Από την άφιξη του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο, το ΝΑΤΟ έχει γίνει μια αβέβαιη οργάνωση, γράφει η γαλλική Le Figaro.
«Οι αποστολές και η αξιοπιστία του αποδυναμώνονται από την πολιτική του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος έκρινε στην αρχή “παρωχημένη” τη Συμμαχία, πριν αλλάξει γνώμη. Αλλά η Ατλαντική Συμμαχία συνεχίζει καλά. Έχουν δημιουργηθεί νέες εντολές και αποστολές και η επανεπένδυση των ΗΠΑ στην Ευρώπη, από το να αποδυναμωθεί, έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια», γράφει η γαλλική εφημερίδα και προσθέτει: «Αυτό δεν αποκλείει τα υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με τις διατλαντικές σχέσεις. Αλλά, αντιμέτωποι με τον όλο και πιο επιθετική στρατηγική της Ρωσίας και της Κίνας, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι φαίνονται φυσικοί σύμμαχοι. Υπάρχει, τέλος, μια ευρωπαϊκή εναλλακτική λύση στο ΝΑΤΟ; Η απάντηση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προς το παρόν, είναι σαφώς αρνητική».
Η Le Figaro παρουσιάσει την εξέλιξη και προοπτικές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας από την ίδρυσή της το 1949 μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου και μέχρι το 1989 το ΝΑΤΟ εξασφάλισε με επιτυχία, τη συλλογική άμυνα των μελών του, διατηρώντας την ειρήνη στην Ευρώπη και την ακεραιότητα της επικράτειάς του χάρη σε μια ισχυρή διατλαντική σύνδεση. Από την πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989 έως την ουκρανική κρίση του 2014, ξεδιπλώνεται η περίοδος μετά το ψυχρό πόλεμο. Τα αποτελέσματα της διαχείρισης των κρίσεων σε Βοσνία, Κόσοβο, Αφγανιστάν και Λιβύη, φαίνονται τελικά ανάμεικτα. Οι στρατιωτικές επιτυχίες της Συμμαχίας, έστω και πραγματικές, συχνά απέτυχαν να οδηγήσουν στη “νίκη της ειρήνης”, όπως φαίνεται στο Αφγανιστάν ή τη Λιβύη. Το 2014, με την ουκρανική κρίση, αρχίζει μια νέα φάση, η οποία χαρακτηρίζεται από μια επιστροφή στις θεμελιώδεις αρχές της συλλογικής άμυνας έναντι μιας πιο απειλητικής Ρωσίας.
Από εδώ και στο εξής, η επιτυχία ή η αποτυχία του ΝΑΤΟ θα μετρηθεί έναντι τριών μεγάλων προκλήσεων. Αρχικά, η επανεξέταση της διατλαντικής σύνδεσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες του Donald Trump. Στη συνέχεια, η αποκατάσταση ενός σημείου ισορροπίας με τη Ρωσία, χωρίς να «πέσει» στον ψυχρό πόλεμο. Τέλος το ΝΑΤΟ θα πρέπει να βρει τη θέση της σε έναν κόσμο όπου οι απειλές εξελίσσονται γρήγορα. Η εποχή των μεγάλων χερσαίων επιχειρήσεων έχει τελειώσει. Στο ερώτημα εάν η Τουρκία πρέπει να παραμείνει στη Συμμαχία, σημειώνεται ότι μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Erdogan το 2016, οι σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ έχουν επιδεινωθεί σημαντικά.
Τα αντιδυτικά συναισθήματα έχουν αυξηθεί στην Τουρκία, όπου Τούρκοι αξιωματούχοι δηλώνουν, ότι ΝΑΤΟ και ΗΠΑ συνεργάσθηκαν στο αποτυχημένο πραξικόπημα. Ωστόσο δεν διαφαίνεται μία άμεση ρήξη. Η παραμονή στο ΝΑΤΟ επιτρέπει στην Τουρκία να διατηρήσει το δέσιμό της με την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Συμμαχία παραμένει πυλώνας της αμυντικής πολιτικής της Τουρκίας. Οι Αμερικανοί επίσης, χρησιμοποιούν τις τουρκικές στρατιωτικές βάσεις για να συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο τους στην περιοχή. Η Ευρώπη, τέλος, βασίζεται στην Τουρκία για να διαδραματίσει το ρόλο συνοριακής φρουράς για τους Σύρους πρόσφυγες που ζουν στην Τουρκία.
«Η Τουρκία του Ερντογάν είναι λίγο σαν τη Γαλλία του De Gaulle. Η σχέση της με το ΝΑΤΟ είναι δύσκολη, αλλά παραμένει ένας πραγματικός σύμμαχος», λέει γνώστης της Συμμαχίας. Βεβαίως, η πραγματοποίηση της αγοράς των ρωσικών S-400 κινδυνεύει να ωθήσει την Τουρκία στα περιθώρια του ΝΑΤΟ, αλλά χωρίς να τη διώξει. Σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ατλαντική Συμμαχία, δεν επιβάλλει κυρώσεις στις αποκλίσεις από τη δημοκρατία, αφού φιλοξένησε στο παρελθόν τους Έλληνες συνταγματάρχες και την Πορτογαλία του Σαλαζάρ», γράφει η γαλλική εφημερίδα, σύμφωνα με το ΑΠΕ.
