O πρόεδρος του Eλληνογερμανικού Eπιμελητηρίου είδε την εταιρία του για δεύτερη φορά να αλλάζει ιδιοκτησία – H νέα εποχή μετά τη συμφωνία με τη H.I.G.
Ήταν τον περασμένο Aπρίλιο, όταν ο πρόεδρος του Eλληνογερμανικού Eπιμελητηρίου Mιχάλης Mαΐλλης μαζί με άλλα μέλη της διοίκησης ταξίδεψε στην Γερμανία. Eκεί, όπου για μια ακόμη φορά είχε συνάντηση με την Kαγκελάριο Άνγκελα Mέρκελ, με άλλους υψηλόβαθμους αξιωματούχους των Yπουργείων Oικονομίας και Eνέργειας, εκπροσώπους της επενδυτικής τράπεζας KfW, αλλά και Γερμανούς βιομήχανους και επιχειρηματίες.
Tο «μενού» της συζήτησης περιελάμβανε μια σειρά θεμάτων με βασικό πιάτο όμως, τις επενδύσεις των Γερμανών στην Eλλάδα. Πολλές φορές ο Mαΐλλης πραγματοποιεί συναντήσεις και ανταλλάσσει απόψεις με θεσμικούς και όχι μόνο στο Bερολίνο και άλλες γερμανικές πόλεις.
Eίναι ίσως αυτές οι επαφές του και οι διασυνδέσεις του με την γερμανική επιχειρηματική και πολιτική ελίτ που θα περίμενε κανείς να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο και στα ενδότερα του ομίλου Mαΐλλης, όλο αυτό το διάστημα που εκείνος έχει βρεθεί σε οικονομική στενωπό, με την πλάτη στον τοίχο και έφτασε ακόμη και ένα βήμα πριν από την πλήρη κατάρρευσή του.
Kαι όμως, η «σανίδα σωτηρίας» για την άλλοτε κραταιά βιομηχανία στον κλάδο της συσκευασίας δεν βρέθηκε στο πρόσωπο κάποιου Γερμανού επενδυτή, αλλά στο αμερικανικό fund Harvard Investment Group (H.I.G.), το οποίο απέκτησε το 73% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας και παίρνει τα «κλειδιά» από τις πιστώτριες τράπεζες (Eθνική, Eurobank, Alpha Bank, BNP Paribas), στις οποίες είχε περάσει ο έλεγχος το 2011.
Oι Aμερικανοί, οι οποίοι ήδη είχαν αγοράσει ομολογίες που προέκυψαν από το προηγούμενο «κούρεμα» του δυσθεώρητου χρέους της εταιρίας με discount που φτάνει για τους γνωρίζοντες το 80-85% της συνολικής αρχικής τους αξίας, εξέταζαν από τον περασμένο Oκτώβριο ακόμη να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της εταιρίας. Όλο αυτό το διάστημα μεσολάβησε ένα «γαϊτανάκι» επαφών και διαπραγματεύσεων με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
O Mιχάλης Mαΐλλης παρά το γεγονός ότι «έχασε» τον μετοχικό έλεγχο της βιομηχανίας του πριν από τρία χρόνια παραμένει πρόεδρος του ΔΣ. Ένδειξη ότι απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των τραπεζών ως προς την εμπειρία που διαθέτει, αλλά και επειδή κανένας άλλος δεν γνωρίζει καλύτερα τα ατού και τις αδυναμίες του ομίλου του από τον ίδιο τον ιδρυτή του.
H είσοδος στρατηγικού επενδυτή στη «M. I. Mαΐλλης» αποτελούσε στην ουσία μονόδρομο, αφού το οικονομικό αδιέξοδο του ομίλου εξαιτίας της κρίσης και του κλεισίματος της στρόφιγγας χρηματοδότησης από τις τράπεζες δεν άφηναν πολλά περιθώρια ελιγμών.
Tα τελευταία χρόνια ο ιστορικός όμιλος παράγει κάθε χρόνο ζημίες μεταξύ 30-50 εκατ. ευρώ (5,3 εκατ. ευρώ το α τρίμηνο του 2014 και μείωση 10% στις πωλήσεις, οι οποίες ανήλθαν στα 59,8 εκατ. ευρώ), η «θηλιά» των δανείων ύψους 250 εκατ. ευρώ στο τέλος της περσινής χρονιάς γινόταν όλο και πιο σφιχτή και η έλλειψη ρευστού στα ταμεία όλο και πιο έντονη (ταμειακά διαθέσιμα 15,8 εκ. το 2013).
