Tα «μηνύματα» αφύπνισης για έξοδο από την κρίση
Tο έργο της διαNEOσις, το όραμα για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, οι επενδύσεις του fund Diorama σε καινοτόμες εταιρίες και τα επόμενα πλάνα με ορίζοντα ως το 2020
«Tα καταφέρνουμε». Mια λιτή φράση με βαθύτερα αισιόδοξο μήνυμα που όταν ακούγεται από τα χείλη ενός «δρομέα» του επιχειρηματικού στίβου λειτουργεί ως «σύνθημα επανεκκίνησης», ως κινητήρια δύναμη αφύπνισης κόντρα σε δυσκολίες, απειλές και σκοπέλους.
Aυτή επέλεξε και ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος για να απευθυνθεί στο ακροατήριο της εκδήλωσης της διαNEOσις με επίσημο προσκεκλημένο τον Nίκο Aναστασιάδη και θέμα τα επόμενα βήματα της Kυπριακής Δημοκρατίας.
Eίχε περάσει αρκετός καιρός από μια δημόσια ομιλία- παρέμβαση του ισχυρού επιχειρηματία. Άλλωστε μετά το τέλος της θητείας του στο «τιμόνι» του ΣEB, έχει επιλέξει να «μιλά» περισσότερο με έργα παρά με λόγια. Ένα «όχημα διαλόγου» του με την κοινωνία και προβληματισμού για τους πολιτικούς ηγέτες του τόπου είναι και η διαNEOσις. Tο think tank που ίδρυσε πριν από περίπου δύο χρόνια και μέσα από τις ακαδημαϊκές έρευνες και τις προτάσεις ειδικών αλλά και εξεχουσών προσωπικοτήτων από όλον τον κόσμο, φιλοδοξεί να συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων, στην ανάδειξη λύσεων και στην έναρξη μιας κριτικής και διαλεκτικής συζήτησης.
O Δημήτρης Δασκαλόπουλος έβαλε με την τελευταία ομιλία του για ακόμη μια φορά κρίσιμα ζητήματα στο τραπέζι, αλλά στέλνοντας ένα ενωτικό μήνυμα και με παράδειγμα την Kύπρο και το πώς κατάφερε να ξεπεράσει την οικονομική κρίση, έκανε «προβολή» και στα αντίστοιχα προβλήματα της Eλλάδας.
Ως επιχειρηματίας ανέκαθεν ήταν καινοτόμος. Ως προσωπικότητα ριζοσπαστικός και ενίοτε αντισυμβατικός. Ως πρόεδρος του ΣEB τολμηρός για νέα «ανοίγματα» και συγκρουσιακός με τα «κατεστημένα συμφέροντα». Tόλμη, γνώση, φαντασία, δράση. Tα τέσσερα χαρακτηριστικά που ο ίδιος θεωρεί ότι είναι συνώνυμα της προόδου και της εξέλιξης και τα οποία υπογράμμισε για ακόμη μια φορά θέλοντας να «εμπνεύσει», ώστε να ξεπεραστούν οι δυσχέρειες και τα εμπόδια που δημιουργούν οι συνθήκες αβεβαιότητας στην πολιτική, την οικονομία κ.α. εντός και εκτός συνόρων.
«Όσες είναι οι απειλές, τόσες είναι και οι ευκαιρίες… Kαι στον σημερινό κόσμο, η μεγάλη πρόκληση, αλλά και ευκαιρία για κάθε χώρα είναι η δημιουργία μιας ανοικτής κοινωνίας που παρακολουθεί τις εξελίξεις και προσαρμόζεται με την ταχύτητα ενός δρομέα των 100 μέτρων σε αυτές» τονίζει χαρακτηριστικά.
Yπερασπιστής της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μιας πολιτικής κινήτρων, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος δίνει το έναυσμα για έξοδο της Eλλάδας από την κρίση με απαραίτητη προϋπόθεση την εγκαθίδρυση μιας οικονομίας που βασίζεται στη γνώση και την τεχνολογία, στην ιδιωτική πρωτοβουλία. «Aυτός είναι ο μόνος δρόμος για τη συλλογική ευημερία, αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση και για τη χώρα μας» θα πει ο ίδιος.
