Με μια παρέμβαση εξίμισυ λεπτών από το γραφείο του στο παλάτι των Ιλισίων ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δικαιολόγησε την απόφασή του για τον ανασχηματισμό και τον εξαναγκασμό σε παραίτηση της Υπουργού Εξωτερικών Αλιό-Μαρί, εξαιτίας “της τεράστιας αναστάτωσης” στην αντίπερα όχθη της Μεσογείου, προβάλλοντας παράλληλα τον κίνδυνο “ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών κινημάτων”.
“Ορισμένοι αραβικοί λαοί”, είπε, “αποφάσισαν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους ανατρέποντας καθεστώτα, που ενώ με τη λήξη της αποικιοκρατίας συνέβαλαν στη χειραφέτηση των λαών κατέληξαν σήμερα να τους έχουν σε κατάσταση δουλείας.”
Ο Νικολά Σαρκοζί αποδέχθηκε ότι “όλα τα δυτικά κράτη και όλες οι διαδοχικές γαλλικές κυβερνήσεις μετά τη λήξη της αποικιοκρατίας, είχαν διατηρήσει οικονομικές, διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις με τις αυταρχικές κυβερνήσεις. “Ο λόγος ήταν”, δικαιολόγησε, “ότι στα μάτια όλων παρουσιάζονταν σαν τα τείχη ενάντια στο θρησκευτικό εξτρεμισμό και την τρομοκρατία”.
Υποστήριξε στη συνέχεια ότι “η αλλαγή στις αραβικές χώρες είναι ιστορική και δεν θα πρέπει να τη φοβόμαστε. Ανάμεσα στην παρέμβαση που δεν θα ήταν αποδεκτή και στην αδιαφορία που θα ήταν ηθικό και στρατηγικό λάθος, θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε η ελπίδα που γεννήθηκε να μη σβήσει, γιατί η έκβαση όλων αυτών των κινητοποιήσεων είναι ακόμα αμφίβολη.”
Ο Γάλλος πρόεδρος κίνησε στη συνέχεια, το κόκκινο πανί της πιθανής εμφάνισης νέων δικτατόρων αλλά και μεγάλων μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. “Εάν δεν συμβάλουμε όλοι θετικά για την επιτυχία” είπε, “μπορεί να βουλιάξουν στη βία και να οδηγηθούν σε ακόμα χειρότερες δικτατορίες. Ξέρουμε ότι τέτοιες τραγωδίες έχουν σαν συνέπεια ανεξέλεγκτα μεταναστευτικά ρεύματα και τότε στην πρώτη γραμμή θα είναι η Ευρώπη η οποία θα υποφέρει. Έχουμε επομένως υποχρέωση να ενεργήσουμε με τρόπο ανάλογο με το ύψος των ιστορικών περιστάσεων που ζούμε “.
Έτσι, σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο, οι πρώτες βασικές κινήσεις της Γαλλίας είναι ότι εζήτησε έκτακτη σύσκεψη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, προτίθεται να κάνει νέες προτάσεις για την Ένωση της Μεσογείου και αποφάσισε να αναδιοργανώσει την εξωτερική της πολιτική με τον αναγγελθέντα ανασχηματισμό.
Η επιστροφή του Αλέν Ζιπέ στο υπουργείο Εξωτερικών μετά από 16 χρόνια
” Ο Αλαίν Ζυπέ για να ξεχασθεί η Αλιό- Μαρί”, “ο Ζιπέ επιβάλλεται ως ο νέος δυνατός άνδρας της κυβέρνησης”, “ο αναπόφευκτος”, “ο θεόπεμπτος”, είναι μερικές από τις εκφράσεις που ακούστηκαν ή γράφησαν, με την ανακοίνωση της τοποθέτησής του στο υπουργείο Εξωτερικών της Γαλλίας.
‘Υστερα από τρείς μόλις μήνες στο Υπουργείο ‘Αμυνας, αυτός για τον οποίο ο Ζακ Σιράκ έχει δηλώσει “είναι ο καλύτερος όλων μας”, ανέλαβε να δώσει νέα πνοή στη γαλλική διπλωματία.
