Ο ομογενής επιχειρηματίας με τις γαλαζοπράσινες «άκρες» άνοιξε διαύλους επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Oι φίλοι του, οι πολέμιοί του και τα επόμενα σχέδιά του
Μία από τις αρχές που πρεσβεύει ο Ιβάν Σαββίδης, είναι ότι, «ως υποστηρικτής του σκληρού στυλ ηγεσίας, περιβάλλω τον εαυτό μου με δυνατούς ανθρώπους. Η δική μου δύναμη είναι να τους ενώσω, να τους προσανατολίσω για την επίτευξη του κοινού στόχου».
Με τους «δυνατούς» άλλωστε, πορευόταν και στη Ρωσία και όταν ήρθε στην Ελλάδα. Στην παγωμένη Μόσχα είναι γνωστή η στενή φιλία και οι δεσμοί αλληλοεκτίμησης που τον συνδέουν με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν από τότε ακόμη που είχε εκλεγεί δύο φορές βουλευτής με το κόμμα του «Ενιαία Ρωσία» στην κρατική Δούμα.
Χιλιόμετρα μακριά, στην Αθήνα και κυρίως στη Θεσσαλονίκη, όπου έχει στήσει το στρατηγείο του στην Ελλάδα, από τότε που ανέλαβε το «τιμόνι» της ιστορικής ομάδας του ΠΑΟΚ ως μεγαλομέτοχος, ουδέποτε του έλειψαν οι πολιτικές φιλίες και «άκρες».
Τις τελευταίες ημέρες, ο ομογενής από τη Ρωσία επιχειρηματίας βρίσκεται στο προσκήνιο, καθώς για ακόμη μια φορά ανέλαβε τον ρόλο του γεφυροποιού ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Ρωσία. Ήταν ο «συνδετικός κρίκος» μεταξύ Πούτιν και Τσίπρα, καθώς εκείνος συνέβαλε καθοριστικά για να πραγματοποιηθεί το ραντεβού μεταξύ των δύο αντρών την περασμένη εβδομάδα. Είναι ο ίδιος που έφερε σε επαφή τον Έλληνα πρωθυπουργού και με τους ισχυρούς εκπροσώπους της ομογένειας στη Μόσχα.
Αποτελεί άραγε η διαμεσολάβησή του αυτή μία ακόμη απόδειξη της επιρροής που ασκεί στη Ρωσία ή ένα «δώρο» προς την κυβέρνηση μετά και την υπογραφή της πρώτης πράξης νομοθετικού περιεχομένου που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας για την τακτοποίηση του χρέους του Δικέφαλου του Βορρά, καθώς ο Σαββίδης θα πληρώσει εφάπαξ το ποσό των 12 εκ. ευρώ; Μήπως μια ανιδιοτελή προσπάθεια για να βγουν από τον… πάγο οι ελληνορωσικές σχέσεις μετά από μια τριετία τουλάχιστον;
Οι φίλα διακείμενοι προς τον Ιβάν Σαββίδη, «βλέπουν» πιθανότερο το δεύτερο ενδεχόμενο, οι «πολέμιοί» του συνηθίζουν να λένε πως ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ δεν κάνει τίποτα χωρίς να αποκομίζει και εκείνος οφέλη. Οι δικοί του άνθρωποι πάλι, αντιτείνουν σε αυτό πως ο επιχειρηματίας αισθάνεται περισσότερο Έλληνας ακόμη και από όσους ζουν σε αυτή τη χώρα και θέλει να τη βοηθήσει στην πιο κρίσιμη στιγμή της. Δεν είναι τυχαίο πως ο ίδιος επέλεξε να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα και να βαπτιστεί Γιάννης.
Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που προσπαθεί να φέρει κοντά τις δύο χώρες. Το είχε προσπαθήσει και επί διακυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου, ακόμη και την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου, τον οποίο έχει επικρίνει ως «μη πατριώτη», καθώς δε δέχτηκε το δάνειο που πρόσφερε τότε η ρωσική κυβέρνηση στην Ελλάδα και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους.