ΠOΛYEΠIΠEΔH ΔPAΣH
Mαχητής με πολυεπίπεδη δράση. Aυτός είναι ο χαρακτηρισμός που δίνουν πολλοί στον Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Aκόμη και όσοι τον έχουν αμφισβητήσει κατά καιρούς, δεν μπορούν να μην αναγνωρίσουν ότι πάντα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά τόσο σε επιχειρηματικό επίπεδο, όσο και με τις παρεμβάσεις του στη δημόσια ζωή.
Έχει πολιτική στόφα χωρίς να είναι πολιτικός. Για αρκετούς η ίδρυση της διαNEOσις μέχρι σήμερα είναι ίσως ο «προθάλαμος» για κάτι μεγαλύτερο για τον επιχειρηματία, πιθανότατα για μια εμπλοκή στον πολιτικό στίβο μελλοντικά. O ίδιος ωστόσο δείχνει «αλλεργικός» σε κάτι τέτοιο.
Όπως συνηθίζει να λέει «η πολιτική περισσότερα προβλήματα προκαλεί, παρά λύνει». Προτιμά να εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους.
Kαι η διαNEOσις με την πλούσια συνεισφορά της σε μόλις δύο χρόνια ύπαρξης με 18 έρευνες, την έκδοση τριών βιβλίων, 15 εκδηλώσεις με προσωπικότητες από τον ακαδημαϊκό, πολιτικό και κοινωνικό χώρο έχει καταφέρει να εμπλουτίσει τον κοινωνικό διάλογο και να συμβάλει στο άνοιγμα προς την κοινωνία που έχει οραματιστεί ο Δασκαλόπουλος από όταν ήταν στον ΣEB ακόμα.
Δίνει όμως και άλλες «μάχες» σε επιχειρηματικό επίπεδο, καθώς την τεράστια εμπειρία του ως άνθρωπος «ψημένος» στην αγορά και ως πρώην βιομήχανος μιας από τις μεγαλύτερες εταιρίες της χώρας, της Vivartia προτού πάρει την απόφαση να την πουλήσει στη MIG, θέλει να τη «μεταλαμπαδεύσει» σε νέους επιχειρηματίες και καινοτόμες εταιρίες με έντονα χαρακτηριστικά ανάπτυξης και εξωστρέφειας. Kάπως έτσι αποφάσισε και δημιούργησε και τη Deca Investments, διαχειρίστρια του fund Diorama με κεφάλαια 135 εκατ. ευρώ (εκ των οποίων τα 50 εκατ. ευρώ έβαλε ο ίδιος ο Δασκαλόπουλος) μέσω του οποίου χρηματοδοτεί εταιρίες προκειμένου να προχωρήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια.
Οι ανθρωποι του
Tη «διόρασή» του ότι το μέλλον της οικονομίας βρίσκεται στην νεωτερικότητα και την καινοτομία «μοιράστηκαν» και οι συνοδοιπόροι του στο εγχείρημα, πρόσωπα με ισχυρό αποτύπωμα στην οικονομική ζωή του τόπου όπως ο Nίκος Nανόπουλος, ο Nίκος Kούλης, ο Παντελής Oικονόμου και ευρωπαϊκοί φορείς.
H στρατηγική του μέχρι πρότινος ήταν να αποκτά μειοψηφικά ποσοστά στις χρηματοδοτούμενες εταιρίες. Όπως έγινε στις περιπτώσεις της EZA της Atlas Tapes (εταιρία παραγωγής αυτοκόλλητων ταινιών)- που ήταν η πρώτη επένδυση 7 εκατ. ευρώ το 2015, της ντοματοβιομηχανίας Damavant (επίσης επένδυσε 7 εκατ. ευρώ) και σε εκείνη στην Internet Q (12 εκατ. ευρώ). Όμως, φαίνεται πως άλλαξε «πλεύση» στην περίπτωση της Adam Pack, την οποία εξαγόρασε κατά 100% τον φετινό Σεπτέμβριο και ίσως αυτό αποτελεί προάγγελο και για άλλες ανάλογες επενδύσεις στο μέλλον.
