Τι συζήτησε με τον Ασιάτη «βασιλιά του αλουμινίου», Liu Zhongtian που ήρθε στην Αθήνα την περασμένη βδομάδα. Τα πλάνα συνεργασίας και οι προοπτικές που θα έδιναν «ανάσα» στον ελληνικό όμιλο
Κάτι κινείται στην Βιοχάλκο. Εδώ και τρεις μήνες περίπου υπάρχει η αίσθηση πως ο πατριάρχης του ομίλου με τις 80 θυγατρικές και κεφαλαιοποίηση πάνω από 1 δισ. ευρώ, Νίκος Στασινόπουλος… λειαίνει τα μέταλλα για να βάλει την εισηγμένη σε μια νέα εποχή. Πως ετοιμάζεται για μια μεγάλη, εντυπωσιακή κίνηση. Ίσως και να έφτασε το «πλήρωμα» του χρόνου, αφού όπως λένε και οι Κινέζοι «η τύχη, ο χρόνος και οι συνθήκες μοιάζουν με μια λεπτή κλωστή που σε οδηγούν στον στόχο την σωστή στιγμή». Ίσως και η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα να είναι «καρμική». Στην Αθήνα έφτασε, σύμφωνα με πληροφορίες της Deal, ο 49χρονος Κινέζος μεγιστάνας, Liu Zhongtian. Ο «βασιλιάς προϊόντων αλουμινίου» στην Κίνα και ολόκληρη την Ασία είχε σειρά επαφών και συνομιλιών με την ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης, του Υπουργείου Οικονομικών και του Invest In Greece, δηλώνοντας με την επίσκεψή του στην Ελλάδα το ενδιαφέρον για επενδύσεις στην χώρα μας και κυρίως στους τομείς της ενέργειας και της ναυτιλίας.
Τα ραντεβού του δεν περιορίστηκαν σε θεσμικό μόνο επίπεδο. Είδε και πολλούς εφοπλιστές, μεταξύ των οποίων ο Γιώργος Προκοπίου, ο Γιώργος Οικονόμου κ.α. αλλά και άλλους ισχυρούς παίκτες του ελληνικού επιχειρείν. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Νίκος Στασινόπουλος, ο οποίος συνοδευόταν από τους δύο γιους του, Μιχάλη και Γιάννη, στους οποίους έχει παραδώσει τα «κλειδιά» της διοίκησης, παραμένοντας ο ίδιος ως πρόεδρος και πολύτιμος σύμβουλός τους.
Από την πρώτη στιγμή ο 70χρονος Έλληνας επιχειρηματίας και ο Κινέζος συνομιλητής του βρήκαν κοινό σημείο επαφής για την Βιοχάλκο και πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως είναι πιθανή μια συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, η οποία θα ισχυροποιούσε περαιτέρω τον ελληνικό όμιλο και θα αποτελούσε σημαντική «ανάσα» σε αυτή την δυσμενή οικονομική συγκυρία που έχει πλήξει το σύνολο της βιομηχανίας και δη της μεταλλουργίας.
Νίκος Στασινόπουλος και Liu Zhongtian φαίνεται πως έβαλαν όλα τα δεδομένα στο τραπέζι του διαλόγου, εξέτασαν προσεκτικά όλες τις δυνατότητες μιας ενδεχόμενης συνεργασίας και τα μελλοντικά πλάνα ανάπτυξης και οι πρώτες εντυπώσεις ήταν κάτι παραπάνω από θετικές.
Αν και δεν έχει γίνει γνωστό σε ποια βάση θα μπορούσε να επιτευχθεί μια τελική συμφωνία, μελετώνται σύμφωνα με πληροφορίες όλες οι περιπτώσεις: από μια πιθανή συμμετοχή του κινεζικού ομίλου που ελέγχει ο Liu Zhongtian, του China Zhongwang Holdings Limited στο μετοχικό κεφάλαιο της Βιοχάλκο ως στρατηγικός επενδυτής μέχρι τις εμπορικές συνεργασίες ή και την δημιουργία joint venture για «κοινή κάθοδο» σε διεθνείς διαγωνισμούς, χτυπώντας «χρυσές» συμβάσεις προπάντων ενεργειακών projects, αντικείμενο που ενδιαφέρει πολύ και τις δύο πλευρές.
