Οι «συνθήκες πολέμου» στη Euromedica, τα deals στην αμυντική βιομηχανία, οι άλλες δραστηριότητες και οι πολιτικές γνωριμίες.
Μέσα από την αντίθεση γεννιέται η σύνθεση. Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί πώς ένας επιχειρηματίας, ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με την «εξοχωτέρα» των επιστημών», την ιατρική, ταυτόχρονα ασχολείται και με τα οπλικά συστήματα.
Ο Θωμάς Λιακουνάκος συγκαταλέγεται από τη μία στους μεγαλύτερους Έλληνες επιχειρηματίες, που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας, δηλ. της παροχής ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών, μέσω της Euromedica και από την άλλη, είναι (κατά πολλούς ήταν) ένας από τους κορυφαίους Έλληνες έμπορους οπλικών συστημάτων. Δύο χώροι αντιφατικοί, που όμως, συναντιούνται και συνθέτονται υπό τον απρόσωπο και σκληρό κανόνα του επιχειρείν. Στις μέρες μας άλλωστε, όπως υποστηρίζουν και οι Αμερικανοί businessmen «do it in your way» (κάνε επιτυχία με τον δικό σου τρόπο). Ο ίδιος ο Θωμάς Λιακουνάκος αποποιείται του τίτλου του «εμπόρου όπλου». Αν και πριν από μια δεκαετία περίπου, βρέθηκε στο «απόγειο» της δόξας του στο συγκεκριμένο τομέα, σε μια συνέντευξη Τύπου, είπε με αυστηρό ύφος και ακόμη αυστηρότερο τόνο φωνής πως «δεν είμαι έμπορος όπλων. Το εμπόριο είναι παράνομο. Εμείς απλώς λειτουργούμε ως αντιπρόσωποι ισχυρών ευρωπαϊκών και αμερικανικών εταιρειών οπλικών συστημάτων. Απλώς τυγχάνει να έχουμε μια καλή συνεργασία και με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας». Πλέον, όσοι τον γνωρίζουν καλά, ισχυρίζονται πως έχει «μαλακώσει». Έχει αφήσει στην άκρη, «παραμελημένες» τις business της αμυντικής βιομηχανίας, στα χέρια στενών συνεργατών του και ο ίδιος έχει ρίξει το βάρος του στον βραχίονα της Υγείας, την Euromedica. Η Euromedica Συνθήκες «πολέμου» έχει να αντιμετωπίσει ο Θωμάς Λιακουνάκος και στον κλάδο της υγείας, αφού η οικονομική κρίση και τα σκληρά κυβερνητικά μέτρα περικοπών μισθών και συντάξεων έχουν οδηγήσει πολλούς ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία. Ταυτόχρονα, τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων τα οποία προς την Euromedica αγγίζουν τα 120 εκατ. ευρώ, συμβάλλουν στο να γίνεται ακόμη πιο «εκρηκτικό το κοκτέιλ» για τον επιχειρηματία, ο οποίος αναζητά το «αντίδοτο», για να σταματήσει την… αιμορραγία των οικονομικών μεγεθών. Οι εποχές που η Euromedica «μεσουρανούσε» στα κέρδη έχουν περάσει. Ο όμιλος, ο οποίος γνώρισε αλματώδη ανάπτυξη χάρη στη στρατηγική του Θωμά Λιακουνάκου να προχωρά σε μικρές και ευέλικτες συνεργασίες με ιδιώτες γιατρούς και μικροεπιχειρηματίες και διαθέτει στο χαρτοφυλάκιό της 86 μονάδες υγείας, 18 κλινικές, 58 διαγνωστικά κέντρα, 9 κέντρα αποκατάστασης κι ένα κέντρο κοσμητικής ιατρικής, πλέον αντιμετωπίζει δυσκολίες. Αν και παραμένει ο δεύτερος μεγαλύτερος ιατρικός όμιλος από άποψη κεφαλαιοποίησης, το πρώτο 9μηνο του 2010 σημείωσε ζημίες 9 εκατ. ευρώ, τα δάνεια ανέρχονταν στο τέλος της