Μόλις δέκα ημέρες έχουν περάσει από το βρετανικό δημοψήφισμα και οι αντιδράσεις για ενδεχόμενο Brexit διογκώνονται.
Συντηρητικοί και Εργατικοί προσπαθούν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους. Την ίδια ώρα αναδεικνύεται και ένας σημαντικός παράγοντας. Είναι ένα διογκούμενο κίνημα αντίστασης από τη βάση εναντίον την εξόδου από την ΕΕ.
Η χθεσινή, αυθόρμητη διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων Βρετανών πολιτών υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, δρομολογεί τη δημιουργία ενός φιλοευρωπαϊκού μετώπου πίεσης προς το Κοινοβούλιο, το μόνο συνταγματικά αρμόδιο να εγκρίνει ή να απορρίψει την ενεργοποίηση του άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισσαβώνας, για την έναρξη διαπραγματεύσεων αποχώρησης. Διευκρινιστικά, το Δημοψήφισμα από μόνο του, δεν έχει νομική ισχύ και δεν είναι συνταγματικά δεσμευτικό.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, οι οργανωτές δηλώνουν αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τις διαδηλώσεις, όχι μόνο στο Λονδίνο αλλά και σε άλλες πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου υποστηρίζοντας ότι ένα πολύ σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων του Leave δηλώνει μετανιωμένο και εξαπατημένο από τα ψέματα και την παντελή έλλειψη σχεδίου εκ μέρους των προπαγανδιστών του Brexit.
Αουτσάιντερ η Άντρια Λέντσαμ
Την ίδια στιγμή, η επιλογή της ή του διαδόχου του Ντέιβιντ Κάμερον στην ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος, παραπέμπει σε Σαιξπηρικό δράμα.
Ενώ η Τερέζα Μέι φαίνεται να έχει εξασφαλίσει την στήριξη πάνω από 100 βουλευτών και προηγείται μακράν των πέντε συνυποψηφίων της, οι πολιτικοί σύμμαχοι του Μπόρις Τζόνσον, προωθούν, σε αυτή τη φάση, την υποψηφιότητα της outsider Αντρια Λέντσαμ, προκειμένου να εξοβελίσουν από την κούρσα διαδοχής τον Μάικλ Γκόουβ, τέταρτο στην κατάταξη με μόλις 20 υποστηρικτές.
Το τοπίο θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει από την Τρίτη που θα πραγματοποιηθεί ο πρώτος γύρος της ψηφοφορίας.
Στην άλλη όχθη, στο Εργατικό Κόμμα, επικρατεί μια απολύτως σουρεαλιστική κατάσταση, με το στενό περιβάλλον του Τζέρεμι Κόρμπιν, να μην επιτρέπει στον εκλεγμένο αντιπρόεδρο Τόμ Γουότσον κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί του.
Συμβουλος του Κόρμπιν είπε, ότι «δεν μπορούμε να αφήσουμε ένα ηλικιωμένο 70 ετών να αποφασίσει μόνος του» αποδίδοντας την ανταρσία 172 βουλευτών που ζητούν την παραίτηση του Κόρμπιν, σε σχέδιο των Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν.