Κανείς βέβαια, δεν αμφισβητεί πως ο «κόκκινος» Γιάννης ξέρει καλά να «ντριμπλάρει», να κινεί μεθοδικά τα… νήματα του επιχειρηματικού παιχνιδιού. Ο ίδιος γνωρίζει ότι η αναθέρμανση των δεσμών Ελλάδας- Ρωσίας βοηθά και τα δικά του σχέδια. Πολλοί είναι εκείνοι που είπαν πως μετά την επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ κατά της Μόσχας ο Σαββίδης είχε απογοητευθεί και είναι και αυτός ένας από τους λόγους που έχει «παγώσει» τις νέες επενδύσεις που έχει εξαρχής προγραμματίσει στην Ελλάδα. Ποντάρει πολλά άλλωστε, στην έλευση των συμπατριωτών του τουριστών στη Βόρεια Ελλάδα- όπου παρατηρείται μεγάλη πτώση- τόσο για το Μακεδονία Παλλάς όσο και για να προχωρήσει τα τουριστικά του σχέδια στο Παλιούρι Χαλκιδικής.
Ποντάρει πολλά και στο ότι η Ελλάδα αποτελεί «πύλη» σημαντική για τα ευρωπαϊκά προϊόντα και με δεδομένο ότι ο κολοσσός του Σαββίδη στο Ροστόφ, Agrocom είναι ένας εξαγωγικός όμιλος με δραστηριότητα από τα καπνά και το κρέας μέχρι τις συσκευασίες θα μπορούσε μελλοντικά η χώρα μας να «δεχτεί» προϊόντα του ή και μέσω της Ελλάδας να τα διοχετεύσει και σε νέες αγορές πέρα από αυτές όπου δραστηριοποιείται μέχρι τώρα. Είναι εκείνος που μετά και το εμπάργκο, έστειλε μέχρι και επιστολή στον Πούτιν για να αρθεί κατ’εξαίρεση για ελληνικά αγροτικά προϊόντα.
ΜΕ ΕΡΕΙΣΜΑΤΑ
Άνθρωπος που προνοεί και εξωστρεφής ο Ιβάν Σαββίδης ξέρει επίσης πως δεν αρκεί μόνο κάποιος να είναι δραστήριος επιχειρηματικά, αλλά να διαθέτει και πολιτικά και κοινωνικά ερείσματα για να αυξάνει την επιρροή και τη δύναμή του.
Στα επιχειρηματικά «σαλόνια» της Βορείου Ελλάδος ακόμη και η ενασχόλησή του με την πιο λαοφιλή ομάδα του Βορρά, τον ΠΑΟΚ με τα εκατομμύρια των φιλάθλων έχει ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια να βρει «στόχο» στο λαϊκό έρεισμα, που αποτελεί… διαβατήριο και για τα υπόλοιπα επιχειρηματικά και όχι μόνο σχέδιά του. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος παλαιότερα «σήμερα τα σπορ μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέρος μιας εξωτερικής πολιτικής».
Η «πολιτική» της εξωστρέφειας που έχει υιοθετήσει ο 56χρονος ομογενής επιχειρηματίας γίνεται αντιληπτή από τη διαδρομή του και τις κινήσεις του στην Ελλάδα. Μέχρι πρότινος θεωρείτο ένας ισχυρός επιχειρηματικός πυλώνας, υποστηρικτής της ΝΔ. Πολλοί θυμούνται τα συχνά ραντεβού του με τον πρώην πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά. Ένα από αυτά ήταν και το καθοριστικό για τη «σωτηρία» της ΣΕΚΑΠ. Στους στενούς πολιτικούς του φίλους δε, κατατάσσονται ο Σίμος Κεδίκογλου με τον οποίο ήρθαν κοντά όταν ο τελευταίος ήταν πρόεδρος του Ελληνορωσικού Συλλόγου, ο Σταύρος Καλαφάτης, αλλά και Σάββας Αναστασιάδης. Μία από τις πολιτικούς που ξεχώρισε στη Βόρεια Ελλάδα και στήριξε στις Ευρωεκλογές είναι και η Εύα Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ, την οποία γνώρισε μέσω της ανιψιάς του δικηγόρο και δεξί του χέρι στον ΠAOK, Σόνια Σαββίδη. Η ξανθιά πρώην βουλευτίνα είχε αναλάβει ατύπως θέματα επικοινωνίας του ΠΑΟΚ και του Μακεδονία Παλλάς ενώ στα κοσμικές στήλες των περιοδικών αίσθηση προκάλεσαν οι φωτογραφίες του Σαββίδη να τη ραίνει με λουλούδια στα μπουζούκια όπου διασκέδαζαν.
