Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ακόμα ποιος είναι ο τελικός νικητής στο ελληνικό ζήτημα αφού αυτός θα οριστεί μόνο όταν γίνουν γνωστές όλες οι λεπτομέρειες για το τρίτο πακέτο διάσωσης προς την Ελλάδα εκτιμά σε νέο του άρθρο στην Wall Street Journal o γνωστός αρθρογράφος Simon Nixon.
Η ελληνική κρίση έφερε στην επιφάνεια δύο διαφορετικές απόψεις για πώς θα πρέπει να διαχειρίζεται η Ευρωζώνη. Η μία πλευρά υποστηρίζει ότι η σταθερότητα της νομισματικής ένωσης εξαρτάται από την τήρηση όλων των κανόνων του και πρωτίστως αυτού που λέει ότι κάθε κυβέρνηση πρέπει να κάνει ό, τι είναι αναγκαίο για να εξασφαλίσει τη δική της οικονομική ανεξαρτησία. Η άποψη αυτή συγκλίνει με την άποψη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την οποία όμως συμμερίζονται και άλλες κυβερνήσεις.
Η άλλη πλευρά, υποστηρίζει ότι σε κάθε νομισματική ένωση υπάρχουν πάντα χώρες που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και ότι, επομένως, θα είναι πάντα αναγκαία κάποια μορφή οικονομικής ενίσχυσης, εάν θέλουν να παραμείνουν μέλη της, σχολιάζει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος.
Ωστόσο, ποια πλευρά επικράτησε τελικά στη συμφωνία που υπήρξε στις 12 Ιουλίου ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της είναι ασαφής. Ως άμεσο επακόλουθο, η συμφωνία θεωρήθηκε ευρέως ως μια νίκη της Γερμανίας. Ακόμα και αν η Ελλάδα δεν αναγκάστηκε να φύγει από την Ευρωζώνη, όπως είχε προτείνει ο κ. Σόιμπλε, υποχρεώθηκε να δεχτεί ταπεινωτικούς όρους.
Η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιώντας τα social media κατηγόρησε την Ευρωζώνη για πραξικόπημα. Μάλιστα πολλοί σχολιαστές εξακολουθούν να επικρίνουν τη συμφωνία, υποστηρίζοντας πως έχει σχεδιαστεί για να αποτυχει.
Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει βάση επί της οποίας ακόμη για μια συμφωνία, υποστηρίζει ο Nixon. Το μόνο που συμφωνήθηκε τον Ιούλιο ήταν τα βήματα που η Αθήνα ήταν υποχρεωμένη να προβεί για την έναρξη διαπραγματεύσεων για ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης.
Για τον αρθρογράφο, το ποια τελικά άποψη επικράτησε στο ελληνικό δράμα, θα καθοριστεί όταν τα στοιχεία του τρίτου προγράμματος βγουν στην επιφάνεια. Προς το παρόν, το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές λένε ότι οι συνομιλίες προχωρούν ομαλά θα μπορούσε να αποτελούν ένδειξη ότι η Αθήνα έχει αποδεχθεί τη λογική του κ. Σόιμπλε.
Εναλλακτικά, οι σκεπτικιστές θα ανησυχούν ότι η βιασύνη για να καταλήξουν σε συμφωνία το συντομότερο αυτή την εβδομάδα, ανοίγοντας το δρόμο για μια πρώτη εκταμίευση πριν τις 20 Αυγούστου, θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι η συμφωνία δεν θα αργήσει να επιτευχθεί.
Βεβαίως, υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι το υπό συζήτηση πρόγραμμα είναι πιθανό να έχει σημαντικά κενά, όπως σχετικά με τις λεπτομέρειες για το πώς θα λειτουργήσει το νέο ανεξάρτητο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και σχετικά με το μέλλον των ελληνικών τραπεζών. Όμως σύμφωνα με το Nixon το γεγονός πως υπάρχει βιασύνη για συμφωνία εντός την εβδομάδα, μπορεί κάλλιστα να είναι ένα θετικό σημάδι αν και αυτό που επικρατεί προς το παρόν είναι ότι η συνταγή που προτείνουν οι δανειστές θεωρείται αποτυχημένη.