Από τις αρχικές διαψεύσεις στην πρόταση Κίκιζα των 5 εκατ. ευρώ για την εξαγορά της Αλλατίνης
Σε «γόρδιο δεσμό» εξελίσσεται η προσπάθεια πώλησης της Nutriart. Ο όμιλος Δαυίδ θέλει να πουλήσει, η βιομηχανία Μέλισσα- Κίκιζας μπορεί να αγοράσει, το θέμα είναι όμως, αν τελικά οι δύο πλευρές δώσουν τα χέρια μεταξύ τους.
Ο Χάρης Δαυίδ από τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και ανακοινώθηκε η συμφωνία χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης της Nutriart, είναι κοινό μυστικό πως ενέτεινε τις επαφές του προς αναζήτηση αγοραστή.
Οι συνεχείς ζημιογόνες χρήσεις της τελευταίας διετίας- οι ζημίες το 2012 άγγιξαν τα 36,8 εκατ. ευρώ, αν και μειωμένες σε σχέση με το 2011 που ανήλθαν στα 38,7 εκατ. ευρώ- η «αιμορραγία» των μεριδίων αγοράς και οι συνεχείς αιμοδοτήσεις με νέα κεφάλαια από την πλευρά των βασικών μετόχων (βάσει της νέας συμφωνίας με τις τράπεζες ο όμιλος Δαυίδ θα χρηματοδοτήσει την εταιρία με επιπλέον 13 εκατ. ευρώ), χωρίς τελικά να επιτευχθεί το «στοίχημα» επιστροφής του ομίλου στην ισχυρή θέση που κατείχε πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, είναι οι κύριοι λόγοι που ο όμιλος Δαυίδ ψάχνει τρόπο να απεμπλακεί από την επένδυσή του στην εταιρία τροφίμων.
Προτεραιότητα του επικεφαλής της Nutriart, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι να πουλήσει ολόκληρη την άλλοτε κραταιά εταιρία και όχι «κομμάτι- κομμάτι». Γεγονός που θα του επιτρέψει να πετύχει και καλύτερο και μεγαλύτερο τίμημα. Πριν από δύο βδομάδες, που ανώτατα στελέχη της βιομηχανίας ζυμαρικών Μέλισσα- Κίκιζας βρέθηκαν στις εγκαταστάσεις που διατηρεί η Nutriart στην Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στην αλευροβιομηχανία Αλλατίνη, πολλοί ήταν εκείνοι που προεξόφλησαν πως οι δύο εταιρίες βρίσκονται ένα βήμα πριν από τον «γάμο».
Άλλωστε, οι συνθήκες είναι ώριμες. Ο Δαυίδ θέλει να αποεπενδύσει και η Μέλισσα-Κίκιζας, που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει αναπτυξιακή τροχιά με τις εξαγωγές της να αντιπροσωπεύουν το 25% των ετήσιων πωλήσεών της και τα κέρδη της να ανέρχονται το 2012 στα 2,3 εκατ. ευρώ κόντρα στην οικονομική κρίση, έχει την απαιτούμενη ρευστότητα για να προβεί σε μια νέα επένδυση. Φαίνεται όμως, πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γεγονός που φάνηκε και από το μπαράζ ανακοινώσεων, διευκρινίσεων και διαψεύσεων των δύο εταιριών. Η Μέλισσα- Κίκιζας από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε πως δεν υφίσταται ενδιαφέρον για ολόκληρη την Nutriart και διέψευδε την ύπαρξη οποιασδήποτε συμφωνίας μεταξύ τους. Χρειάστηκε νέα ανακοίνωση από την πλευρά της Nutriart (3/6/13) κατόπιν ερωτήματος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για να αποσαφηνιστεί ότι πράγματι υφίσταται ενδιαφέρον από τη Μέλισσα- Κίκιζας και ότι μελετάται πρότασή της που αφορά στην εξαγορά μόνο των εγκαταστάσεων του αλευρόμυλου Αλλατίνη.
