Το στοίχημα του River West και η αξιοποίηση των ακινήτων 500 εκατ. ευρώ της Βιοχάλκο, τα σχέδια για δεύτερο mall, το αντίδοτο των ξένων αγορών στις ζημίες 0,7 εκατ. ευρώ και οι ηχηρές συμφωνίες
Η πορεία του ομίλου Βιοχάλκο και η προσωπική «διαδρομή» του ιδιοκτήτη του, Νίκου Στασινόπουλου κινούνται σε εντελώς διαφορετικές, σχεδόν παράλληλες γραμμές. Όσο εξωστρεφή διάθεση επιδεικνύει ο βιομήχανος στην εταιρία του, την οποία έχει καταστήσει την μεγαλύτερη βιομηχανία μετάλλων εντός συνόρων, με έξι εισηγμένες στο χρηματιστηριακό ταμπλό και άλλες 74 υπό τον έλεγχό του και με παραγωγική και εμπορική παρουσία σε 60 χώρες του εξωτερικού, τόσο εσωστρεφής είναι ο ίδιος και η οικογένειά του.
Αν και συγκαταλέγεται στα πλουσιότερα «τζάκια» της χώρας, με την αποτίμηση του ομίλου του πριν από μερικά χρόνια να εκτιμάται κοντά στα 3 δισ. ευρώ, δε μοιάζει με τους επιχειρηματίες που γνωρίζουμε. Αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας, δεν συμμετέχει σε γκαλά και κοσμικές εκδηλώσεις. Η «αποχή» του αυτή αποδίδεται εν μέρει από ορισμένους επιχειρηματικούς κύκλους στην επίθεση με ρουκέτες που είχε δεχτεί στα γραφεία του το 1991 από την «17 Νοέμβρη». Μύθος ή πραγματικότητα; Ίσως ποτέ δεν μάθουμε…
Άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος πάντως, λένε πως ο Νίκος Στασινόπουλος είναι παλαιάς κοπής επιχειρηματίας, που δεν έχει… χρόνο για κοσμικότητες, ειδικά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, όπου και τα μέταλλα της Βιοχάλκο δεν έχουν μείνει «αλύγιστα». Παρά τον αυξημένο κύκλο εργασιών κατά 22,6%, τα κέρδη του 2010 ύψους 2,41 εκατ. ευρώ εξανεμίστηκαν τους πρώτους εννέα μήνες του 2011 και μετατράπηκαν σε ζημίες 0,7 εκατ. ευρώ, ενώ και οι περισσότεροι επιμέρους κλάδοι, του σιδήρου, του χάλυβα και του αλουμινίου κλυδωνίστηκαν. Μόνη εξαίρεση τα προϊόντα σωλήνων και καλωδίων.
Ο πρόεδρος της Βιοχάλκο στις διαρκείς συσκέψεις με τους στενούς του συνεργάτες, μεταξύ των οποίων και οι δύο γιοι του, Γιάννης και Μιχάλης, το τελευταίο διάστημα έχει θέσει δύο σημαντικές προτεραιότητες για την στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η διοίκηση από εδώ και στο εξής και οι οποίες θα λειτουργήσουν ως «τονωτικές ενέσεις»: η μεγαλύτερη έμφαση στις ξένες αγορές και η στροφή στο real estate με σκοπό την όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της Βιοχάλκο, η αξία της οποίας εκτιμάται κοντά στα 500 εκατ. ευρώ.
To River West
Όταν πριν από εννέα μήνες ο Νίκος Στασινόπουλος εγκαινίασε το εμπορικό κέντρο «River West» στον Κηφισό, στους επιχειρηματικούς κύκλους υπήρχε διχογνωμία. Ορισμένοι μίλησαν για ρίσκο, δεδομένου ότι η αγορά των malls στην Αττική είναι πλέον κορεσμένη λόγω της υπερπροσφοράς ανάλογων χώρων, άλλοι έκαναν λόγο για έναν «έξυπνο ελιγμό» αξιοποίησης ενός περιουσιακού στοιχείου- φιλέτου της Βιοχάλκο που θα συνδράμει στην ενίσχυση των εσόδων της.
