Απρόθυμο ευρωπαϊκό ηγέτη χαρακτηρίζει τη Γερμανία η Deutsche Welle.
Τον πραγματικό ρόλο της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να αναλύσει σε άρθρο της η εφημερίδα.
Είκοσιπέντε χρόνια μετά την επανένωση, η Γερμανία εξακολουθεί να είναι «μια διστακτική υπερδύναμη παρά τη θέλησή της», εκτιμά ο Σάσα Ντε Βιζ του ινστιτούτου Crisis Action. Η Γερμανία είναι ισχυρή κυρίως διότι οι γείτονές της είναι τόσο αδύναμοι, προσθέτει.
Ήδη το 2013 το περιοδικό The Economist είχε γράψει ότι η Γερμανία είναι ένας διστακτικός ηγεμόνας και θα πρέπει να ηγηθεί περισσότερο στην Ευρώπη. Ο ανταποκριτής της Tageszeitung στις Βρυξέλλες Έρικ Μπόνζε έκανε λόγο για «μια γερμανική Ευρώπη».
Η Γαλλίδα πρώην υπουργός αρμόδια για ευρωπαϊκά θέματα, Νοέλ Λενουάρ, από την πλευρά της, δεν συμφωνεί με τον χαρακτηρισμό «γερμανική υπερδύναμη».
«Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ είναι ίσως η πιο φιλοευρωπαία ηγέτης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Πάνω απ’ όλα είναι ικανή για συμβιβασμούς και λαμβάνει υπ’ όψη της τη Γαλλία», σχολίασε η κ. Λενουάρ.
Παραδοσιακά το δίδυμο Γερμανίας – Γαλλίας είναι ο πυρήνας της Ευρώπης και η κινητήριος δύναμη για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Σε αυτή τη συνεργασία η Γερμανία έχει τον πρώτο ρόλο, σύμφωνα με τον Γερμανό ευρωβουλευτή Έλμαρ Μπροκ. Αυτό όμως δεν συμβαίνει επειδή το θέλει το Βερολίνο, αλλά επειδή η Γαλλία είναι πιο αδύναμη οικονομικά και επειδή ασχολείται με τις μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της, εκτίμησε ο ίδιος.
«Πιστεύω ότι δεν έχουμε αναλάβει την ηγεσία με μεγάλη προθυμία. Γι’ αυτό ελπίζουμε πραγματικά η Γαλλία να επανακτήσει τη φόρμα της», επεσήμανε ο κ. Μπροκ, προσθέτοντας ότι είναι σημαντικό να αναχθεί η Πολωνία σε τρίτη δύναμη.
Στις τρέχουσες κρίσεις του ευρώ, της Ελλάδας, της Ουκρανίας και τώρα των προσφύγων η Γερμανία δίνει τον τόνο στην Ε.Ε.. Αυτό από την άλλη έχει οδηγήσει στην αναβίωση του κλισέ του μισητού Γερμανού, ενώ με την πολιτική λιτότητας που προωθεί, το Βερολίνο έχει διχάσει την Ευρώπη.
Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου και νυν ευρωβουλευτής Γκι Φέρχοφστατ επεσήμανε ότι μετά την επανένωση «η Γερμανία ανέλαβε τα ηνία και είπε ότι πρέπει να προωθήσουμε την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ηπείρου. Αυτό ήταν πάντα το ιστορικό καθήκον της Γερμανίας στο τέλος του 20ου αιώνα. Ελπίζω η Γερμανία να συνεχίσει σε αυτό τον δρόμο. Χρειαζόμαστε ηγετικές προσωπικότητες από τη Γερμανία».
Ο Έλμαρ Μπροκ, παρ’ όλα αυτά, βλέπει μειονεκτήματα στην εξωτερική πολιτική του Βερολίνου, κυρίως σε ό,τι αφορά τη σχέση του με τη Γαλλία. «Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε έναν καλύτερο συντονισμό της στρατηγικής μας».
Το γαλλογερμανικό δίδυμο δεν έχει ξεκάθαρο στόχο, εκτιμά και η κ. Λενουάρ, για το πού θα πρέπει να οδηγηθεί το σχέδιο Ευρώπη.
Την ίδια άποψη έχει και ο κ. Φέρχοφστατ. «Πάντα προχωράμε βήμα βήμα. Αλλά με αυτό τον τρόπο δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει την κρίση του ευρώ ή την προσφυγική».
