Αρχίζει σήμερα στη Βόννη το συνέδριο του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) ενόψει ευρωεκλογών. Ζητούμενο: μία ενιαία γραμμή στην οικονομία και την πολιτική ασφάλειας, αλλά και απέναντι στον εθνολαϊκισμό.
Όπως γράφει η Deutsche Welle, ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα ήταν φανερό ότι δεν θα βρεθεί εύκολα κοινός παρονομαστής. Το προεκλογικό πρόγραμμα της Αριστεράς που είχε κατατεθεί προς ψήφιση χαρακτήριζε την ΕΕ “μιλιταριστική, αντιδημοκρατική και νεοφιλελεύθερη”. Όπως έγινε γνωστό το πρωί της Παρασκευής, η συγκεκριμένη διατύπωση θα απαλειφθεί- κάτι που προκαλεί αίσθηση. Αίσθηση προκαλεί και το γεγονός ότι η Σάρα Βάγκενκνεχτ, επικεφαλής της Κ.Ο. και ηγετική φυσιογνωμία της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, ακύρωσε τη συμμετοχή στο συνέδριο “λόγω ασθενείας”. Νίκη στα σημεία για τον χαρισματικό Γκρέγκορ Γκίζι, που φαίνεται να δίνει τον τόνο στη μετριοπαθή πτέρυγα του κόμματος;
Ο ίδιος ο Γκίζι μιλάει στη γερμανική ραδιοφωνία (DLF), καλείται να απαντήσει στο ερώτημα “γιατί η Αριστερά δεν θεωρείται σήμερα εναλλακτική λύση για την Ευρώπη” και δεν το αμφισβητεί, δίνει όμως μία εξήγηση και υποδεικνύει λύσεις: “Θα λέγαμε ότι η Αριστερά είχε την ευκαιρία να προσφέρει αξιόπιστη εναλλακτική λύστη στον καπιταλισμό και δεν τα κατάφερε. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος είναι ότι η Αριστερά κάνει καλή κοινωνική πολιτική, αλλά όχι επαρκή οικονομική πολιτική. Όπως έχω ξαναπεί: Είναι πολύ ωραία όλα αυτά που ζητάτε, αλλά τί να τα κάνω όταν η επιχείρησή μου βάζει λουκέτο ή πάει στο εξωτερικό; Με άλλα λόγια, πρέπει να πείσουμε τον κόσμο ότι ξέρουμε και από οικονομία…”
Μία δήλωση-μνημείο ρεαλισμού, που θυμίζει αντίστοιχες διατυπώσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Ο πρώην καγκελάριος του SPD Γκέρχαρντ Σρέντερ, για παράδειγμα, δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι οι σοσιαλδημοκράτες δεν πρόκειται να ξαναβγάλουν καγκελάριο, αν δεν πείσουν τον κόσμο ότι καταλαβαίνουν από οικονομική πολιτική. Ωστόσο ο Γκρέγκορ Γκίζι όχι μόνο θέλει να καταστήσει σαφές ότι διαχωρίζει τη θέση του, αλλά και επικρίνει την οικονομική “στροφή προς τα δεξιά”, την οποία είχαν επιβάλει οι σοσιαλδημοκράτες, αλλά και οι Πράσινοι, υπό τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, όπως υποστηρίζει. “Ποιός είχε εισαγάγει τον νεοφιλελευθερισμό στη Γερμανία; Εκείνοι το έκαναν με την Ατζέντα 2010, με την πολιτική των χαμηλών αμοιβών. Αλλά ακριβώς επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, η Αριστερά πρέπει να πει ότι τώρα θα βρούμε μία ξεκάθαρη στάση για να το σταματήσουμε αυτό. Τα περισσότερα ζητήματα στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο δεν θέλουν λύσεις εθνικιστικές, θέλουν λύσεις διεθνιστικές”, δηλώνει ο Γερμανός πολιτικός.
Είναι “μιλιταριστική” η ΕΕ;
Άλλο μείζον ζήτημα για τον προεκλογικό αγώνα, αλλά ασφαλώς και για την επόμενη Κομισιόν, θα είναι η πολιτική ασφάλειας και άμυνας. Θέλουμε ευρωπαϊκό στρατό ή όχι; Η Αριστερά ήταν πάντα αντίθετη στην αποκαλούμενη “στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης”, αλλά οι αιτιάσεις περί “μιλιταριστικής ‘Ενωσης” έχουν απαλειφθεί ενόψει ευρωεκλογών. Πώς το εξηγεί αυτό ο Γκρέγκορ Γκίζι; “Αυτή τη στιγμή η ΕΕ δεν έχει ούτε έναν στρατιώτη, ούτε ένα όπλο. Αν είναι από τώρα μιλιταριστική, πώς θα την αποκαλούμε όταν ιδρύσει μία επεμβατική στρατιωτική δύναμη; Αρχι-μιλιταριστική, ας πούμε; Εγώ θα επέλεγα την αντίθετη διατύπωση, θα έλεγα ότι στόχος μας είναι να αποτρέψουμε γενικότερα τον μιλιταρισμό και ιδιαίτερα τον μιλιταρισμό της ΕΕ”.
Ο ίδιος ο Γκίζι πιστεύει ότι “ιδιαίτερα η Γερμανία και η Γαλλία έχουν συμφωνήσει” στην ίδρυση ενός ευρωπαϊκού στρατού, ο οποίος θα έχει και επεμβατικό ρόλο ανά τον κόσμο. Γι αυτό, υποστηρίζει, ο ρόλος της Αριστεράς στη Γερμανία θα ήταν “να προσπαθήσει να αποτρέψει” αυτή την εξέλιξη.
Περισσότερη δημοκρατία μέσω του Ευρωκοινοβουλίου
Στο συνέδριο της Βόννης προτεραιότητα θα έχουν τα μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα και όχι η εσωτερική γερμανική ατζέντα. Βασικό ερώτημα για την Αριστερά: τί γίνεται με το περίφημο “έλλειμμα δημοκρατίας” στην Ευρώπη; Για δεκαετίες οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές αγανακτούσαν- και σωστά- για το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες. Το αργότερο με τη Σύνθήκη της Λισαβόνας η εικόνα αλλάζει. Σήμερα το Ευρωκοινοβούλιο νομοθετεί από κοινού με τις εθνικές κυβερνήσεις, ενώ εμφανίζεται πιο αυστηρό στην κριτική του απέναντι στην εκτελεστική εξουσία. Ωστόσο μένουν ακόμη πολλά να γίνουν, ποειδοποιεί ο Γκρέγκορ Γκίζι: “Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει σήμερα περισσότερες αρμοδιότητες, αλλά ακόμη δεν έχει το δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας. Μόνο η Κομισιόν έχει αυτό το δικαίωμα και τότε οι εθνικές κυβερνήσεις αποφασίζουν και το Κοινοβούλιο μπορεί μόνο να εγκρίνει ή να απορρίψει συνολικά. Αλλά πρέπει και το Κοινοβούλιο να παίρνει αυτή την πρωτοβουλία. Πρέπει να τα προτείνουμε όλα αυτά, πρέπει να κοιτάμε μπροστά”.