Αν και το χρονικό διάστημα λειτουργίας του νέου mall είναι μικρό για ασφαλή συμπεράσματα, φαίνεται πως η επένδυση των 80 εκατ. ευρώ έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς, καθώς η επισκεψιμότητα έχει πιάσει τον αρχικό στόχο των 2.500 επισκεπτών ημερησίως. Παρά τον ανταγωνισμό από το κοντινό σε απόσταση «Athens Heart» του Σωτήρη Θεοδωρίδη, μεγάλο «όπλο» του «River West», είναι πως στην όμορη έκταση των 25.000 τ. μ. (ιδιοκτησίας επίσης της Βιοχάλκο την οποία έχει μισθώσει στον όμιλο Φουρλή) λειτουργεί το ΙΚΕΑ, γεγονός που συμβάλλει στην περαιτέρω αύξηση της επισκεψιμότητας και του mall. Άλλωστε το σημείο στο οποίο βρίσκεται, εκτείνεται σε μια «ακτίνα» 500.000 κατοίκων.
Το μεγαλύτερο μέρος (70%) του εμπορικού χώρου είναι ήδη μισθωμένο, αν και ο Νίκος Στασινόπουλος προκειμένου να προσελκύσει ορισμένα από τα πιο ηχηρά brands, σύμφωνα με πληροφορίες, πρόσφερε ενοίκιο με «γερές» δόσεις έκπτωσης που έφτασε και το 30%. Κάτι τέτοιο βέβαια, μεταφράζεται σε μειωμένα έσοδα.
Εκτός όμως, από το στοίχημα με το «River West», το οποίο αν πετύχει, δεν αποκλείεται να προχωρήσει και στην δημιουργία και δεύτερου εμπορικού κέντρου, ο «κυρίαρχος των μετάλλων», όπως τον αποκαλούν, σκοπεύει να αξιοποιήσει και άλλα περιουσιακά στοιχεία του ομίλου του. Ήδη μισθώνει ένα ξενοδοχείο του στην πλατεία Καραϊσκάκη, ενώ σε τελικό στάδιο υλοποίησης βρίσκεται και το συγκρότημα γραφείων που κατασκευάζει σε οικόπεδο της Βιοχάλκο στην λεωφόρο Κηφισίας.
Ανάλογο project για γραφεία έχει και στο Χαλάνδρι, δίπλα από την θυγατρική του Σιδενόρ.
Σύνθημα η εξωστρέφεια
Την ώρα που στην Ελλάδα της κρίσης η οικοδομική δραστηριότητα έχει καταρρεύσει κατά 34% και τα δημόσια έργα δημοπρατούνται ως «σταγόνα του μαρτυρίου» για τους επιχειρηματίες, ο Νίκος Στασινόπουλος θέλει να ενισχύσει περαιτέρω την παρουσία των εταιριών του στις ξένες αγορές, από όπου και προέρχεται σχεδόν το 80% των συνολικών του πωλήσεων.
Και οι έξι θυγατρικές εισηγμένες (Σιδενόρ, ΣΩΛΚ, ΕΛΛ.ΚΑ, Χαλκόρ, ΕΤΕΜ, ΕΛΒΑΛ) έχουν παρουσία από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ως την Αφρική και την Ωκεανία, έχοντας καταφέρει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ξένων εδώ και 40 χρόνια περίπου. Δεν είναι τυχαίο πως οι Βέλγοι συμμετείχαν στο μετοχικό κεφάλαιο της μητρικής Βιοχάλκο από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της, ούτε και που επενδυτικοί οίκοι, όπως η Morgan Stanley και η Citigroup δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης συνήθως στην Βιοχάλκο, τονίζοντας κυρίως την εξωστρέφειά της, η οποία αντισταθμίζει τις όποιες απώλειες στην εγχώρια αγορά.
Από τις χώρες της Ε.Ε τα έσοδα του ομίλου φτάνουν κοντά στα 1.701,64 εκατ. ευρώ, από την Ασία τα 129,97 εκατ. ευρώ, από την Αμερική τα 116,93 εκατ. ευρώ, από την Αφρική τα 71,54 εκατ. ευρώ και από την Ωκεανία τα 4,73 εκατ. Οι μηχανές του ομίλου «δουλεύουν στο φουλ» στις παραγωγικές μονάδες που διατηρεί σε Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σκόπια, Αγγλία και Ρωσία, ενώ η διεθνής άνοδος της τιμής των μετάλλων λόγω της αυξημένης ζήτησης από την Κίνα και την Ινδία ευνοούν τα αποθέματα των θυγατρικών μεταλλουργικών επιχειρήσεων της Βιοχάλκο και αυτές τις συγκυρίες θέλει να αξιοποιήσει στο έπακρο ο Νίκος Στασινόπουλος.
Τα μεγάλα deals
Ο Νίκος Στασινόπουλος έχοντας κληρονομήσει το πείσμα του πατέρα του Μιχάλη, ο οποίος ξεκίνησε από ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής οικιακών σκευών, σωλήνων και υδραυλικών ειδών, όταν έφτασε από την γενέτειρά του, την Αρκαδία στην Αθήνα, είναι άνθρωπος που δεν πτοείται από τις δυσκολίες και τον ανταγωνισμό.
