Ο αριθμός των ανθρώπων που κατέφυγε στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ολλανδία, αυξήθηκε κατά 13% μέσα στο 2012, σύμφωνα με στοιχεία της υπηρεσίας που επιβλέπει την εθελοντική ευθανασία στη χώρα.
Πρόκειται για την έκτη συνεχή χρονιά που αυξάνεται το σχετικό ποσοστό. Η εθελοντική ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία, η οποία γίνεται παρουσία γιατρού, με ένα ισχυρό κοκτέιλ βαρβιτουρικών, είναι νόμιμη στην Ολλανδία από το 2002.
Οι αιτήσεις για ευθανασία αυξάνονται σταθερά από το 2003, όταν 1.626 άνθρωποι ζήτησαν να πεθάνουν με αυτό τον τρόπο. Ο εν λόγω αριθμός υπερδιπλασιάστηκε στη δεκαετία μέχρι το 2012. Τον περασμένο χρόνο, η Ολλανδία υιοθέτησε τις κινητές μονάδες ευθανασίας, οι οποίες επέτρεπαν στους ασθενείς να αυτοκτονήσουν με θανατηφόρο ένεση όταν οι θεράποντες ιατροί τους αρνούνταν. Περίπου το 80% των ατόμων που επιλέγουν τη μέθοδο της εθελοντικής ευθανασίας, πεθαίνουν στο σπίτι τους, με την προϋπόθεση ότι έχουν ενημερωθεί εκτενώς για την απόφασή τους και υποφέρουν από μή αντιμετωπίσιμους πόνους.
Απαιτείται επίσης η γνώμη και δεύτερου γιατρού. Η ευθανασία που γίνεται από γιατρούς στην Ευρώπη είναι νόμιμη στην Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph, το ποσοστό των ανθρώπων που ζητούν ευθανασία στην Ολλανδία είναι διπλάσιο από εκείνο του Βελγίου, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία για το 2012.
Ακόμη χαμηλότερα είναι τα ποσοστά στο Λουξεμβούργο, όπου η ευθανασία είναι νόμιμη από το 2009. Μεταξύ του 2011 και το τέλος του 2012, 14 άνθρωποι επέλεξαν να πεθάνουν με τη μέθοδο της ευθανασίας στο Λουξεμβούργο.
Το 78% των αιτημάτων για ευθανασία έγιναν από ανθρώπους με καρκίνο (3.251 άτομα), με εκείνους που υπέφεραν από διαταραχές του νευρικού συστήματος (257) και καρδιαγγειακά προβλήματα (156) να ακολουθούν. Σαράντα δύο άνθρωποι με άνοια και 13 με πολύ σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα υποβλήθηκαν σε ευθανασία, ωστόσο αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες και εγείρουν σοβαρά ερωτήματα ως προς το εάν είναι πράγματι σε θέση να επιλέγουν να πεθάνουν με αυτό τον τρόπο.
Ειδικές ιατρικές επιτροπές που ελέγχουν τη διαδικασία μετά την ευθανασία, αποφάσισαν σε δέκα περιπτώσεις ότι οι γιατροί δεν είχαν τηρήσει τις νομικές προϋποθέσεις. Δεν είναι ωστόσο ξεκάθαρο, το εάν και πόσο συχνά ασκούνται διώξεις κατά των γιατρών.
Σε μία περίπτωση, έγινε ευθανασία σε μία γυναίκα μεταξύ 80 και 90 χρόνων με προχωρημένη άνοια, η οποία υπέφερε από ισχυρούς πόνους στην πλάτη έπειτα από πέσιμο και είχε παραισθήσεις. Τα φάρμακα που έπαιρνε για τους πόνους, της προκαλούσαν σύγχυση αλλά είχε ήδη ζητήσει να της κάνουν ευθανασία σε περίπτωση που υποφέρει πολύ. Σε μία στιγμή διαύγειας μπόρεσε να επιβεβαιώσει στον γιατρό ότι επιθυμεί ακόμη τη λύση της ευθανασίας.
