Άρθρο του Εconomist για το Κυπριακό όπου παρατηρεί ότι οι ελπίδες για επίλυση του προβλήματος αρχίζουν να μοιάζουν μη ρεαλιστικές.
«Δυσεπίλυτο ή αδύνατο να λυθεί;» διερωτάται ο Economist για το Κυπριακό και παρατηρεί ότι οι ελπίδες για επίλυση του προβλήματος αρχίζουν να μοιάζουν μη ρεαλιστικές.
Σε άρθρο του περιοδικού γίνεται κριτική στη μέχρι σήμερα τακτική που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι τα κράτη μέλη της Ε.Ε. επικρίνουν έντονα τη Ρωσία για δημιουργία ψυχρών συρράξεων στη Γεωργία, τη Μολδαβία και τώρα την Ουκρανία. Όμως, είναι πιο σιωπηλές για τη δική τους υπόθεση της Κύπρου, ενός κράτους μέλους με έναν μη αναγνωρισμένο τουρκοκυπριακό Βορρά.
«Η πικρή εμπειρία απαιτεί σκεπτικισμό για τις συνομιλίες για το Κυπριακό, ακόμη και αν είναι σε εξέλιξη ένα έκτος γύρος διαπραγματεύσεων», γράφει ο Εconomist και συμπληρώνει ότι πολλοί παρατηρητές αμφιβάλλουν για το κατά πόσο μία ομοσπονδιακή λύση θα μπορούσε να λειτουργήσει.
«Υπάρχει εναλλακτική;», διερωτάται ο συντάκτης και κάνει αναφορά σε έκθεση της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων (του Μαρτίου) στην οποία εξεταζόταν η επιλογή των δύο χωριστών κρατών εντός της Ε.Ε..
«Ο ειδικός σύμβουλος του γ.γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό Έσπεν Μπαρθ Άιντε δηλώνει ότι αν και μία ομοσπονδία αποτελεί το καλύτερο αποτέλεσμα, χωρίς λύση είναι χειρότερα, εννοώντας ότι ίσως χρειάζεται να δοκιμαστεί κάτι άλλο. Η διχοτόμηση θα άνοιγε ξανά τα σύνορα, θα επιστρέφονταν περισσότερες περιουσίες και γη στους Ελληνοκύπριους και θα σταματούσε η διεθνής απομόνωση των Τουρκοκυπρίων. Αν οι τελευταίες συνομιλίες αποτύχουν, ίσως πρέπει να έρθει η αυτή η ώρα (της διχοτόμησης)», συμπληρώνεται στο άρθρο.
