Μετά από την Καταλονία, Βενετία, Λομβαρδία, Σκωτία, Φλάνδρα ζητούν την αυτονομία τους
Mπορεί ο Mariano Rajoy να «πάγωσε» την διαδικασία της κήρυξης αυτονομίας από την Καταλονία, απειλώντας με την επιβολή άμεσου ελέγχου από τη Μαδρίτη, όμως αυτό δεν σημαίνει πως τα αποσχιστικά κινήματα, τα οποία έχουν πληθύνει μέσα στην Ευρώπη, εξαφανίζονται. Από το Εδιμβούργο, στη Μπρυζ, το Μπιλμπάο, τη Γένοβα, ως τη Βαρκελώνη, ο κίνδυνος να «επιστρέψει η Ευρώπη των περιφερειών», όπως λέει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi, Willem Buiter, είναι πιο ορατός από ποτέ.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, σε μικρούς δήμους και ολόκληρες περιοχές, υπάρχουν δεκάδες αυτονομιστικά κινήματα, που αποσκοπούν, βασιζόμενα σε γλωσσικές, πολιτιστικές, οικονομικές και ιστορικές διαφορές, στην απόκτηση πλήρους ανεξαρτησίας. Τέτοια προβλήματα, αντιμετωπίζουν αρκετές χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία, το Βέλγιο.
Στη Σκωτία, το δημοψήφισμα για την κήρυξη ανεξαρτησίας, το 2014, μπορεί να έδειξε παραμονή στο Ηνωμένο Βασίλειο με 55% υπέρ, όμως δεν έκλεισε το θέμα οριστικά. Και, όπως όλα δείχνουν, οι Σκωτσέζοι, οι οποίοι βλέπουν εαυτούς να παρασύρονται εκτός ΕΕ, λόγω Brexit, παρότι ψήφισαν το αντίθετο, αναζητούν ένα νέο δημοψήφισμα. Η επικεφαλής του SNP, του Σκωτσέζικου Εθνικού Κόμματος, Nicola Sturgeon λέει ότι «θα ζυγίσουμε το timing (σ.σ. για δημοψήφισμα) ξανά, όταν δούμε ξεκάθαρα τι αντιμετωπίζουμε. Η υπόθεση της ανεξαρτησίας γίνεται μεγαλύτερη και ισχυρότερη κάθε μέρα».
Και ενώ η Ισπανία έχει το ένα μάτι στους Καταλανούς και το άλλο στους Βάσκους, που επίσης αναζητούν αυτονομία, παρόμοια προβλήματα έχει και η Ιταλία. Οι, αρκετά πλούσιες, περιφέρειες της Λομβαρδίας και του Βένετο έχουν ήδη προγραμματίσει δύο δημοψηφίσματα στις 22 Οκτωβρίου, με σκοπό να αποκτήσουν περισσότερη αυτονομία. Εδώ, η υπόθεση είναι «καρμπόν» με της Καταλονίας, καθώς τα αποσχιστικά κινήματα θεωρούν ότι τα χρήματα των Λομβαρδών και Βενετών φορολογουμένων δαπανώνται στις φτωχότερες νότιες περιοχές της χώρας. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας απαγόρευσε στις περιφέρειες να διοργανώσουν δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία και έτσι το ερώτημα μετατράπηκε στο αν οι πολίτες θέλουν περισσότερη αυτονομία. Όμως, το μη δεσμευτικό δημοψήφισμα της Βενετίας, το 2014, είχε δείξει ότι το 89% (2,1 εκατομμύρια πολίτες) θέλει ανεξαρτησία.
Στο Βέλγιο, το ζήτημα απόσχισης της Φλάνδρας από τη χώρα, έχει τεθεί αρκετές φορές από τη φλαμανδική κοινότητα. Αποσχιστικές τάσεις έχει δείξει και ο γαλλόφωνος νότος (Βαλονία), αλλά και η γερμανόφωνη περιοχή στα ανατολικά της χώρας. Με την καταλανική υπόθεση να «ανεβάζει» τις φωνές για απόσχιση στη Φλαμανδία, ο Guy Verhofstadt αναγκάστηκε να πάρει θέση, έστω και διπλωματικά, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Το μέλλον των περισσότερων από 70 ευρωπαϊκών εθνών», είπε ο Verhofstadt, «το μέλλον της Καταλονίας, το μέλλον της δικής μου φλαμανδικής κοινότητας, βρίσκεται όχι στη βίαιη απόσχιση, αλλά έγκειται στη βαθιά συνεργασία. Συνεργασία ανάμεσα στις ομοσπονδιακές δομές σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη».
Από την Έντυπη Έκδοση