χρονιάς στα 150 εκατ. ευρώ, ενώ και η ρευστότητα αποτελούσε ζητούμενο, σύμφωνα με τους χρηματιστηριακούς αναλυτές. Πριν από μερικές εβδομάδες μάλιστα, ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος της Euromedica ανακοίνωσε πως παγώνει τα επενδυτικά του σχέδια για το 2011 και στόχος του είναι οι περικοπές του κόστους λειτουργίας. Άνθρωπος που ξέρει να «παλεύει» στα δύσκολα και με ισχυρές πολιτικές γνωριμίες, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Οι καλές δημόσιες σχέσεις με τους τραπεζίτες, αλλά και οι διασυνδέσεις με ισχυρούς επιχειρηματίες του εξωτερικού, είχαν ως αποτέλεσμα στις αρχές του έτους να πετύχει αναδιάρθρωση του μακροπρόθεσμου δανεισμού της μέσω της έκδοσης κοινού εξασφαλισμένου ομολογιακού δανείου 185 εκατ. ευρώ. Μέχρι και στην «αυλή» του Καντάφι είχε φτάσει για να βάλει έναν από τους γιους του Λίβυου ηγέτη στο μετοχικό κεφάλαιο της Euromedica, μέσω της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου 100 εκατ. που είχε προαναγγείλει από πέρυσι. Μπορεί όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στη Λιβύη, να λέει κάθε εμπόδιο για καλό, αφού η συνεργασία αυτή δεν ευδοκίμησε ποτέ, αλλά μέχρι πρότινος διατηρούσε σχεδόν φιλικές σχέσεις με τον Καντάφι, σχέσεις που είχαν αναπτυχθεί, όταν σχεδίαζε να επεκταθεί στη Λιβύη ιδρύοντας ιατρικές μονάδες στην περιοχή. «Χρυσές» επιδόσεις Ως έμπορος οπλικών συστημάτων ο Θωμάς Λιακουνάκος έχει γράψει τη δική του… χρυσή ιστορία στο πέρασμα των χρόνων. Αυτό, επειδή σε όλα τα προγράμματα του ΕΜΠΑΕ των 6 τρισ. των ετών 1996- 2000, έβρισκε κανείς τον Λιακουνάκο να αντιπροσωπεύει την ανάδοχο εταιρεία. Βέβαια, είχε συγκεντρώσει με πολύχρονα συμβόλαια, τις πιο εκλεκτές κατασκευάστριες εταιρείες. Από την Boeing και την Krauss Maffei και από την Ericsson μέχρι τη Raytheon. Αν και το πρώτο του συμβόλαιο υπεγράφη επί κυβερνήσεων της ΝΔ, είναι γεγονός πως ο Θωμάς Λιακουνάκος γιγαντώθηκε επί ΠΑΣΟΚ. Η αντιπροσώπευση των κορυφαίων εταιρειών ήταν και το «διαβατήριο» για τα χρυσά συμβόλαια. Οι παραδοσιακά καλές του σχέσεις όμως, με τους εκάστοτε υπουργούς Εθνικής Άμυνας, ήταν που έβαζαν τη σφραγίδα τους στα «χρυσοφόρα deals». Αυτό που τον χαρακτήριζε πάντα όμως, ήταν η διακριτικότητα, με την οποία εκτελούσε τις συναλλαγές του. Μπορεί να ήταν ανέκαθεν ένας από τους πιο κοσμικούς επιχειρηματίες, αλλά κανένα «αδιάκριτο βλέμμα» δεν τον είχε δει μια φορά να περνά το «κατώφλι» ενός υπουργικού γραφείου. Άφηνε τον ρόλο αυτό στους στενούς του συνεργάτες, οι οποίοι μάθαιναν τα πάντα για τη δομή και τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, τον ενημέρωναν και αποφάσιζαν τις επόμενες κινήσεις του. Η Sonac, που αποτελεί βραχίονα της AXON Holdings, είναι η εταιρεία μέσω της οποίας δραστηριοποιείται στην ανάπτυξη και τον σχεδιασμό αμυντικού λογισμικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού για τις ανάγκες της αμυντικής βιομηχανίας. Την ίδρυσε ο Θωμάς Λιακουνάκος το 1987 και φρόντισε να αναπτύξει και