Τη μεν Βιοχάλκο, η οποία «κυνηγά» μεγάλα έργα, όπως εκείνα για τα οποία έχει ήδη «χτίσει θέσεις» μέσω της θυγατρικής της ΣΩΛΚ (για να προμηθεύσει με σωλήνες την κατασκευή των αγωγών TAP και South Stream και άλλων που σχεδιάζονται σε Ευρώπη και Αμερική), την δε κινεζική εταιρία καθώς επιχειρεί μεγαλύτερο άνοιγμα στην αγορά της Ευρώπης και μέσω της Βιοχάλκο θα μπορούσε να γίνει πιο εύκολη η «αποστολή» της.
Σημαντικά οφέλη
Από την δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα, ο Νίκος Στασινόπουλος έχει δεχτεί αρκετές κρούσεις από ξένους επενδυτές για συμμετοχή στην Βιοχάλκο ή άλλες θυγατρικές της. Ορισμένοι όπως η βελγική Socobelge τα κατάφεραν. Άλλοι όμως, ήρθαν αντιμέτωποι με την επιφυλακτικότητα του βιομηχάνου. Στις αποφάσεις του πάντα έπαιζαν ρόλο βέβαια και οι εκάστοτε οικονομικές συνθήκες.
Στην δεδομένη συγκυρία πάντως, ένα deal με τους Κινέζους θα είχε σημαντικά οφέλη για τον ελληνικό όμιλο, όπως παρατηρούν επιχειρηματικοί κύκλοι. Και αυτό γιατί η Βιοχάλκο δεν έχει μείνει «ακλυδώνιστη» από την κρίση και την ραγδαία υποχώρηση της ζήτησης μεταλλουργικών προϊόντων, καθώς η κατασκευαστική δραστηριότητα την τελευταία τριετία βρίσκεται στο ναδίρ (έχει επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του ’60), το ενεργειακό κόστος έχει εκτιναχθεί κατά 40%, ενώ πολιτικές υψηλής φορολόγησης της παραγωγής και σχεδόν μηδαμινής χρηματοδότησης από τις τράπεζες- για τις οποίες κατά καιρούς έχει υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ο Νίκος Στασινόπουλος- δεν αφήνουν την βιομηχανία να «αναπνεύσει».
Οι ζημίες για το 2012 του ομίλου διευρύνθηκαν στα 50,1 εκατ. ευρώ (από 42,6 εκατ. ευρώ το 2011), ενώ και ο κύκλος εργασιών υποχώρησε κατά 6,2%, στα 3,316 δισ. ευρώ την ίδια χρονική περίοδο.
Μια στρατηγική συμμετοχή των Κινέζων λοιπόν, θα σήμαινε εισροή «φρέσκων» κεφαλαίων στην εισηγμένη, γεγονός που θα αποτελούσε «ανάσα» και για το θέμα των δανείων, τα οποία ανέρχονται σε περίπου 1,2 δισ. ευρώ σύμφωνα με τα τελευταία οικονομικά στοιχεία. Από την άλλη μια άλλου είδους συνεργασία θα σήμαινε διεκδίκηση έργων με ακόμη μεγαλύτερες αξιώσεις και αύξηση του ανεκτέλεστου. Ανεξαρτήτως πάντως, του πώς θα καταλήξουν οι επαφές με τον Κινέζο Κροίσο, ο Νίκος Στασινόπουλος έχει ήδη ξεκινήσει την… αναδιάταξη του ομίλου δίνοντας έμφαση στον περιορισμό του κόστους παραγωγής.
Ξεκίνησε με μια σειρά συγχωνεύσεων θυγατρικών, όπως συνέβη με την Χαλκόρ που απορρόφησε την Futco και συνεχίστηκε με την μεταβίβαση από την Σιδενόρ του συνόλου του τομέα του χάλυβα, που αποτελεί την πιο σημαντική δραστηριότητα, στη μη εισηγμένη στο ΧΑ, ΔΕΠΑΛ. Η Σιδενόρ κρατά μόνο τον κλάδο της σωληνουργίας, προσπαθώντας να αξιοποιήσει και την ΣΩΛΚ η οποία αποφέρει σημαντικά κέρδη της τάξεως των 11,5 εκατ. ευρώ.