Πόσο εφικτή είναι όμως, μια συμφωνία σε αυτή την βάση ανάμεσα στις δύο πλευρές, όταν βασική επιδίωξη των μετόχων της Nutriart είναι να μην πωληθεί ξεχωριστά ο κλάδος αλεύρων από αυτόν των αρτοσκευασμάτων;
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Η μη δεσμευτική πρόταση που έχει καταθέσει στην Nutriart η Μέλισσα- Κίκιζας για την Αλλατίνη, σύμφωνα με πληροφορίες, αγγίζει τα 5 εκατ. ευρώ. Ένα ποσό που θα αποτελούσε σημαντική «ανάσα» για τα ταμεία της εταιρίας. Βέβαια, εκτός από την οικογένεια Δαυίδ, λόγο και ρόλο στην οποιαδήποτε εξέλιξη, τόσο για τον τρόπο πώλησης, όσο και για το ύψος του τιμήματος, έχουν και οι πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας θα ελέγχουν το 49% της επιχείρησης.
Eπιχειρηματικοί κύκλοι υποστηρίζουν πως έγιναν κάποιες συζητήσεις με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Μέλισσα-Κίκιζας, Αλέξανδρο Κίκιζα, μήπως και τελικά αλλάξει γνώμη και διεκδικήσει ολόκληρη την εταιρία, αλλά οι όποιες προσπάθειες δεν φαίνεται να απέδωσαν καρπούς.
Πρώτον, είναι δύσκολο να αναλάβει κάποιος μια εταιρία ζημιογόνο και με δανειακές υποχρεώσεις που πριν από την ρύθμιση με τις τράπεζες άγγιζαν τα 170,5 εκατ. ευρώ (μετά την συμφωνία αναμένεται να μειωθούν κατά 62,8 εκατ. ευρώ περίπου).
Δεύτερον, η Μέλισσα Κίκιζας «επιλέγει» την αλευροβιομηχανία Αλλατίνη, καθώς ο συγκεκριμένος κλάδος είναι από τους πιο ανθεκτικούς στην παρούσα δυσμενή συγκυρία, ενώ πιθανή εξαγορά της θα σημαίνει δημιουργία οικονομιών κλίμακας, κυρίως στον τομέα της παραγωγής. Και αυτό γιατί το brand Αλλατίνη αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα στην ελληνική αγορά, ενώ οι πωλήσεις των αλεύρων αντιστοιχούν στο 25,4% των συνολικών πωλήσεων της Nutriart. Στις εγκαταστάσεις της Θεσσαλονίκης παράγονται δε, άλευρα, σιμιγδάλι και άλλα προϊόντα, τα οποία ενδιαφέρουν περισσότερο την βιομηχανία ζυμαρικών. Και για την παραγωγή των δικών της προϊόντων ως πρώτη ύλη και για την πώλησή τους σε άλλους πελάτες.
Οι επαφές με ξένα funds και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι
Εκτός από την πρόταση της Μέλισσα- Κίκιζας, ο Χάρης Δαυίδ φέρεται να έχει κάνει κρούσεις και προς άλλους ενδιαφερόμενους, κυρίως για να πετύχει τον στόχο του περί συνολικής πώλησης της εταιρίας.
Έχει έρθει σε επαφή με ξένα funds, σχεδόν 30 στον αριθμό, προκειμένου να διερευνήσει τις διαθέσεις τους, χωρίς ωστόσο αυτές οι συζητήσεις να έχουν καταλήξει κάπου συγκεκριμένα για την ώρα.
Ενδιαφέρον για την Nutriart έχουν δείξει και άλλοι όμιλοι, σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά οι συγκεκριμένοι αγοραστές διεκδικούν, όπως και η Μέλισσα- Κίκιζας, συγκεκριμένα «κομμάτια» της.
Εταιρία από τον ευρύτερο κλάδο των τροφίμων ακούγεται πως ενδιαφέρεται για τον τομέα των αρτοσκευασμάτων, όπου το brand Κατσέλης διατηρεί σημαντικά μερίδια αγοράς, ενώ κάποιοι μιλούν για αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος από την πλευρά της Chipita του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, ο οποίος και στο παρελθόν είχε βρεθεί σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις με τους μετόχους της Nutriart, αλλά αυτές δεν ευοδώθηκαν.
Πάντως, τραπεζικά στελέχη υποστηρίζουν πως είναι παρακινδυνευμένο να προσδιοριστεί το όποιο τίμημα πώλησης- εξαγοράς, αναφέροντας πως θα μπορούσε να είναι 1 φορά ο τζίρος ή 10 φορές τα EBITDA, όπως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