Υστερα από 16 χρόνια, ο Αλέν Ζιπέ (66 ετών), επιστρέφει στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου έχει αφήσει μια θετική ανάμνηση από το πέρασμά του την περίοδο 93-95. ‘Ηταν η εποχή της “συγκατοίκησης”, με πρόεδρο τον Φρανσουά Μιτεράν και πρωθυπουργό τον Εντουάρ Μπαλαντίρ.
Τότε ο Αλέν Ζιπέ, δεν είχε καμία εμπειρία για τον διεθνή τομέα, πλαισιώθηκε όμως από δύο εξαιρετικά έμπειρους διπλωμάτες καρριέρας, τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν (Dominique de Villepin) και τον Μορίς Γκουντρό-Μοντάνι (Maurice Goudrault-Montagne).
Σήμερα επιστρέφει, αφού στην πολιτική του πορεία έχει προστεθεί η εμπειρία της πρωθυπουργίας (1995-97) επί Ζακ Σιράκ, αλλά και οι δύσκολες εποχές της αυτοεξορίας του στον Καναδά, ύστερα από την καταδίκη του το 2004 για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, κατά τη δεκαετία του 80, όταν ήταν αρχηγός του κόμματος RPR και ο Ζακ Σιράκ δήμαρχος Παρισίων.
Το 2006 εξελέγη δήμαρχος της πόλης Μπορντό. Έχοντας αποτύχει να επανεκλεγεί στις βουλευτικές του 2007, έδωσε την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται πλέον να εγκαταλείψει την πόλη, πράγμα που σήμερα οι κάτοικοι της πόλης του καταλογίζουν.
Τα τελευταία χρόνια, τις θέσεις του για την πολιτική ζωή τις εξέφραζε συχνά μέσα από το blog του. Παρακολουθούσε ιδιαίτερα την εξωτερική πολιτική, ενώ τις ανησυχίες του τις εξέφρασε τον περασμένο Ιούλιο, συνυπογράφοντας άρθρο στην εφημερίδα “Μοντ” με τον πρώην σοσιαλιστή υπουργό Εξωτερικών Ιμπέρ Βεντρίν (Hubert Vedrine).
Tότε υπουργός ήταν ο Μπερνάρ Κουσνέρ, το δε άρθρο είχε τίτλο: “Σταματήστε να αποδυναμώνετε το Quai d’Orsay ” (δηλαδή το υπουργείο Εξωτερικών). Η έλλειψη μιας ξεκάθαρης γραμμής στο γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών, περιεπλέκετο ακόμα περισσότερο από τις παρεμβάσεις των συμβούλων του προέδρου και πιο συγκεκριμένα του Κλοντ Γκεάν, γενικού γραμματέα της προεδρίας.
Στις καινοτόμες ιδέες που επέβαλε ο Νικολά Σαρκοζί ως πρόεδρος, ήταν και η προνομιακή θέση που έδωσε σε στενό κύκλο συμβούλων του, οι οποίοι συχνά υπεσκέλιζαν τους υπουργούς.
Πιστεύεται ότι για να αποδεχθεί ο Αλέν Ζιπέ τη μετακίνησή του, έθεσε ως βασική προϋπόθεση την ανεξαρτησία του υπουργείου του και την απαλλαγή από τις παρεμβάσεις συμβούλων. Έτσι ίσως να μην είναι τυχαία η απομάκρυνση του Κλοντ Γκεάν (66 ετών) από την προεδρία και η τοποθέτησή του στο υπουργείο Εσωτερικών.
Στενός συνεργάτης του Νικολά Σαρκοζί, για εννέα συνεχή χρόνια, εθεωρείτο ότι ασκούσε μεγάλη επιρροή, γι’ αυτό και συχνά τον αποκαλούσαν ” αντιπρόεδρο ” ή ” καρδινάλιο”.
Σήμερα, με την υπουργοποίησή του, ο Κλοντ Γκεάν, για πρώτη φορά περνάει “από τη σκιά στο φως”, όπως τιτλοφορεί η Μοντ.
Διαβάστε επίσης:
Παραιτήθηκε τελικά η Γαλλίδα ΥΠΕΞ Αλιό-Μαρί