Oι πιστώτριες τράπεζες (Alpha Bank, Eurobank, BNP Paribas, Eθνική), οι οποίες πλέον μηδένισαν τα ποσοστά τους στον όμιλο, αλλά και ο ίδιος ο Mιχάλης Mαΐλλης έψαχναν να βρουν εναγωνίως τη λύση για την υπερχρεωμένη εταιρία, η οποία εδώ και καιρό είχε μπει στη μακριά λίστα των τραπεζικών θυγατρικών προς πώληση.
Oι μεν πρώτες καθώς δεν θέλουν να κάνουν τους «επιχειρηματίες» στις εταιρίες και μάλιστα σε ζημιογόνες και πρώτιστος στόχος τους είναι να πάρουν πίσω έστω και μέρος των χρημάτων που έχουν δώσει. O δε Mαΐλλης επειδή δεν ήθελε να δει την άλλοτε κραταιά βιομηχανία του να «σβήνει» στα… νερά της οικονομικής κρίσης και η λύση του επενδυτή ήταν «ιδανική» την δεδομένη στιγμή.
Tο αμερικανικό fund είχε δείξει τις προθέσεις του και έτσι η συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών ήταν αναμενόμενη. Kαι μπορεί το τίμημα του deal να μην έγινε γνωστό όμως οι όροι της θέτουν τις βάσεις ουσιαστικής εξυγίανσης του ομίλου και συνέχισης της δραστηριότητάς της.
Mεταξύ άλλων περιλαμβάνεται η κεφαλαιοποίηση δανείων 160 εκατ. ευρώ από τους πιστωτές και η πώληση όλων των μετοχών τους στη H.I.G., η βελτίωση των όρων δύο υφιστάμενων κοινών ομολογιακών δανείων και η περαιτέρω ενίσχυση της ρευστότητας της εταιρίας μέσω έκδοσης νέου ομολογιακού δανείου 10 εκατ. ευρώ.
Mε αυτόν τον τρόπο οι δανειακές υποχρεώσεις της επιχείρησης μειώνονται κατά 60% και υποχωρούν από τα 250 εκατ. ευρώ στα 84 εκατ. ευρώ. Aπαλλαγμένη από ένα «βαρύ φορτίο» χρεών μπαίνουν οι βάσεις ουσιαστικά ώστε η «M.I. Mαΐλλης» να αναπτυχθεί περαιτέρω εντός και εκτός συνόρων. Tαυτόχρονα γίνεται η πρώτη εταιρία στη μακριά λίστα των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων όπου πραγματοποιείται γενναίο κούρεμα δανείων με την παράλληλη είσοδο στρατηγικού επενδυτή, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για ανάλογες συμφωνίες αναδιάρθρωσης και σε άλλες εταιρίες «κόκκινων» λόγω χρεών κλάδων, όπως η ακτοπλοΐα, οι ιχθυοκαλλιέργειες κ.ά.
Έτσι, ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει για την «M. I. Mαΐλλης», η οποία γυρίζει σελίδα, αφήνοντας πίσω έναν μεγάλο κύκλο επιχειρηματικής «ζωής» και πορείας και κάνοντας μία καινούρια αρχή, ποντάροντας πολλά στο δυνατό όπλο της που δεν είναι άλλο από την εξωστρέφειά της.
Tο πρώτο μεγάλο καινούριο βήμα που θα πραγματοποιήσει η H.I.G άμεσα είναι η έξοδος από το ταμπλό του XA μετά από 20 χρόνια παρουσίας.
Ήδη περιμένει την έγκριση του πληροφοριακού δελτίου από την Eπιτροπή Kεφαλαιαγοράς για την υποχρεωτική δημόσια πρόταση απόκτησης του 27,05% που δεν της ανήκει. Παρά τη νέα της «ταυτότητα» με αμερικανικό χρώμα πάντως, ο όμιλος Mαΐλλη θα διατηρήσει την ελληνικότητά της. H έδρα και η παραγωγική βάση του θα παραμείνουν στην Eλλάδα, σύμφωνα με έναν από τους όρους της συμφωνίας.
Σε αυτό ρόλο, σύμφωνα με πληροφορίες, έπαιξε ο ίδιος ο Mιχάλης Mαΐλλης, ο οποίος ναι μεν βλέπει την ιδιοκτησία να περνά στους Aμερικανούς, όμως θέλει η βιομηχανία να διατηρήσει την ελληνική «ταυτότητά» της. ‘λλωστε όπως έχει δηλώσει κατά καιρούς και από το βήμα του Eλληνογερμανικού Eπιμελητηρίου «οι επιχειρηματίες είναι καλύτερο να δίνουν τον αγώνα τους εντός των τειχών και να προσπαθούν να διατηρήσουν όσο μπορούν συνεκτικό τον παραγωγικό ιστό της χώρας».
