Οι «Financial Times Deutschland» θέλουν τον Ρομπάι πρόεδρο της Ευρωζώνης και μάλιστα σε σημερινό τους δημοσίευμα υπάρχει ο τίτλος σε άρθρο «Αναζήτηση του μεγάλου επικοινωνιακού πολιτικού» και υπότιτλο «Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου βαν Ρομπάι γίνεται και επίσημα πρόεδρος της Ευρωζώνης.
Η επανεκλογή του Γιούνγκερ στη θέση του επικεφαλής των Υπουργών Οικονομικών δεν είναι ακόμη σίγουρη».
Κάποια από τα κυριότερα σημεία του άρθρου έχουν ως εξής:
Μετά από ενάμισι χρόνο διαρκούς κρίσης στην Ευρωζώνη, τα 17 κράτη μέλη θέλουν να κάνουν κάτι. Θέλουν «καλύτερες μεθόδους εργασίας και ένα καλύτερη διαχείριση της κρίσης». Αυτό το σημείο αυτοκριτικής έθεσαν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης πριν από δύο εβδομάδες, στο τέλος των συμπερασμάτων της συνόδου κορυφής.
Τώρα διαφαίνεται μία πρώτη συνέπεια αυτής της δήλωσης: Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χερμαν Βαν Ρομπάι θα αναβαθμιστεί και θα αποκτήσει και επίσημα τον τίτλο του προέδρου της Ευρωζώνης.
Στόχος αυτής της ιδέας είναι να περιοριστεί η πολυφωνία των δημοσίων δηλώσεων. Αλλά διπλωμάτες και άλλοι αξιωματούχοι της ΕΕ αμφιβάλλουν ήδη αν τα διαφορετικά κράτη με τα διαφορετικά τους συμφέροντα θα μπορέσουν τόσο απλά να συνταχτούν πίσω από έναν εκπρόσωπο της Ευρωζώνης. Ο μεγάλος επικοινωνιακός πολιτικός της Ευρωζώνης δεν μπορεί να βρεθεί από τη μια μέρα στην άλλη.
Ο «κύριος Ευρώ»
Το μειονέκτημα του Βαν Ρομπάι είναι το γεγονός ότι οι χρηματαγορές δεν τον έχουν καταγράψει ακόμα ως «κύριο Ευρώ». Αλλά αυτό τώρα αναμένεται να αλλάξει: Μετά τη Γαλλία συνηγόρησε χθες και η Γερμανία για τη μελλοντική ανάληψη από τον Βέλγο της θέσης του προέδρου των αρχηγών κρατών της Ευρωζώνης.
Αντίθετα με το πραγματικό αξίωμά του ως προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η νέα αρμοδιότητά του μέχρι τώρα δεν προβλέπεται από καμία Συνθήκη ή Πρωτόκολλο της ΕΕ. Επειδή και οι σύνοδοι κορυφής της Ευρωζώνης δεν αποτελούν επίσημο θεσμό.
Πλήγμα Γιούνκερ
Ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναμένεται να επεξεργαστεί μέχρι την επόμενη σύνοδο της ΕΕ στα μέσα Οκτωβρίου ένα έγγραφο για την καλύτερη διαχείριση της κρίσης. Ως προς αυτό θα πρέπει απλώς να «συμφωνήσει» με τον επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλωντ Γιούνγκερ.
Σε ορισμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αυτό θεωρείται πλήγμα κατά του Γιούνκερ, ο οποίος είναι πρόεδρος των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης από το 2005. Το δικό του Eurogroup θεμελιώνεται νομικά στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, αντίθετα με τις συνόδους κορυφής της Ευρωζώνης.
Οι διαβουλεύσεις του Eurogroup κατέστησαν σημαντικότερες σε σύγκριση με το επίσημο Συμβούλιο των Υπουργών Οικονομικών Ecofin.
Αλλά το Eurogroup δεν διαθέτει μεγαλύτερο θεσμικό υπόβαθρο. Ο Γιούνγκερ μπορεί να αφοσιωθεί σ’ αυτό με όλες του τις δυνάμεις μόνον, επειδή η διακυβέρνηση του Λουξεμβούργου απαιτεί λιγότερο χρόνο από αυτήν μιας μεγάλης χώρας. Η θητεία του λήγει, όπως και εκείνη του Βαν Ρομπάι, στα μέσα του 2012.
Επανεκλογή του Ρομπάι
Και ενώ η επανεκλογή του Ρομπάι θεωρείται σίγουρη, για την περίπτωση του Γιούνγκερ διατυπώνονται συνεχώς αμφιβολίες. Ο 56χρονος χριστιανοδημοκράτης περιγράφεται κουρασμένος και με έλλειψη συγκέντρωσης.
Συμμετέχοντες στις συνεδριάσεις του Eurogroup κατηγορούν τον μακροβιότερο πρωθυπουργό της Ευρώπης ότι δεν ηγούνταν των συνεδριάσεων με αρκετή αυστηρότητα. Αφότου εκπρόσωπός του διέψευσε απλά τη συνάντηση για την αντιμετώπιση της κρίσης στις αρχές Μαΐου στο Λουξεμβούργο, η επικοινωνιακή πολιτική του Γιούνγκερ επικρίθηκε αρκετές φορές
Από την άλλη πλευρά, ο Γιούνκερ αποτελεί τον σημαντικότερο εκπρόσωπο των μικρότερων χωρών στο πολύπλοκο οικοδόμημα της ΕΕ. Ένας υπερασπιστής του από το Eurogroup δήλωσε ότι ο Γιούνγκερ είχε αναγνωρίσει την άνοιξη την αναγκαιότητα ενός δεύτερου προγράμματος βοήθειας προς την Ελλάδα, νωρίτερα από άλλους, και στο περιθώριο της εαρινής συνεδρίασης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είχε φροντίσει για την πρώτη εμπιστευτική συνάντηση σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα.
Ο ίδιος ο Γιούνγκερ είχε εισηγηθεί την φυγή προς τα εμπρός στην εφημερίδα «Le Figaro».
Όπως λέγεται επίσης, είναι υπέρ της ανάληψης του νέου ρόλου από τον Ρομπάι, αλλά αυτό δεν αλλάζει καθόλου τις αρμοδιότητες των Υπουργών Οικονομικών. Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή λένε ότι το βασικό πρόβλημα είναι οι αποκλίνουσες δηλώσεις από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.
