Την ερώτηση έθεσε στο Βερολίνο μαθήτρια της Γερμανικής Σχολής Αθηνών σε συνάντηση νέων από την ΕΕ. Χωρίς να το επιδιώξει, προκάλεσε αμηχανία στον υπ. Εξωτερικών: «Κάποιος πρόεδρος θα υπάρξει για να τον χαιρετίσετε».
Όπως γράφει η Deutsche Welle, η απάντηση του Σταϊνμάιερ αφήνει για πρώτη φορά όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που του τίθεται ανάλογο ερώτημα, ωστόσο τις προηγούμενες απαντούσε κατηγορηματικά, ότι «δεν έχω ούτε καν σκεφτεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο». Βέβαια το όνομά του βρίσκεται ανάμεσα σε άλλα πιθανών υποψηφίων, από τότε που ο υπουργός Oικονομικών και πρόεδρος του SPD, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, τον πρότεινε ανοιχτά ως υποψήφιο για το αξίωμα.
Με την απάντηση που έδωσε στη μαθήτρια της Γερμανικής Σχολής Αθηνών δείχνει να το καλοσκέφτεται, θα μπορούσε να δώσει μιαν άλλη ξεκάθαρη απάντηση, όπως «δεν έχω καμιά πρόθεση να βάλω υποψηφιότητα για αυτό το αξίωμα» αλλά δεν το έκανε. Όμως οι εξελίξεις τρέχουν και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί, ότι μετά τις εκλογές του χρόνου θα «επιζήσει» ο μεγάλος συνασπισμός για να παραμείνει ο Σταϊνμάιερ υπουργός Εξωτερικών. Το ότι θα μπορούσε να αναλάβει αυτό το ύπατο αξίωμα της χώρας, δεν το αμφισβητεί κανείς, οι πολιτικοί του φίλοι ούτως ή άλλως, αλλά έχει οπαδούς και στην αντιπολίτευση.
Στις σφυγμομετρήσεις έρχεται πρώτος και οι Γερμανοί είναι ικανοποιημένοι με την δουλειά που προσφέρει ως υπουργός Εξωτερικών. Ως πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ήταν ιδανικός όχι μόνο γιατί γνωρίζει τις δύσκολες ισορροπίες της πολιτικής, αλλά και γιατί ως ένθερμος Ευρωπαίος, θα μπορούσε να στείλει μηνύματα εναντίον της φαιάς ιδεολογίας που φαίνεται να κερδίζει έδαφος με το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Υπάρχει και ο ιδιωτικός παράγοντας. Η σύζυγός του τον είχε παρακαλέσει να μην βάλει υποψηφιότητα για καγκελάριος. Θα έδινε τη συναίνεσή της για το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας; Οι απαντήσεις είναι μοιρασμένες.
Όμως το βασικό ερώτημα θα πρέπει να το απαντήσει η ίδια η Άγκελα Μέρκελ. Θέλει και μπορεί να συνεργαστεί με έναν πρόεδρο της δημοκρατίας, που ως υπουργός Εξωτερικών επέμενε στην αυτοτέλεια του χαρτοφυλακίου του; Διότι στον χαρακτήρα του Σταϊνμάιερ δεν θα ταίριαζε η απλή εκτέλεση καθηκόντων εκπροσώπησης της χώρας. Όσοι τον γνωρίζουν από κοντά υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τις ελευθερίες που κάνουν τόσο ελκυστικό το προεδρικό αξίωμα για να ασκεί κριτική, να προειδοποιεί, να είναι κάτι σαν ένας «παράλληλος καγκελάριος με καθήκοντα εκπροσώπησης». Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι όταν ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του SPD είχε χαρακτηρίσει άτολμη την πολιτική Μέρκελ.
Για να βρεθεί λοιπόν στις 12 του ερχόμενου Φεβρουαρίου στο διάδρομο εκκίνησης ενώπιον της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης, η οποία εκλέγει νέο πρόεδρο, θα πρέπει η καγκελάριος να αναθεωρήσει τις θέσεις της. Τον περασμένο Απρίλιο, το Spiegel είχε γράψει ότι σε εμπιστευτική τηλεφωνική συνομιλία, είχε δηλώσει στον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ ότι δεν μπορεί να επιβάλει στο κόμμα της την υποψηφιότητα Σταϊνμάιερ. ΄Αρα θα πρέπει να αλλάξει η ίδια γνώμη και να πείσει τους βουλευτές της Χριστιανικής Ένωσης να κάνουν το ίδιο, μάλλον απίθανο, γιατί οι βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές προβάλουν αντιστάσεις. Χωρίς όμως εξασφαλισμένη πλειοψηφία ο Σταϊνμάιερ δεν θα ριψοκινδύνευε μια επιτυχημένη καριέρα πάνω από 20 χρόνια για να φύγει από την πολιτική ως ένας τραγικός ήρωας. Όλα στην κόψη του μαχαιριού…