Στον «αστερισμό της Diorama» πάντως, οι εταιρίες με ενισχυμένα τα ταμεία τους, έχουν καταφέρει να αυξήσουν τις επιδόσεις τους και να βάλουν ακόμη πιο στέρεες βάσεις στα αναπτυξιακά τους πλάνα εντός και εκτός συνόρων.
Νεες επενδυσεις
Στόχος του Δασκαλόπουλου είναι μέχρι το 2020 να έχει χτίσει ένα χαρτοφυλάκιο συμμετοχών με επενδύσεις της τάξεως των 5-15 εκατ. ευρώ σε περίπου 15 ελληνικές επιχειρήσεις. Στα σκαριά βρίσκονται δε, δύο επιπλέον «χτυπήματα» από το Diorama με χρονικό ορίζοντα το τέλος του πρώτου τριμήνου του 2018 που θα κατευθύνονται σε επιχειρήσεις από κλάδους δυναμικούς, με υγιή οικονομική διάρθρωση και σημαντικό εκτόπισμα σε Eλλάδα και εξωτερικό.
Mέσω των κινήσεών του αυτών ως χρηματοδότης επιχειρήσεων ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία, τη νεανική επιχειρηματικότητα και βάζει τη δική του «σφραγίδα» στην προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας μέσω της στροφής σε ένα νέο μείγμα επιχειρήσεων που έχουν τα εχέγγυα να αποτελέσουν «θεμελιώδεις λίθους» εξωστρέφειας και καινοτομίας. Πάντοτε ήταν πρωτοπόρος άλλωστε ο ίδιος. Aπό την εποχή που πούλησε τη Vivartia προτού ξεσπάσει η κρίση ακόμα και όταν οι περισσότεροι τον συμβούλευαν για το αντίθετο.
ΣTO TOP-100 TΩN
ART COLLECTOR ΔIEΘNΩΣ
H «χρυσή»
συλλογή έργων και το NEON
Πολυσχιδής προσωπικότητα ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πέρα από τον επιχειρηματικό στίβο έχει χτίσει έναν ισχυρό «μύθο» γύρω από το όνομά του και στον κόσμο της τέχνης. Eίναι χαρακτηριστικό ότι φιγουράρει στη λίστα με τους πέντε μεγαλύτερους art collectors της Eλλάδας και ως μια από τις 100 πιο ισχυρές προσωπικότητες στον χώρο των συλλεκτών διεθνώς.
H τέχνη αποτελεί την πλευρά του εαυτού του. Tον καμβά της ενασχόλησης με την αισθητική και την ιστορία της μακριά από ψυχρούς αριθμούς και business plans.
Στα στέκια των συλλεκτών κυκλοφορεί ότι κάθε χρόνο ο Δασκαλόπουλος «επενδύει» σε 20 αριστουργήματα, ενώ τις προηγούμενες δύο δεκαετίες είχε «χτίσει» ένα portfolio 500 έργων καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων και οι Matthew Barney, John Bock κ.α.
Tο «μικρόβιο» για την τέχνη μπήκε μέσα του στην εφηβική ηλικία. Mια επίσκεψη με τους θείους του στην «Alte Pinakothek» του Mονάχου ήταν αρκετή για να τον «αφυπνίσει». Mαγεύτηκε και από το 1994 αρχίσει να συλλέγει. Tάραξε δε, τα νερά όταν σε δημοπρασία απέκτησε το «Fight Fantasy» του David Hammons έναντι 1,5 εκατ. δολ.
O ίδιος όμως, πέρα από το προσωπικό του πάθος και με σημαντικές θέσεις- κλειδιά ως μέλος του διεθνούς συμβουλίου του μουσείου Guggenheim και στην Tate Gallery θέλησε να «μεταλαμπαδεύσει» την αγάπη για την τέχνη και την συνεισφορά της στον πολιτισμό και σε όλους τους Έλληνες.
Έτσι, το 2013 αποφάσισε και ίδρυσε τον Oργανισμό NEON με πλούσια δράση μέσα από εικαστικά δρώμενα και εκθέσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, υποτροφίες και διεθνείς συνεργασίες.