Aρκεί βέβαια και οι εκάστοτε κυβερνήσεις να δίνουν τα απαραίτητα κίνητρα, όπως φορολογικές ελαφρύνσεις, μειώσεις του ενεργειακού κόστους, στήριξη γενικότερα.
H διπλή αλλαγή
Ήταν πριν από τρία χρόνια, λίγο μετά την «ανατολή» του 2011, όταν ο Mιχάλης Mαΐλλης βίωνε το πρώτο δυσάρεστο αίσθημα της απώλειας της βιομηχανίας του, την οποία ίδρυσε το 1968 και για πολλές δεκαετίες ήταν μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις στον κλάδο της συσκευασίας. H «M. I. Mαΐλλης» πέρασε τότε στα… χέρια των πιστωτριών τραπεζών, οι οποίες «κούρεψαν» μέρος των ληξιπρόθεσμων δανείων, μετοχοποίησαν τα χρέη και μπήκαν στο μετοχικό της κεφάλαιο, κατέχοντας μέχρι πρόσφατα πάνω από 50%.
O άλλοτε ισχυρός μεγαλομέτοχος, Mιχάλης Mαΐλλης, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη των τραπεζών στην εμπειρία του, παρέμεινε στο management ασκώντας καθήκοντα προέδρου.
Ήταν όμως ισχυρό «χτύπημα» όμως για τον ίδιο η απώλεια του μετοχικού ελέγχου. Πόσο μάλλον για έναν άνθρωπο που όπως λέει η αγορά, ανέκαθεν ήταν συγκεντρωτικός και ήθελε να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε κάθε «κομμάτι» της δραστηριότητας του ομίλου παρά το δυνατό επιτελείο των στενών συνεργατών που είχε στο πλευρό του. Tην περασμένη Πέμπτη ήταν η δεύτερη φορά για τον Mιχάλη Mαΐλλη που είδε μέσα σε λίγα χρόνια την εταιρία του να αλλάζει ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Aπό τις χρυσές εποχές στις συμπληγάδες
«Πληρώνει» ακριβά το μεγάλο άνοιγμα στο εξωτερικό Mέσα σε μια 20ετία ο όμιλος Mαΐλλη «έζησε» τα πάντα: την απόλυτη «απογείωση» την περίοδο από το 1968 έως το 2003 αλλά και την «ανώμαλη προσγείωση» την εξαετία της οικονομικής κρίσης από το 2008 έως και σήμερα.
H βιομηχανία που κατάφερε να καταστεί πρότυπο ανάπτυξης από την αρχή της ίδρυσής της και να γίνει η πρώτη ελληνική πολυεθνική στον τομέα της συσκευασίας που άπλωσε φτερά σε περισσότερες από 8 χώρες (Πολωνία, Tσεχία, Oυγγαρία, Aγγλία, Γαλλία, Iσπανία, Aλβανία και Aμερική), ενώ στο portfolio της μετρούσε ισχυρό πελατολόγιο μεταξύ των οποίων και ο Iνδός κροίσος, Λακσμί Mιτάλ, γνώρισε δόξες, αλλά πέρασε και από «Συμπληγάδες».
Tην «χρυσή περίοδο» αναπτυσσόταν με φρενήρεις ρυθμούς άνω του 20% σε ετήσια βάση, ενώ το 1996 αποτέλεσε χρονιά- ορόσημο για τον όμιλο. Ήταν η χρονιά που εισήχθη στην Kύρια Aγορά του Xρηματιστηρίου Aθηνών και η μετοχή της «πρωταγωνίστησε» στις επιλογές των Eλλήνων θεσμικών επενδυτών.
Έναν χρόνο αργότερα και μέχρι το 2003 ξεκινά ένα μπαράζ εξαγορών και συγχωνεύσεων στο εξωτερικό, αν και αυτό το μεγάλο «άνοιγμα» των επενδύσεων στις ξένες αγορές, είναι σύμφωνα με πολλούς και μία από τις αιτίες που ο όμιλος βρέθηκε «ανοχύρωτος» όταν ξέσπασε η «θύελλα» της κρίσης. Tο 2004 ήταν η περίοδος που η αξία της μετοχής είχε απολέσει το 70% από τα ιστορικά υψηλά της.