Είναι αυτές οι στενές σχέσεις με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ο λόγος που ξενίζει κάποιους τώρα η προσέγγιση του Ρώσου ομογενούς προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Όμως, επειδή ο κανόνας θέλει business και πολιτική να βαδίζουν χέρι- χέρι, ο Ιβάν Σαββίδης δεν έχει «στεγανά». Θέλει να έχει διαύλους επικοινωνίας ανοικτούς με όλους. Άλλωστε, το τελευταίο διάστημα της διακυβέρνησης Σαμαρά όλο και περισσότερο ακούγονταν παράπονα από στενούς του συνεργάτες για την αντιμετώπιση που είχε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ότι λάμβανε όλο υποσχέσεις για τα χρέη της ασπρόμαυρης ΠΑΕ, αλλά ποτέ δεν έγινε τίποτα.
Δυσαρεστημένος φερόταν όμως, και από τη στάση της προηγούμενης κυβέρνησης απέναντι στα επενδυτικά του σχέδια που δεν τα «βοηθούσαν» για να διευκολυνθεί η υλοποίησή τους, αλλά σκόνταφταν σε πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ
Στην «αναμονή» οι επενδύσεις των 100 εκ. ευρώ
Εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, από τότε δηλ. που ο Ιβάν Σαββίδης ήρθε στην Ελλάδα και εκτός από τον ΠΑΟΚ αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί και επιχειρηματικά, έχει στα… σκαριά επενδύσεις οι οποίες φτάνουν κοντά στα €100 εκατ.
Όμως, πολλοί είναι εκείνοι στα επιχειρηματικά πηγαδάκια που υποστηρίζουν ότι πέρα από τη μίσθωση του εμβληματικού ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία Παλλάς» και τη ΣΕΚΑΠ, η οποία έχει όμως, πολύ δρόμο μπροστά της για να «ορθοποδήσει», «επενδύσεις ακούμε, αλλά επενδύσεις δε βλέπουμε».
Η αλήθεια είναι πως ο ομογενής επιχειρηματίας το τελευταίο διάστημα μοιάζει σα να είναι επιχειρηματικά «αδρανής». Η έκταση των 210 στρεμμάτων στο Παλιούρι Χαλκιδικής, την οποία απέκτησε μετά από διαγωνισμό δεν έχει αρχίσει να αξιοποιείται ακόμη, το «Κόκκινο σπίτι», το άλλοτε στρατηγείο του Άκη Τσοχατζόπουλου στη συμπρωτεύουσα στο μεγαλύτερο μέρος του επίσης παραμένει αναξιοποίητο- αν και υπάρχουν κάποιες σκέψεις να το δώσει ώστε να στεγαστεί το ρωσικό προξενείο- ενώ και τα σχέδιά του για τουριστικό θέρετρο στην Εύβοια δεν έχουν προχωρήσει.
Σε καμία περίπτωση αυτές δεν έχουν ανασταλεί. Απλώς, όπως λένε στενοί συνεργάτες του Σαββίδη, τηρεί στάση αναμονής αφενός μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην οικονομία. Αφετέρου ήθελε να διερευνήσει και τις προθέσεις και τις κινήσεις της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για να δει πώς θα ενεργήσει και ο ίδιος.