Ο διαχωρισμός αυτός ερμηνεύτηκε από πολλούς ως προσπάθεια από πλευράς της διοίκησης να προχωρήσει στο μέλλον πιο εύκολα σε μια αλλαγή «εθνικότητας» ή έδρας της επιχείρησης- κάτι που δεν επιβεβαιώνει η ίδια- ή ακόμη και να προχωρήσει σε μια μελλοντική πώληση της «νέας Σιδενόρ» ή αυτόνομη εισαγωγή της στο χρηματιστήριο. Βέβαια, όλα αυτά προς το παρόν αποτελούν… ασκήσεις επί χάρτου και τίποτε παραπάνω.
Στόχος της οικογένειας Στασινόπουλου, πάντως, όπως και να έχει, είναι η απλοποίηση των δομών του ομίλου της Βιοχάλκο, καθώς διαθέτει ένα «πολυδαίδαλο» σχήμα (με έξι εισηγμένες και άλλες 74 εταιρίες υπό τον έλεγχό του), που δεν βοηθά στην υλοποίηση όποιων μελλοντικών πλάνων. Όσο για το ποια είναι αυτά; Ο Νίκος Στασινόπουλος, παλαιάς κοπής επιχειρηματίας, συνηθίζει να κρατά καλά κλειστά τα χαρτιά του και να μην αποκαλύπτει το business plan του προτού αυτό πάρει την τελική του μορφή.
Ο ZHONGTIAN ΚΑΙ Η «ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ» ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ $200
Ο αυτοδημιούργητος Κροίσος με περιουσία 1,85 δισ. δολ.
Ο Liu Zhongtian συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία. Δεκατεσσάρων ετών ξεκίνησε με μόλις 200 δολάρια από την γενέτειρά του, την επαρχία της Κίνας, Liaoning για να φτάσει σήμερα σε ηλικία 49 χρόνων να είναι ιδιοκτήτης μιας «αυτοκρατορίας» στην παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων διέλασης αλουμινίου, της China Zhοngwang Holdings, η οποία μετρά επτά θυγατρικές, 85 παραγωγικές γραμμές με ετήσια δυναμικότητα 900.000 τόνους και πάνω από 1.000 μεγάλους πελάτες στις ισχυρότερες αγορές του κόσμου.
Η προσωπική του περιουσία ξεπερνά τα 1,85 δισ. δολ., γεγονός που τον κατατάσσει στην 37η θέση με τους πλουσιότερους Κινέζους του διάσημου περιοδικού «Forbes», ενώ στον τομέα του είναι ο δεύτερος στον κόσμο και πρώτος στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας.
Χαμηλών τόνων και εργασιομανής ο Κινέζος Κροίσος εποπτεύει ο ίδιος σε καθημερινή βάση την δραστηριότητα του ομίλου του. Μια δραστηριότητα που δεν «ακουμπά» μόνο την ευρεία γκάμα του κλάδου αλουμινίου, αλλά και τα πλαστικά προφίλ, τα διακοσμητικά υλικά, ακόμη και ρούχα.
Ο ίδιος κατέχοντας την θέση του προέδρου, κατάφερε να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ χρονιάς, το 2009, όταν αποφάσισε να εισάγει την China Zhongwang Holdings στο χρηματιστήριο του Χονγκ Κονγκ. Με την δημόσια εγγραφή που πραγματοποίησε, κατάφερε να αντλήσει το αστρονομικό ποσό των 1,26 δισ. δολ. σε κεφάλαια.
