«Από τη ναζιστική κατοχή, μια γροθιά υψωμένη στην αντίσταση» είναι ο τίτλος αφιερώματος οι New York Times στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλη Γλέζο.
«Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο άνθρωπος, ο Μανώλης Γλέζος, ο 92χρονος γνωστός Έλληνας αγωνιστής της Ελευθερίας, είχε ενεργό ρόλο μαχόμενος για τις πεποιθήσεις του. Για περισσότερα από 70 χρόνια, είναι ακτιβιστής στις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας» τονίζεται στην ανταπόκριση από την Αθήνα και σημειώνεται πως «έχει τρεις φορές καταδικαστεί σε θάνατο, έχει βιώσει 12 χρόνια βασανιστηρίων στη φυλακή και 4 χρόνια στην εξορία».
Μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά στην πορεία του Μανώλη Γλέζου, «από την εποχή που ως 18χρονος νέος, το 1941, κατέβασε μαζί με το φίλο του Απόστολο Σάντα τη σημαία των Ναζί από την Ακρόπολη, μέχρι τον πρόσφατο αγώνα του κατά της γερμανικής έμπνευσης οικονομικής λιτότητας, που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της καταπολέμησης της οικονομικής κρίσης και την εκλογή του στην Ευρωβουλή».
Μιλώντας στην αμερικανική εφημερίδα, ο κ. Γλέζος υποστηρίζει ότι «ο λόγος που τον οδήγησε στην Ευρωβουλή ήταν για να υπερασπιστεί τη φωνή του λαού σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία που ελέγχεται από τις ελίτ και ταυτόχρονα απειλείται από την αναβίωση ακροδεξιών κομμάτων».
«Αυτό που θέλω είναι να εξασφαλίσω ότι οι πολίτες μπορούν να αποφασίσουν για το μέλλον τους», συμπληρώνει.
Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στη συμμετοχή του Γλέζου σε διαδηλώσεις, «ενός ασπρομάλλη να υψώνει την γροθιά του» και στην παρουσία του στα έδρανα της Βουλής, διαφωνώντας με τα «μέτρα λιτότητας».
Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του περί «αποικειοποίησης» της Ευρώπης από τη Γερμανία και τις αξιώσεις για πολεμικές αποζημιώσεις του Βερολίνου προς την Ελλάδα, ύψους ενός τρισ. ευρώ, εκφράζεται η άποψη ότι «κατά καιρούς, ο κ. Γλέζος μπορεί να ακούγεται ακραίος, ακόμα και εντός του κόμματός του, του ΣΥΡΙΖΑ».
Συμπληρώνεται ωστόσο πως «ακόμα κι αν ο κ. Γλέζος ακούγεται φωνακλάς είναι διότι πιστεύει πως “οι δυνάμεις καταπίεσης” δεν πρέπει να κυριαρχήσουν, μια πεποίθηση που τον συνοδεύει από την εποχή που μαζί με τον Απόστολο Σάντα, ανέβηκαν κρυφά στην Ακρόπολη».
Στο τέλος υπάρχει η δήλωση του ίδιου του ευρωβουλευτή: «Αυτός που βλέπετε μπροστά σας δεν είναι απλά ένας άνθρωπος, αλλά όλοι οι σύντροφοί μου που δεν είναι πια μαζί μας. Αυτό είναι που με κρατάει για να συνεχίσω. Πρέπει να συνεχίσω να ζω και να μάχομαι γι’ αυτούς».