Με μεθοδικές κινήσεις, αλλά και με παρεμβάσεις- πιέσεις προς τους κυβερνώντες ώστε να λαμβάνουν μέτρα που ευνοούν και όχι να στραγγαλίζουν την επιχειρηματικότητα, γνωρίζει πως κάποια στιγμή η κρίση θα περάσει, αλλά θα επιβιώσουν οι εταιρίες εκείνες που έχουν προνοήσει να θωρακιστούν. Παρά τις μεγάλες επενδύσεις στο εξωτερικό και τα υψηλά δάνεια που στο τέλος του 2010 έφταναν το 1 δισ. σχεδόν για την Βιοχάλκο, η διοίκηση διατηρεί άριστες σχέσεις με τις τράπεζες που συνεργάζεται καθώς το όνομά της και η περιουσία της αποτελεί εχέγγυο για τους τραπεζίτες. Έτσι, πρόσφατα κατάφερε να λάβει τρία ομολογιακά δάνεια για λογαριασμό θυγατρικών του, ώστε να ενισχύσει την ρευστότητά τους.
Σκληρός διαπραγματευτής και «κυνηγός ευκαιριών» ξέρει πότε και πού να χτυπά.
Έτσι, πρόσφατα εξαγόρασε την Fulgor στην Κόρινθο ενισχύοντας την θέση και της ΕΛΛ. ΚΑΛ., ενώ μια από τις σημαντικές συμφωνίες που έχει πετύχει είναι η επένδυση- μαμούθ στην Βουλγαρία για την απόκτηση των λιμενικών εγκαταστάσεων Sviloza ώστε να μετατραπεί σε κόμβο για την διακίνηση των προϊόντων του σε Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.
Η στρατηγική συνεργασία με την βελγική Socobelge που αγόρασε το 33% του ομίλου και τον αμερικανικό κολοσσό Phelps Dodge με τον οποίο συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια, αποτελούν δύο επίσης ηχηρά deals στο χαρτοφυλάκιο του Ν. Στασινόπουλου.
Σημείο αναφοράς η πολιτιστική και κοινωνική δράση στην Αρκαδία
Εκτός από την πλούσια επιχειρηματική του δράση η οικογένεια Στασινόπουλου έχει και εξίσου πλούσια φιλανθρωπική και πολιτιστική, αν και προτιμά, όπως και την προσωπική της ζωή να την κρατά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Όσο βέβαια, κάτι τέτοιο είναι εφικτό, καθώς μιλάμε για την δραστηριότητα μέσω του «Κοινωφελούς Ιδρύματος Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλος» το οποίο ιδρύθηκε το 1969 στη μνήμη του πατέρα του ισχυρού άντρα της Βιοχάλκο, Μιχάλη Στασινόπουλο.
Αν και η έδρα του Ιδρύματος βρίσκεται στην Αθήνα, το πολιτιστικό κέντρο, το οποίο αποτελεί την «καρδιά» των ποικίλων δραστηριοτήτων του, εδρεύει στο χωριό Στάδιο του Δήμου Τεγέας Αρκαδίας, από όπου κατάγεται η οικογένεια Στασινόπουλου.
Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που αφορούν στα τοπικά ήθη και έθιμα, την τέχνη και την παράδοση έχουν γίνει σημείο αναφοράς όχι μόνο στην Αρκαδία, αλλά και στους όμορους νομούς. Σε αυτές ο Νίκος Στασινόπουλος παρευρίσκεται μία φορά τον χρόνο, όταν το Ίδρυμα διοργανώνει τιμητικές εκδηλώσεις ως μνημόσυνο για τον «πατριάρχη» της οικογένειας. Άλλωστε από τον Μιχάλη Στασινόπουλο ξεκίνησε η σημερινή «αυτοκρατορία» της Βιοχάλκο και εκείνος ήταν που είχε συμβουλεύει τα δύο του παιδιά, τον Νίκο και τον αδελφό του Βαγγέλη να μην ξεχάσουν ποτέ τις ρίζες τους και να προσφέρουν πάντα ό, τι μπορούν στους συμπατριώτες τους.
Πέραν των εκδηλώσεων πάντως, το ίδρυμα έχει χρηματοδοτήσει την κατασκευή ή την συντήρηση πολλών σχολείων της Πελοποννήσου, όπως και τις ανασκαφές αρχαιοτήτων που πραγματοποιούνται στον Δήμο Τεγέας. Άνθρωπος της κουλτούρας και της παράδοσης άλλωστε ο Νίκος Στασινόπουλος επιθυμεί να συμβάλει με την δράση του στην ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού διεθνώς γι’ αυτό και πολλές φορές το Ίδρυμα οργανώνει ομιλίες και εκδηλώσεις με θέματα τον πολιτισμό και το περιβάλλον, φέρνοντας στην χώρα μας ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων από όλον τον κόσμο.
