Απαντήσεις για την παγκοσμιοποίηση αναζητά, από χθες, στο Βερολίνο, το τρίτο παγκόσμιο συνέδριο της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας (ITUC).
Στο Μπαγκλαντές εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας με κίνδυνο τη ζωής τους σε ετοιμόρροπα κτήρια, που χαρακτηρίζονται βιοτεχνίες. Στην Τουρκία περισσότεροι από 300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ιδιωτικοποιημένο ορυχείο, οι ιδιοκτήτες του οποίου υπερηφανεύονται για το γεγονός ότι μείωσαν το κόστος εξόρυξης άνθρακα κατά 80%. Το κέρδος υπεράνω της ασφάλειας και η καταστροφή δεν άργησε να έλθει.
Για τον Ράινερ Χόφμαν, τον νέο πρόεδρο της Γερμανικής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, οι καταστροφές αυτές δεν είναι τυχαίες. «Τα γεγονότα αυτά καταδεικνύουν ότι στις χώρες αυτές χρειαζόμαστε προστασία τόσο στο πεδίο της εργασίας όσο και εκείνο της υγείας.
Θα πρέπει να υπάρχουν προδιαγραφές που θα αποτρέπουν αυτού του είδους τις καταστροφές», τονίζει στο προοίμιο του τρίτου παγκόσμιου συνεδρίου της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας (International Trade Union Confederation) ο Ράινερ Χόφμαν.
Εχθρική προς τα συνδικάτα νομοθεσία στο Τένεσι
Οι σύνεδροι έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους. Η παραγωγή στις χώρες των αναπτυσσομένων και αναδυομένων οικονομιών είναι μια ανοιχτή πληγή και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τις συνθήκες εργασίας στη Γερμανία, όπου εργαζόμενοι και εργοδότες έχουν συμφωνήσει εδώ και πολλά χρόνια σε προδιαγραφές ασφαλείας.
Η λεγόμενη κοινωνική εταιρικότητα έχει συμβάλει σε πολύ μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη της χώρας και στην ευημερία. Σε άλλες χώρες του κόσμου, η εικόνα είναι διαφορετική. Κυρίως εκεί όπου τα συνδικάτα είναι αντιμέτωπα με ισχυρές πιέσεις. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
«Στο Τένεσι η Volkswagen ήθελε να ιδρύσει ένα εργοστασιακό σωματείο. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα υποστήριξαν την πρωτοβουλία, η οποία ωστόσο ναυάγησε εξαιτίας της άκρως εχθρικής προς τον συνδικαλισμό νομοθεσίας στην Πολιτεία του Τένεσι», υπενθυμίζει σε συνέντευξή του προς την Deutsche Welle ο Ράινερ Χόφμαν. Τέτοιου είδους παραδείγματα υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου.
«Και στη Γερμανία υπάρχουν κακώς κείμενα»
«Στη Γερμανία είναι εύκολη υπόθεση η σύσταση ενός εργοστασιακού σωματείου. Στις ΗΠΑ, η εργοδοσία καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να αποτρέψει την είσοδο συνδικαλιστών στις εγκαταστάσεις μιας επιχείρησης», υποστηρίζει ο Χάγκεν Λες, ερευνητής στο Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας, που πρόσκειται στους εργοδότες.
Ο Λες διευκρινίζει, ωστόσο, ότι το γερμανικό συνδικαλιστικό μοντέλο δεν είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί κατά γράμμα σε άλλες χώρες.
Ο πρόεδρος των γερμανικών συνδικάτων επισημαίνει ότι και στη Γερμανία υπάρχουν κακώς κείμενα, δηλαδή εργοδότες που αρνούνται να υπογράψουν συλλογικές συμβάσεις. Βέβαια η κατάσταση δεν είναι συγκρίσιμη με εκείνη στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες, που στο μεταξύ σημειώνουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Μια ανάπτυξη που συνδέεται με τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες, όπως καταγγέλλει η Διεθνής Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία, η οποία υποστηρίζει ότι η φτώχεια στις εν λόγω χώρες θα μπορούσε να είχε υποχωρήσει περισσότερο. Για τη Διεθνή Συνομοσπονδία, το πρότυπο όσον αφορά τα συστήματα υγείας και περίθαλψης είναι οι σκανδιναβικές χώρες.
«Πρέπει να σταματήσει ο βρώμικος ανταγωνισμός»
«Αυτή είναι η κεντρική αποστολή των συνδικάτων, να φροντίσουν έτσι ώστε η ευημερία να κατανέμεται δίκαια», λέει ο Χάγκελ Λες.
Ωστόσο, η Διεθνής Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία παρατηρεί ότι μειώνεται διαρκώς η κανονική και ασφαλισμένη απασχόληση, ενώ παράλληλα αυξάνεται και επεκτείνεται η ανασφάλιστη εργασία, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και προστασία.
Η εκμετάλλευση των εργαζομένων εντείνεται. Με αυτή την πρόκληση, που συνιστά αρνητικό σύμπτωμα της παγκοσμιοποίησης, είναι εδώ και χρόνια αντιμέτωπη η Συνομοσπονδία.
Ο «βρόμικος αυτός ανταγωνισμός στη βάση αθλίων συνθηκών εργασίας στην αλυσίδα παραγωγής πρέπει να σταματήσει», τονίζει ο Ράινερ Χόφμαν, παραπέμποντας στο τραγικό δυστύχημα του ανθρακωρυχείου στην πόλη Σόμα της Τουρκίας.
