Το «λουκέτο» της Διεθνούς Ένωσης πολύ λίγους εξέπληξε στην αγορά. Και αυτό όχι μόνο γιατί στην ασφαλιστική αγορά ακουγόταν πως η εταιρεία βρισκόταν εδώ και πολύ καιρό «μεταξύ κίτρινου και κόκκινου», αλλά και γιατί η ίδια η διοίκησή της είχε διαμηνύσει (βλέπε δελτίο τύπου της Ομοσπονδίας Ασφαλιστικών Συνδέσμων Ελλάδας – ΟΑΣΕ) πως «η ιδιοκτησία της εταιρείας δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στο υπόλοιπο των υποχρεώσεών της αφού εκτιμά ότι η όλη διαχείριση από την πλευρά της πολιτείας καταλήγει στην ανάκληση της αδείας λειτουργίας της».
Έτσι, πολύ λίγοι πείστηκαν από δημοσιεύματα για σενάρια αξιόπιστου στρατηγικού επενδυτή, που μάλιστα ήταν διατεθειμένος να καταβάλει «ζεστά» 6,4 εκατ. ευρώ, προκειμένου να κρατήσει εν λειτουργία τη Διεθνή Ένωση.
Η πρώτη αντίδραση της αγοράς ήταν η έκφραση λύπης για τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στους πελάτες (γύρω στα 180.000 ασφαλισμένα αυτοκίνητα, κύκλος εργασιών 12,5 εκατ. το 2012 και 16,2 εκατ. το 2011), τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες της εταιρείας.
Η δεύτερη αντίδραση έρχεται από τους εργαζόμενους του ασφαλιστικού κλάδου, πάγιο αίτημα των οποίων είναι η ύπαρξη πρόνοιας ώστε οι παραγωγές που μεταφέρονται από εταιρείες των οποίων ανακαλείται η άδεια να συνοδεύονται από ανάλογες προσλήψεις προσωπικού που τις εξυπηρετούσαν.
Η τρίτη αντίδραση συνδέεται με το νέο πλήγμα που θα υποστεί η αξιοπιστία της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας, καθώς μέσα στο 2013 είναι η δεύτερη εταιρεία που βάζει λουκέτο.
Μάλιστα, το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται προς όλους τους εμπλεκόμενους (ιδιοκτήτες ασφαλιστικών, εποπτική αρχή, Ένωση Ελληνικών Ασφαλιστικών Εταιρειών) αναφέρεται στο πώς είναι δυνατόν να έχουν κλείσει τα τελευταία χρόνια τόσο πολλές ασφαλιστικές εταιρείες και το σύστημα να μην μπορεί να προλάβει τέτοιες ανεπιθύμητες καταστάσεις. Στο τέλος του 2012 στην Ελλάδα υπήρχαν λιγότερες από τις μισές εταιρείες από ό,τι στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990.
Να θυμίσουμε πως πριν από λίγους μόλις μήνες είχαμε το λουκέτο στην ασφαλιστική Evima, ενώ οι φημολογίες μιλούν για προβλήματα σε δύο ακόμη επιχειρήσεις του κλάδου, που πολύ πιθανόν να σκάσουν μέσα στο δεύτερο εξάμηνο της φετινής χρονιάς.
Επιπρόσθετα, προ μηνών είχε προβλεφθεί η δυνατότητα στήριξης ασφαλιστικών μέσα από την έκδοση προνομιούχων μετοχών που θα κάλυπτε το δημόσιο, αυτό όμως την τελευταία στιγμή κόπηκε και έτσι δεν ψηφίστηκε από τη βουλή.
Η ουσία είναι πως πολλές εταιρείες πληρώνουν σήμερα πέρα από την οικονομική κρίση και την πολιτική υποτιμολογημένων ασφαλίστρων που ακολούθησαν για πολλά-πολλά χρόνια στον κλάδο αυτοκινήτου. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι τα περισσότερα λουκέτα στην αγορά σχετίζονται με εταιρείες οι οποίες είχαν αξιοσημείωτο μερίδιο κυρίως στην κάλυψη αστικής ευθύνης αυτοκινήτου.
Η ουσία επίσης είναι πως η αγορά πληρώνει την πλημμελή εποπτεία που υπήρχε πριν η τελευταία περάσει τα τελευταία χρόνια στον έλεγχο της Τραπέζης της Ελλάδος.
Tέλος, θα πρέπει να σημειωθεί πως… ουδέν κακόν αμιγές καλού. Βλέποντας σήμερα κάποιες ασφαλιστικές τις εξελίξεις, ίσως σταματήσουν τις μεγάλες εκπτώσεις που συνεχίζουν να κάνουν κατά διαστήματα στον κλάδο αυτοκινήτου, ακόμη και σήμερα.
Και ίσως αποφύγουν τις αγρίως επιθετικές πολιτικές προσέλκυσης των πελατών της Διεθνούς Ένωσης, γεγονός που είδαμε στις περιπτώσεις προηγούμενων ασφαλιστικών λουκέτων (Ασπίς Πρόνοια και Εγνατία).