Η «μονομαχία» με την Siemens για το «πράσινο» έργο των 400 εκατ.
Η εξαγορά της Fulgor το περασμένο καλοκαίρι από την θυγατρική της Βιοχάλκο, Ελληνικά Καλώδια, μπορεί να την επιβάρυνε με περαιτέρω δάνεια (το ύψος τους έφτασε τα 155 εκατ. ευρώ), όμως, της ανοίγει τον δρόμο στην διεκδίκηση κομματιού από ένα «χρυσό συμβόλαιο» 2 δισ. ευρώ που αφορά τα υποβρύχια καλώδια υπερυψηλής τάσης με τα οποία θα γίνει η καλωδιακή σύνδεση των Κυκλάδων με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Το σχέδιο το οποίο συζητείται εδώ και 20 χρόνια και είχε «μπλοκάρει» στο Συμβούλιο της Επικρατείας μετά από προσφυγή των κατοίκων της Τήνου, έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλων κολοσσών. Ο Νίκος Στασινόπουλος κατέθεσε τεχνική προσφορά στον διαγωνισμό της ΔΕΗ, κατεβαίνοντας μαζί με τον γαλλικό κολοσσό Alstom, αν και αντίπαλός του θα είναι η γερμανική Siemens, η οποία συμμετέχει σε κοινοπραξία με την γαλλική Nexans και την ιταλική Prysmian.
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα έργα παγκοσμίως στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης, με την αξία του έργου στην πρώτη φάση του διαγωνισμού να φτάνει τα 400 εκατ. ευρώ, γι’ αυτό και ο όμιλος Στασινόπουλου το θέλει διακαώς, δεδομένου ότι και οι προκηρύξεις νέων projects στην Ελλάδα είναι σπάνιες. Βέβαια, πολλοί είναι εκείνοι που αντιτείνουν πως πλέον να κάνουν δουλειές με το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι και ό, τι καλύτερο λόγω της γραφειοκρατίας, αλλά και της ασυνέπειας αποπληρωμής των υποχρεώσεών του. Το αμέσως επόμενο διάστημα πάντως, θα ακολουθήσει το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών των εταιρειών και μέχρι τον Απρίλιο- Μάιο θα έχει οριστεί ο ανάδοχος.
Για το 2012 πάντως, εκτός από τις νέες επενδύσεις, τον Νίκο Στασινόπουλο απασχολούν και δύο παλιές υποθέσεις που βρίσκονται και πάλι μπροστά του. Η πρώτη αφορά στην δικαστική διαμάχη της Σωληνουργεία Κορίνθου με την τράπεζα Barclays από την οποία διεκδικεί απαιτήσεις ύψους 24,2 εκατ. δολαρίων λόγω υπεξαίρεσης ισόποσης οφειλής από υπάλληλό της πριν από δύο χρόνια περίπου. Ήδη ο Έλληνες επιχειρηματίας πέτυχε μια πρώτη «νίκη» κατά της βρετανικής τράπεζας με την απόφαση του εφετικού δικαστηρίου του διεθνούς οικονομικού κέντρου του Ντουμπάι ότι μπορεί να υποβάλει μήνυση η ελληνική εταιρεία και να εκδικαστεί από τις αρχές της περιοχής.
Η δεύτερη υπόθεση αφορά στο πρόστιμο που είχε επιβληθεί στην Χαλκόρ για παραβάσεις που συνιστούν συμπεριφορά ολιγοπωλίου από μέρους της βιομηχανίας και το οποίο άγγιζε τα 9,16 εκατ. ευρώ. Αν και η εταιρεία είχε προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μείωση του προστίμου, εκείνο απέρριψε την έφεση και απλώς αναγνώρισε τη μείωση που είχε επιδικάσει το Γενικό Δικαστήριο τον Μάιο του 2010 στο ποσό των 8,25 εκατ. ευρώ. Οι νομικοί σύμβουλοι της Χαλκόρ εξετάζουν αν μπορούν να κινηθούν περαιτέρω δικαστικά και σε ποια βάση μπορούν να θεμελιώσουν νομική ενέργεια, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αυτά τα πρόστιμα θα έπρεπε να πληρώνονται άμεσα και όχι να «εφησυχάζουν» οι αρμόδιες αρχές.
