Οι ελπίδες που συνόδευσαν την εκλογή Ολάντ στη προεδρία της Γαλλίας διαψεύσθηκαν. Η χώρα είναι σήμερα αντιμέτωπη με μια βαθιά κρίση και όλα δείχνουν ότι ο πρόεδρος δεν έχει σχέδιο υπέρβασής της.
Κοινωνικά δικαιότερη, διάφανη και οικονομικά ισχυρή, υποσχέθηκε να κάνει τη Γαλλία ο Φρανσουά Ολάντ, φιλοδοξώντας να δημιουργήσει το αντίπαλο μοντέλο προς τη δημοκρατία της λιτότητας που εμπέδωσε στην Ευρώπη η Άγκελα Μέρκελ. Το μόνο που κατάφερε το δεκάμηνο που βρίσκεται στην εξουσία είναι να αποδυναμώσει περισσότερο τη «μεγάλη ασθενή».
Η κριτική που ασκεί η Κομισιόν, αναφερόμενη στον «γαλλικό κίνδυνο για την ευρωζώνη» θυμίζει έκθεση της Τρόικας για κάποια από τις χώρες της κρίσης. Ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, υψηλό δημόσιο χρέος, ραγδαία αύξηση της ανεργίας και σχετικά μεγάλο μισθολογικό κόστος. Το δημοσιονομικό έλλειμμα θα υπερβεί φέτος το 3%, ενώ η ανάπτυξη δεν θα ξεπεράσει το 0,1%.
«Η υπόθεση Καϊζάκ έπληξε το κύρος και την αξιοπιστία του»
Σε αυτές τις στιγμές ζητούμενο είναι ένας ισχυρός πρόεδρος. Αλλά μετά την παραίτηση του Ζερόμ Καϊζάκ, ο γάλλος πρόεδρος δείχνει να μην ελέγχει πλήρως την πολιτική καθημερινότητα στο Παρίσι. Ο επί του Προϋπολογισμού άνθρωπος του προέδρου που θα έπειθε τους Γάλλους για την ανάγκη «θυσιών» αποκαλύφθηκε ότι είπε ψέματα στους Γάλλους και ότι ο ίδιος ήταν φοροφυγάς, διατηρώντας μυστικό τραπεζικό λογαριασμό σε ελβετική τράπεζα. Στις 19 Μαρτίου παραιτήθηκε. Ήταν μια πολιτική βόμβα, θα πει δημοσιογράφος της Le Figaro Γκιγιόμ Ροκέτ.
«Η κριτική στον Ολάντ δεν είναι κάτι νέο. Ωστόσο λαμβάνει τώρα νέες μορφές. Μέχρι πριν από λίγο δεχόταν επικρίσεις για τις επικοινωνιακές γκάφες της κυβέρνησής του. Μετά ετέθη η ίδια η πολιτική του στο επίκεντρο των επικρίσεων. Η υπόθεση Καίζάκ έπληξε το κύρος και την αξιοπιστία του. Εάν ο πρόεδρος δεν αναλάβει τις επόμενες εβδομάδες ισχυρές πολιτικές πρωτοβουλίες θα έλθουμε αντιμέτωποι με πολιτειακή κρίση», τονίζει ο Ροκέτ.
Πράγματι, οι δημοσκοπήσεις είναι τρομακτικές. Μόνο ο ένας στους τέσσερις Γάλλους εμπιστεύεται τον Ολάντ, ενώ η αντιπολίτευση γίνεται κάθε μέρα και πιο επιθετική. Όλα αυτά δεν συνιστούν τις καλύτερες προϋποθέσεις για την εφαρμογή των γενναίων μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η Γαλλία. Και όπως τονίζει ο ιστορικός Μαξ Γκαλό: «Αυτό που επικρατεί στο πολιτικό πεδίο είναι η οργή. Η οργή των φορολογουμένων. Τι είναι αυτό όμως που κάνει ισχυρή τη δημοκρατία; Ο λαός όταν αποδέχεται να πληρώνει τους φόρους του. Σήμερα όμως εξαιτίας της υπόθεσης Καϊζάκ ο λαός δεν εμπιστεύεται τους δημοσιονομικούς μηχανισμούς. Θα πρέπει να αναμένουμε το επόμενο διάστημα διαμαρτυρίες, ίσως όχι βίαιες διαμαρτυρίες αλλά σφοδρές».
«Η πολιτική αλά Ολάντ απέτυχε»
Ο Φρανσουά Ολάντ ελπίζει να αλλάξει το κλίμα μετά την πρωτοβουλία του να επιβάλει στους υπουργούς της κυβέρνησής του τη δημοσιοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων. Πολλοί, ωστόσο, χαρακτηρίζουν την πρωτοβουλία αυτή ομολογία χρεοκοπίας. Πληθαίνουν οι φωνές που διερωτώνται ποια Γαλλία θέλει να υπηρετήσει ο Ολάντ. Για ποια Ευρώπη θα πρέπει να κάνουν θυσίες οι Γάλλοι;
Τόσο στο πεδίο της ευρωπαϊκής όσο και σε αυτό της εθνικής πολιτικής ο Ολάντ είναι αδύναμος, αποφαίνεται ο Κριστόφ Μπαρμπιέρ, δημοσιογράφος στο εβδομαδιαίο περιοδικό L’ Express και εξηγεί: «Ήθελε να εκπροσωπεί μια ανανεωμένη Σοσιαλδημοκρατία που θα χαρακτηρίζεται από ένα ισχυρό κράτος, από έναν φιλικό προς τις επιχειρήσεις παρεμβατισμό και από μια αριστερή φορολογική πολιτική. Αυτή η πολιτική αλά Ολάντ απέτυχε».