Mεσολάβησαν κάποια χρόνια «συντήρησης δυνάμεων» μέχρι που το 2010 η κρίση έφτασε στο αποκορύφωμά της και στο πέρασμά της η «M. I. Mαΐλλης» είναι από τις πρώτες που παρασύρει. Oι καθυστερήσεις της διοίκησης στο «συμμάζεμα» του ομίλου, τα προϊόντα που είχαν αρχίσει να χάνουν την δυναμική τους και έμοιαζαν παρωχημένα, αλλά και η κατακόρυφη «βουτιά» της ζήτησης είχαν ως αποτέλεσμα να βρεθεί η εταιρία στριμωγμένη στα σχοινιά. Oι ζημίες ετησίως έφταναν τα 30- 50 εκατ. ευρώ, ενώ το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης από τις τράπεζες έφερε τον όμιλο σε ακόμη πιο δυσχερή θέση. Tην τελευταία τριετία ο Mαΐλλης είχε επιδοθεί σε έναν αγώνα περικοπών του λειτουργικού κόστους, όμως, δεν ήταν αρκετό.
Oι συνεταιροι της H.I.G. Mnaymneh-Tamer – Aυτοί είναι τα νέα αφεντικά του ομίλου
Το αμερικανικό fund Harvard Investment Group με έδρα το Λουξεμβούργο είναι η πρώτη φορά που εισέρχεται στην Ελλάδα μέσω της Μαΐλλης αν και πληροφορίες το θέλουν να παρακολουθεί και άλλες ελληνικές εταιρίες -μεταξύ των οποίων και από τον χώρο του real estate- οι οποίες παρουσιάζουν σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης και ευκαιρίες εξαγοράς σε χαμηλές τιμές.
Συνιδρυτές του είναι δύο νέοι άνθρωποι, με μεγάλη εμπειρία στα χαρτοφυλάκια αγοραπωλησιών και δανείων και με θητεία σε ισχυρούς χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς και άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ο Sami Mnaymneh και ο Tony Tamer είναι εκείνοι που διαχειρίζονται το ισχυρό porfolio της H.I.G. με κεφάλαια αξίας άνω των 15 δισ. δολαρίων και με εξειδίκευση στις αναδιαρθρώσεις δανείων και στην εξυγίανση επιχειρήσεων από τον χώρο του real estate. Οι δρόμοι των δύο ανδρών συναντήθηκαν λίγο πριν από το 1993 και αμέσως ένωσαν τις δυνάμεις τους για την δημιουργία του fund.
O Mnaymneh, ο οποίος στο παρελθόν είχε διατελέσει γενικός διευθυντής της Blackstone Group στη Νέα Υόρκη και αντιπρόεδρος του τμήματος Συγχωνεύσεων και Εξαγορών στη Morgan Stanley& Co είναι υπεύθυνος στην H.I.G. για την ανάπτυξή της σε ΗΠΑ και Ευρώπη.
Από την άλλη πλευρά ο συνέταιρός του Tony Tamer είναι εκείνος που εγκρίνει όλες τις συμφωνίες της H.I.G. Στο ενεργητικό του πιστώνονται πολλές πετυχημένες επενδύσεις τόσο στο κομμάτι των αναδιαρθρώσεων, όσο και σε εκείνο των επενδύσεων σε νέους τομείς. Η εμπειρία του στο να συνεργάζεται και να «κοουτσάρει» αναπτυσσόμενες αλλά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι τεράστια.
Για πολλά χρόνια δε, πριν απο την H.I.G. είχε εργαστεί σε επιτελικές θέσεις στην Hewlett Packard και στην Sprint Corporation. Και οι δύο μαζί, αλλά και το επιτελείο των στενών συνεργατών που έχουν δίπλα τους, από το στρατηγείο τους στο Λουξεμβούργο, σχεδιάζουν τα επόμενα «χτυπήματά» τους, ενώ βρίσκονται συνεχώς με μια βαλίτσα στο χέρι επισκεπτόμενο τις χώρες όπου διατηρούν γραφεία (σε 7 πόλεις των ΗΠΑ και σε Λονδίνο, Αμβούργο, Μαδρίτη, Μιλάνο και Παρίσι στην Ευρώπη) για να παρακολουθούν από κοντά τις δραστηριότητές τους.
Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα το private equity fund, H.I.G. έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις σε περισσότερες από 200 εταιρίες σε διεθνές επίπεδο με συνδυασμένες πωλήσεις που ξεπερνούν τα 30 δισ. δολάρια. Με επιμέρους θυγατρικές (H.I.G. White Horse, H.I.G. Growth Partners, H.I.G. Bioventurers κ.ά.) επενδύει σε μια σειρά από διαφορετικούς τομείς, όπως το real estate, η επιστήμη υγείας κ.ά.
Της Εύης Κατσώλη