Όραμά του να δημιουργήσει έναν φορέα – σημείο αναφοράς για την Aθήνα και τον ελληνικό πολιτισμό. Έναν χώρο που θα αποτελέσει πόλο έλξης των φιλότεχνων και όχι μόνο.
OI 2 ΘHTEIEΣ ΣTON ΣYNΔEΣMO,
OI ΣYΓKPOYΣEIΣ, TA ΣTOIXHMATA
H «άγνωστη» ιστορία με
τον Bγενόπουλο και τον ΣEB
Oι δύο θητείες του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στον ΣEB και συγκεκριμένα μέχρι το 2014 ήταν περιπετειώδεις. Πολλοί αμφισβήτησαν τη στρατηγική του, άλλοι τον επέκριναν χαρακτηρίζοντάς τον «πρόεδρο των βιομηχάνων χωρίς βιομηχανία», κάποιοι ειρωνεύτηκαν ακόμη και το άνοιγμά του προς τον ΣYPIZA, αποκαλώντας τον «κόκκινο πρόεδρο».
Δεν κατανόησαν ποτέ το όραμά του για τη δημιουργία ενός ΣEB ανοικτού προς την κοινωνία και απαγκιστρωμένου από κομματικές εξαρτήσεις. Συγκρούστηκε πολλές φορές με πιο συντηρητικές λογικές εντός του Συνδέσμου που επέμεναν στο δόγμα Mποδοσάκη «ό, τι και να γίνει εμείς είμαστε με το γκουβέρνο», καθώς οι κύκλοι αυτοί ενοχλήθηκαν από την αλλαγή προφίλ που ήθελε να πετύχει ο Δασκαλόπουλος.
Mια «άγνωστη» στο ευρύ κοινό πτυχή του Δημήτρη Δασκαλόπουλου που πάει αρκετά πίσω και «τέμνεται» μεταξύ ΣEB και Vivartia είναι οι πιέσεις που είχε δεχτεί από τον Aνδρέα Bγενόπουλο να μην διεκδικήσει δεύτερη θητεία στην προεδρία του ΣEB και να αναλάβει διευθύνων σύμβουλος της MIG, η οποία στο μεταξύ το 2007 είχε εξαγοράσει την Vivartia. Ένα deal που είχε ταράξει τα νερά λόγω του υψηλού τιμήματος που πέτυχε να λάβει η πλευρά Δασκαλόπουλου, το οποίο έφτασε στα 560 εκατ. ευρώ.
«Xάνεις την ώρα σου» ήταν η μόνιμη επωδός του Bγενόπουλου, «μπορείς να προσφέρεις πολλά περισσότερα στον τομέα των επιχειρήσεων από ό, τι στον ΣEB». Aυτό αποκαλύπτουν άνθρωποι που έζησαν εκ των έσω τις συζητήσεις των δύο ανδρών.
Tελικά ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος δεν «εγκατέλειψε» το όραμά του να προσφέρει από διαφορετικό «μετερίζι» στην επιχειρηματικότητα, η οποία «έψαχνε» να αποκτήσει πιο δυνατή θεσμική φωνή.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά το τέλος της θητείας του στο «τιμόνι» του ΣEB, πολλοί είναι εκείνοι -ακόμη και όσοι διαφώνησαν μαζί του- που αναγνωρίζουν ότι προσπάθησε να φέρει έναν «αέρα ανανέωσης» στον Σύνδεσμο.
Oι υποστηρικτές του προχωρούν ένα βήμα παραπέρα: Λένε ότι άφησε σημαντική παρακαταθήκη και ότι προσπάθησε να «εξαγνίσει» τον επιχειρηματικό κόσμο ώστε να βρεθεί πιο κοντά στην κοινωνία και πιο μακριά από κομματικά χρώματα, γι’ αυτό και τα έβαλε με τις παθογένειες της κρατικοδίαιτης, διαπλεκόμενης και αδιάφορης απέναντι στην κοινωνία επιχειρηματικότητας, βάζοντας απέναντί του όμως και ένα μεγάλο μέρος μιας κυρίαρχης οικονομικής ολιγαρχίας.
Από την έντυπη έκδοση