Ο όμιλός του παρά την κρίση σε σημαντικές αγορές διεθνώς, παρουσιάζει αναπτυξιακή τροχιά τα τελευταία χρόνια και το 2012 είχε έσοδα της τάξεως των 13,5 δισ. γουάν, αυξημένα κατά 31% σε σχέση με έναν χρόνο νωρίτερα. Μόνο στην Κίνα ο κύκλος εργασιών του «έτρεξε» με αύξηση 51% λόγω της διαρκούς αστικοποίησης και των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης της χώρας του Κόκκινου Δράκου. Ένα από τα μεγάλα στοιχήματά του είναι το συγκροτημένο άνοιγμα στην ευρωπαϊκή αγορά και έτσι τον Οκτώβριο του 2011 εξήγγειλε νέες επενδύσεις 3,8 δισ. δολ. που αφορούν την αγορά υπερσύγχρονου μηχανολογικού εξοπλισμού για τις νέες εργοστασιακές μονάδες στο Πεκίνο που θα αυξήσουν την δυναμικότητα ετησίως το 2014 σε 1 εκ. τόνους με προοπτική ως το 2018 τους 3 εκ. τόνους.
Μία ακόμη «άγνωστη» στο ευρύ κοινό δραστηριότητα του Liu Zhongtian είναι η πλούσια φιλανθρωπική του δράση και ιδιαίτερα στην γενέτειρά του, την Liaoyang, ενώ έχει βραβευθεί επανειλημμένως με τον τίτλο του «Εξέχοντα Κομμουνιστή» από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας.
ΧΑΝΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΛΩΔΙΑ;
«Κουρεύτηκαν» οι προσδοκίες για το έργο των Κυκλάδων
Ένα από τα μεγάλα ενεργειακά έργα εντός των συνόρων στο οποίο πόνταρε πολλά η Ελληνικά Καλώδια του ομίλου Στασινόπουλου, είναι εκείνο της ηλεκτρικής διασύνδεσης των Κυκλάδων με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Όμως, οι τελευταίες εξελίξεις θέλουν το mega project, συνολικού προϋπολογισμού 400 εκατ. ευρώ, να υφίσταται «κούρεμα» και να σπάει σε τέσσερα τμήματα (Λαύριο- Σύρος, Σύρος-Τήνος- Μύκονος- Πάρος, υποσταθμοί, αντιστάθμιση στην Σύρο), με αποτέλεσμα να «κουρεύονται» δραστικά και οι προσδοκίες των ενδιαφερομένων, μεταξύ των οποίων και η Ελληνικά Καλώδια.
Και αυτό επειδή ο προϋπολογισμός μειώνεται στα 240 εκατ. ευρώ, ενώ θα μοιραστεί σε τέσσερα μικρότερα έργα προκειμένου να πάρουν από ένα τμήμα, όχι ένας, αλλά τέσσερις υποψήφιοι «μνηστήρες».
Το πόσο πολύ σημαντικό είναι το συγκεκριμένο project για την οικογένεια Στασινόπουλου έγινε αντιληπτό και από τον «πόλεμο», ο οποίος ξέσπασε ανάμεσα στην Ελλ. Καλώδια και τον έτερο ενδιαφερόμενο, την γερμανική Siemens.
Η Siemens «κατηγορούσε» την ελληνική εταιρία ότι δεν διαθέτει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για ένα τόσο μεγάλο έργο, ενώ η Ελλ. Καλώδια έκανε λόγο για πρόταση από την Siemens που ορισμένοι όροι της δεν ανταποκρίνονταν στους όρους του διαγωνισμού. Η εταιρία του Ν. Στασινόπουλου είχε προσφύγει μάλιστα και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του ΑΔΜΗΕ που την είχε «κόψει» από τον διαγωνισμό, όπου τελικά δικαιώθηκε.
Πάντως, η Siemens πρόσφατα εκδήλωσε ευθέως την επιθυμία να πάρει τμήμα του συνολικού έργου, ενώ είναι βέβαιο πως και η γαλλική Nexans θα διεκδικήσει ένα τμήμα του. Με την εξέλιξη που έχει πάρει ο διαγωνισμός, όπως υποστηρίζουν επιχειρηματικοί κύκλοι, οι επιπτώσεις στα μεγέθη των Ελληνικών Καλωδίων θα είναι σημαντικές. Σημειώνεται δε πως η εταιρία θα έχει να αντιμετωπίσει και την μείωση της τιμής του χαλκού διεθνώς, αφού αν επαληθευθούν οι εκτιμήσεις της Citigroup, η τιμή ανά μετρικό τόνο στο τέλος του 2013 θα ανέλθει στα 7.100 δολ. από 7.964 δολ. που έχει τώρα η τιμή του.