ερευνητική δραστηριότητα στα συστήματα επικοινωνίας. Έτσι, αποκατέστησε τα χάντικαπ. Οι άλλες εταιρείες Η πτώση της δραστηριότητας του Θωμά Λιακουνάκου στον τομέα των εξοπλιστικών προγραμμάτων μετά το 2004 συνδέεται στους επιχειρηματικούς κύκλους με την πολιτική αλλαγή που υπήρξε. Ο ίδιος κατείχε τον άτυπο τίτλο του «εθνικού προμηθευτή των ενόπλων δυνάμεων», τον οποίο μοιραζόταν με τους Γιώργο Μπόμπολα και Σωκράτη Κόκκαλη. Αν και προσπάθησε να επανέλθει μέσω της συμμετοχής του σε μια σειρά διεθνών διαγωνισμών για την αντιπροσώπευση κολοσσών στην ελληνική αγορά, τελικά δεν τα κατάφερε. Κατάφερε όμως, να επενδύσει σε μια σειρά από άλλες «άσχετες» δραστηριότητες, οι οποίες έχουν αποδώσει καρπούς. AXON Χρηματιστηριακή (παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών), AXON Development με δραστηριοποίηση στο real estate, με κατασκευές παραθεριστικών κατοικιών στην Αράχωβα (Kastallia Village), τη Δυτική Μακεδονία κ.α., με τη ΜΥΣΤΡΑΣ μπήκε στη Σουρωτή και στην αγορά νερών και αναψυκτικών. Η κοσμική ζωή, οι δύο γάμοι και η τέχνη Στα 63 του χρόνια, ο Θωμάς Λιακουνάκος ξέρει να απολαμβάνει αυτά που κερδίζει. Με δύο γάμους και… πολύτεκνος, αφού έχει πέντε παιδιά, είναι λάτρης της νυχτερινής και κοσμικής ζωής στα πιο in σημεία της Ελλάδας και του πλανήτη. Δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην επισκεφθεί τη Μύκονο, όπου διαθέτει ένα πολυτελές σπίτι στον Τούρλο, το οποίο θεωρείται… υπερπαραγωγή για τα ελληνικά κατασκευαστικά δεδομένα, και χειμώνα στην Αράχωβα, όπου διαθέτει ένα από τα ακριβότερα σαλέ της περιοχής. Λατρεύει τα εξωτικά ταξίδια, πάντα μαζί με τη σύζυγό του Νατάσσα και τη θάλασσα, καθώς πολλές φορές με το υπεροπολυτελές γιοτ του «αλωνίζει» τα νερά του Αιγαίου και του Ιονίου. Πριν από δύο χρόνια μάλιστα πρόσθεσε στην «πλωτή» του περιουσία και ένα φουσκωτό FB Design, 12 μέτρων, το οποίο είχε ξεχωρίσει σε μια έκθεση με σκάφη αναψυχής στη Γαλλία. Φανατικός φίλαθλος του Ολυμπιακού, έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ του ερασιτέχνη και χρηματοδοτεί το τμήμα βόλεϊ γυναικών. Πρόκειται όμως, και για λάτρη της τέχνης. Όχι μόνο κατέχει αξιοπρόσεκτες συλλογές αριστουργημάτων, αλλά και χορηγεί διάφορες εκδηλώσεις και μάλιστα με προσωπικά του έξοδα κι όχι μέσω των εταιρειών του. Η κόρη του άλλωστε από τον πρώτο του γάμο με την επιχειρηματία Μαρία Σωτηριάδου, ασχολείται με τη ζωγραφική. Η γνωριμία του με τη νυν σύζυγό του, Νατάσσα Λιακουνάκου θυμίζει το παραμύθι μιας σύγχρονης Σταχτοπούτας. Εκείνη δούλευε στην εταιρεία του ως γραμματέας του και η σχέση τους αρχικά ήταν καθαρά επαγγελματική. Όμως, ένα ταξίδι στο Παρίσι για δουλειές του επιχειρηματία, όπου τον συνόδευσε, ήταν η αφορμή για να έρθουν πιο κοντά και τελικά να ενώσουν τις ζωές τους με τα «δεσμά» του γάμου. Ένας γάμος, στον οποίο παραβρέθηκε το σύνολο της επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ της χώρας. ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΕΤΡΗΣΕ ΦΙΛΟΥΣ Οι ισχυροί σύμμαχοι και οι επιχειρηματικές ήττες Ανέκαθεν, ο Θωμάς Λιακουνάκος, εκτός από πολιτικούς φίλους, είχε και ισχυρούς επιχειρηματικούς συμμάχους. Στο χώρο των εξοπλισμών αποτελούσε μαζί με τους Σωκράτη Κόκκαλη και Ευάγγελο Μυτιληναίο ένα «υπέροχο τρίδυμο». Υστερούσε όμως, σε κάτι σε σχέση με τους συχνά συνεταίρους του στα εξοπλιστικά προγράμματα και πάντα συνδαιτυμόνες του στη Μύκονο και την Αράχοβα. Εκείνοι είχαν αμυντικές βιομηχανίες και συνεπώς ενδιαφέρονταν για υπεργολαβίες των προγραμμάτων, ενώ εκείνος έπαιρνε την «κρέμα», ήταν απλώς έμπορος. Μαζί τους, ακόμα και τώρα διατηρεί φιλικές σχέσεις και πολλές φορές, όταν οι υποχρεώσεις το επιτρέπουν… ανοίγουν πανιά και κάνουν μαζί διακοπές με τα πολυτελή σκάφη τους. Ιδιαίτερα με τον Σωκράτη Κόκκαλη πάντα τους συνέδεε και ο Ολυμπιακός. Ίσως γι’ αυτό και το όνομα του Θωμά Λιακουνάκου ακούστηκε πριν από μερικούς μήνες ως ένα από εκείνα ισχυρών επιχειρηματιών, που θα έβγαζαν τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό από τη δεινή οικονομική κατάσταση. Άλλος ένας σημαντικός σύμμαχος, συνάδελφος – εκδότης και φίλος ήταν και ο Σταύρος Ψυχάρης. Κάποια στιγμή, μάλιστα, ο ισχυρός άντρας του ΔΟΛ σκέφτηκε να εξαγοράσει την ΚΕΡΔΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, που εκδίδει την οικονομική εφημερίδα Κέρδος, όταν ο Λιακουνάκος λόγω βασικού μετόχου θέλησε να την πουλήσει. Οι κουβέντες φαίνεται πως υπήρξαν, αλλά δεν κατέληξαν κάπου. Ο Θωμάς Λιακουνάκος ωστόσο, μέτρησε αρκετούς φίλους και εχθρούς και την περίοδο που υπέστη δύο σοβαρές επιχειρηματικές ήττες. Η πιο πρόσφατη είναι εκείνη της περιόδου ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής το καλοκαίρι του 2001. Με όχημα την AXON φαινόταν ως φαβορί. Όμως, τελικά «ηττήθηκε», αφού η κυβέρνηση Σημίτη δίστασε να αναλάβει το πολιτικό κόστος της αποκρατικοποίησής της. Ο Λιακουνάκος είχε κάνει λάθος εκτίμηση. Το οδυνηρότερο ήταν όμως, ότι λίγους μήνες αργότερα η AXON έκλεισε, με την ταφόπλακα να μπαίνει από την καθίζηση των αερομεταφορών, που ακολούθησε το μακελειό της 11ης Σεπτεμβρίου. Λίγο καιρό αργότερα, η AXON θα «αναστηθεί», αλλά θα γίνει Συμμετοχών, όπως δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα. Η άλλη ήττα του αφορούσε στην «αγορά του αιώνα», του μαχητικού της Πολεμικής Αεροπορίας, ύψους 3,5 δισ. ευρώ. Ο Λιακουνάκος αντιπροσώπευε το 1999 την Boeing και το περίφημο F- 15. Η Lockheed Martin όμως, που προωθούσε το F-16 έτρεξε τεράστια διαφημιστική δαπάνη, συνάντησαν οι εκπρόσωποί της υπουργούς και όλα έδειχναν από την πρώτη στιγμή πως ο Έλληνας επιχειρηματίας θα ήταν ο μεγάλος χαμένος. Το θέμα έφτασε μέχρι τη Βουλή, όπου πολλοί βουλευτές ήταν διχασμένοι, με κάποιους να επιχειρηματολογούν υπέρ του F-16, όπως ο Κ. Μητσοτάκη και άλλοι υπέρ του F- 15, όπως ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος υπήρξε και κουμπάρος του Λιακουνάκου. Τότε ήταν που ο ίδιος απογοητεύτηκε από τη συμπεριφορά άλλοτε καλών του φίλων ή πολιτικών συμμάχων.
