Η αποπομπή των συντρόφων της Αριστερής Πλατφόρμας μπορεί να είναι μεγαλύτερη γροθιά στο στομάχι για τον Αλέξη Τσίπρα από την υπογραφή του τρίτου και σκληρότερου πακέτου βοήθειας για τη χώρα, σχολιάζει σε σημερινό του άρθρο το περιοδικό Politico.
Η ψήφιση για το πακέτο διάσωσης ύψους 86 δισ. ευρώ από μια διχασμένη Βουλή πλησιάζει, ενώ η διάσπαση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι παραπάνω από ορατή από Σεπτέμβρη – αν όχι και νωρίτερα. Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, περισσότερη πίεση έρχεται να προστεθεί στους ώμους της Ελλάδας από την επιτακτική ανάγκη να υπογραφεί μια συμφωνία με τους δανειστές πριν εκπνεύσει η επόμενη προθεσμία που είναι η πληρωμή της ΕΚΤ στις 20 Αυγούστου.
Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στα κεντρικά κομματικά του όργανα έχει διαφανεί πλέον η διάσταση απόψεων που έχουν μεταξύ τους τα μέλη. Άλλοι τάσσονται υπέρ της συμφωνίας και άλλοι την απορρίπτουν μετά βδελυγμίας.
“Η πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάθει σοκ και είναι απογοητευμένοι. Εγώ προσωπικά, έκλαψα”, λέει η 31χρονη Όλγα Κλείτσα, μέλος της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ από παλιά. “Δεν είχα προβλέψει ότι θα κατάστρεφε το κόμμα, γιατί αυτό κάνει. Καταστρέφει την Αριστερά”, λέει αναφερόμενη φυσικά στον Αλέξη Τσίπρα. Οι προεκλογικές αφίσες αρχίζουν να παλιώνουν και να χάνουν το χρώμα τους και πλέον ουδείς έρχεται να επισκεφθεί τα γραφεία των τοπικών οργανώσεων.
Όπως σημειώνει το Politico, στον ΣΥΡΙΖΑ πάντα υπήρχαν διαφορετικές απόψεις – ήταν κάτι σαν ένα αριστερό patchwork που περιλάμβανε οικολόγους, μαοϊστές, μαρξιστές και κεντροαριστερούς. Ωστόσο, το νέο Μνημόνιο έχει χωρίσει το κόμμα σε δύο διακριτές ομάδες. Οι μεν βρίσκονται στο πλευρό του Τσίπρα που πλέον επιδεικνύει πραγματισμό και οι δε που παραμένουν σταθεροί στη σκληρή γραμμή κατά των Μνημονίων, υπό την ηγεσία του Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Ο Τσίπρας, επί του παρόντος, αναφέρει το άρθρο, δεν έχει ασκήσει δημόσια κριτική στον Λαφαζάνη, αν και μιλάει μια σουρεαλιστικές καταστάσεις που βιώνει το κόμμα στη Βουλή. Ακόμη και αν, τελικά, περάσει από τη Βουλή η νέα δανειακή σύμβαση, τα προβλήματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνουν και ενδέχεται να λυθούν στο προσεχές συνέδριο. “Φτάνουμε στο σημείο αιχμής”, αναφέρει η αναλύτρια, Ελένη Παναγιωταρέα και συμπληρώνει: “είναι φανερό πως ο Τσίπρας κάτι πρέπει να κάνει με τους διαφωνούντες. Υπάρχει μια σαφής ευπάθεια στο κόμμα, αλλά το πρόβλημα είναι πιο μεγάλο με την ΚΟ”.
Το άρθρο σημειώνει πως αρκετοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ που το εγκατέλειψαν ότι είδαν πως προσχωρεί σε πολιτικές λιτότητας, ενώ άρχισε να βαρύνεται με σκάνδαλα και διαφθορά. Ο Αριστείδης Χατζής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, σημειώνει: “Αν ήμουν σύμβουλος του Τσίπρα, θα του έλεγα πως για να ξεπεράσει το τρίτο πακέτο στήριξης και να εδραιώσει τη δύναμή του, θα πρέπει να μετακινηθεί στην κεντροαριστερά διότι αυτή είναι η πολιτική περιοχή που δημιουργεί τις κυβερνητικές πλειοψηφίες”.
Αρκετοί πιστεύουν πλέον ότι οι πρόωρες εκλογές θα προκηρυχθούν για το φθινόπωρο, αφού πρώτα θα έχει υπογραφεί η συμφωνία με τους δανειστές. Και επειδή αυτές οι εκλογές θα διεξαχθούν με λίστα, αυτό θα δώσει το δικαίωμα στον Τσίπρα να ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό πεδίο. “Όσο πιο σύντομα, τόσο καλύτερα», αναφέρει ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, Δημήτρης Βίτσας, ένας βετεράνος του κόμματος που στηρίζει τον Τσίπρα. Οι ξαφνικές εκλογές θα δώσουν ελάχιστο χρόνο στους διαφωνούντες να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και να φτιάξουν νέο πολιτικό σχηματισμό.
Τα μέχρι τώρα γκάλοπ δείχνουν πως ο Τσίπρας διατηρεί ένα ασφαλές προβάδισμα, αλλά η πλειοψηφία στη νέα Βουλή δεν είναι δεδομένη. Πάντως, αναφέρει το άρθρο, η οργανωτική δομή του ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να αποτελέσει εμπόδιο στην προσπάθεια του Τσίπρα να μεταρρυθμίσει το κόμμα του. Οι υποψήφιοι βουλευτές επιλέγονται από τις τοπικές οργανώσεις, επομένως ο πρωθυπουργός θα πρέπει να παραβιάσει τις κομματικές αρχές για να επιβάλλει τα δικά του πρόσωπα”.
Τελικά, πάντως, καταλήγει το άρθρο, ο πραγματισμός είναι αυτός που θα επικρατήσει. Εξάλλου, ο ίδιος ο Τσίπρας έχει αλλάξει τη ρητορική και τη θέση του από τον Ιανουάριο, οπότε και εκλέχθηκε μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας για εγκατάλειψη της λιτότητας. Το είχε πει σε μια επίσκεψή του στο Λονδίνο, το 2013: “Δεν είμαστε ουτοπιστές. Θέλουμε τους ιδεολόγους και τους οραματιστές, αλλά χρειαζόμαστε και τους σκληρούς πραγματιστές”.