Πίσω τον έχουν… πάει όμως, και η πολυδαίδαλη γραφειοκρατία, καθώς όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για όλους τους επενδυτές. Πάντως, το φετινό καλοκαίρι σχεδιάζει να υλοποιήσει επενδύσεις €22 εκ. για την ανακαίνιση του Μακεδονία Παλλάς, ενώ αναμένει και την ολοκλήρωση των μελετών για την αξιοποίηση της έκτασης στο Παλιούρι. Μεγάλο «βάρος» δίνει και στην προσπάθεια αναγέννησης της ΣΕΚΑΠ, από την οποία βλέπει να βγαίνει επιτέλους «λευκός καπνός», αφού οι ζημίες της από €25,8 εκ. το 2012 έχουν μειωθεί στο €1 εκατ. το 2014, ενώ σταδιακά αυξάνει τις πωλήσεις της και παράγει νέα προϊόντα.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ
Ο καπνεργάτης που έγινε κροίσος με περιουσία 9,4 δισ. ρούβλια
Η οικονομική ισχύς του Ιβάν Σαββίδη είναι τεράστια. Ο 56χρονος επιχειρηματίας συγκαταλέγεται στη λίστα του «Forbes» με τους 30 πλουσιότερους Ρώσους με την περιουσία του να αποτιμάται στα 9,4 δισ. ρούβλια ή €237 εκατ. Ή κατά το οικονομικό περιοδικό «Finance» στα €250 εκατ.
«Ναυαρχίδα» των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων αποτελεί ο κολοσσός της Agrocom που εδρεύει στο παγωμένο Ροστόφ, υπό την «ομπρέλα» του οποίου ενώνονται 40 εταιρίες που απασχολούν 15.000 άτομα. Καπνοβιομηχανίες, εταιρίες παραγωγής αγροτικών προϊόντων, κρέατος, χαβιαριού, αλλά και θεματικά πάρκα, όλα συγκεντρώνονται υπό τη σκέπη της Agrocom, η οποία είναι μία από τις 200 μεγαλύτερες ρωσικές εταιρίες με συνολικό όγκο ακαθάριστων πωλήσεων όλων των εταιριών της το 2014 αυξημένο κατά 4%, στα €1,3 δισ.
Από τις σημαντικότερες αυτών είναι η καπνοβιομηχανία Donskoy Tabac, ιδιοκτήτρια της οποίας εμφανίζεται η σύζυγος του Ιβάν Σαββίδη, Κυριακή με την οποία είναι 27 χρόνια παντρεμένοι και έχουν αποκτήσει δύο γιους, τον Γιώργο και τον Νίκο.
Η Donskoy ελέγχει το 4% της παραγωγής τσιγάρων στη Ρωσία, όπου οι καπνιστές υπολογίζεται πως υπερβαίνουν τα 40 εκατομμύρια και είναι η εταιρία από την οποία ξεκίνησε η επιχειρηματική διαδρομή του Σαββίδη. Μια διαδρομή που θυμίζει περισσότερο παραμύθι.
Όταν ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία και τις σπουδές του στα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Ροστόφ έπιασε δουλειά ως εργάτης στην καπνοβιομηχανία. Γρήγορα όμως, αναρριχήθηκε στην ιεραρχία φτάνοντας στη θέση του υποδιευθυντή.
Η ιδιωτικοποίηση του εργοστασίου μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, τον βρήκε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Donskoy το 1992 και έναν χρόνο αργότερα στη θέση του προέδρου της. Και κάπου στο σημείο αυτό αρχίζει να «χτίζει» την οικονομική και επιχειρηματική «αυτοκρατορία» την οποία ελέγχει σήμερα.
Η οικονομική ισχύς του τον οδήγησε στο να αποκτήσει ισχυρά ερείσματα πολύ γρήγορα και σε άλλους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους στη Ρωσία και κάπως έτσι βρέθηκε και στον «δρόμο» του Βλαντιμίρ Πούτιν, βάζοντας υποψηφιότητα με το κόμμα του «Ενιαία Ρωσία». Στους κόλπους της ομογένειας χαίρει μεγάλης εκτίμησης για την προσφορά του στην διατήρηση της Εθνικοπολιτιστικής Αυτονομίας των Ελλήνων της Ρωσίας. Έχει βραβευθεί ουκ ολίγες φορές από τη ρωσική Ομοσπονδία με το παράσημο «Για προσφορά στην πατρίδα» και το Παράσημο Τιμής (2003).
