«Τσίπρας και Ολάντ, η ιστορία ενός γάμου συμφέροντος» είναι ο τίτλος σημερινού δημοσιεύματος της εφημερίδας «Le Monde», που εξιστορεί το πώς από εντελώς αρνητική που ήταν αρχικά η σχέση των δύο ανδρών, μετατράπηκε τελευταία σε ειδύλλιο: Ένα ειδύλλιο συμφέροντος, που «έδεσε με τη διακριτική ευχέρεια των Βρυξελλιώτικων διανυκτερεύσεων που συνηθίζει η ευρωπαϊκή διπλωματία» λέει η Μοντ.
Το δημοσίευμα αναφέρεται στην πρώτη προσπάθεια επαφής την άνοιξη του 2012, όταν ο Τσίπρας ήλθε στο Παρίσι αλλά δεν έγινε δεκτός από τον Ολάντ, γεγονός για το οποίο κράτησε μια σχετική πικρία. Μετά την εκλογή του τον περασμένο Ιανουάριο, ήρθε στην Γαλλία με την ελπίδα ότι με τη βοήθεια του Φ. Ολάντ θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μέτωπο των χωρών του Νότου κατά της λιτότητας. Δεύτερη απογοήτευση, και γρήγορη συνειδητοποίηση ότι υπερίσχυε ο Γάλλο-γερμανικός άξονας.
Εκείνη την περίοδο και για πολλούς μήνες – υποστηρίζει το δημοσίευμα – «δεν υπήρξε από ανθρώπινη άποψη, συνάντηση των δύο ανδρών. Ο Τσίπρας ήλπιζε σε μεγαλύτερη υποστήριξη από τον Ολάντ και ο Ολάντ μεγαλύτερο ρεαλισμό από την ελληνική πλευρά».
Είναι η κρίση των καλοκαιρινών μηνών και η απειλή του Grexit που έφερε κοντά τους δύο άνδρες, αν και η ξαφνική ανακοίνωση για το δημοψήφισμα βιώθηκε άσχημα από τον Ολάντ που τη θεώρησε ως «έλλειψη εμπιστοσύνης». Παρ’ όλα αυτά, ο Ολάντ συνέχισε να παίζει το ρόλο του μεσολαβητή και ισορροπιστή – και όταν την περίφημη νύχτα της 12 Ιουλίου ο Τσίπρας ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει τη διαπραγμάτευση, ο Ολάντ ήταν εκείνος που τον αναζήτησε προσωπικά και τον έπεισε να επανέλθει.
«Από αυτά τα βράδια του Ιουλίου, παρέμεινε ένα αίσθημα σιωπηρής συμφωνίας ανάμεσα στους δύο άνδρες, οι οποίοι διατηρούν κάποια διακριτική απόσταση στις προσωπικές τους σχέσεις (…) αλλά είναι δύο ηγέτες που σέβονται ο ένας τον άλλον» σημειώνεται στο δημοσίευμα.
Από πολιτικής πλευράς, η «Le Monde» θεωρεί ότι ο Ολάντ, «με την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ και με έναν Αλέξη Τσίπρα στο πλευρό του, ο οποίος τον φροντίζει ιδιαίτερα ως τον καλύτερο Ευρωπαίο εταίρο του, στέλνει ένα μήνυμα στη γαλλική Αριστερά. Είναι το είδος της αμοιβαία ωφέλιμης συμφωνίας win-win που και οι δύο ηγέτες καλλιεργούν».
Διότι – και ίσως αυτό τους φέρνει πιο κοντά – μιλούν μεταξύ τους την ίδια γλώσσα, που είναι αυτή των πολιτικών ελιγμών, δηλώνει Γάλλος διπλωμάτης που προσθέτει:
«Γνωρίζετε πολλούς ηγέτες που εκλέγονται σε ένα πρόγραμμα του Ζαν Λυκ Μελανσόν ( επικεφαλής του γαλλικού Αριστερού Μετώπου), που οργανώνουν ένα δημοψήφισμα, που το κερδίζουν, που παραμένουν στην εξουσία εφαρμόζοντας μια πολιτική τύπου Ζαν Φρανσουά Κοπέ (γαλλική δεξιά) και κατορθώνουν να επανεκλεγούν; Ο Τσίπρας είναι ένας πραγματικός Μακιαβέλι – και αυτό αρέσει στον Ολάντ» καταλήγει ο διπλωμάτης.
Η Le Monde εκτιμά ότι αυτό ακριβώς, αλλά με άλλα λόγια, εξέφρασε ο Γάλλος πρόεδρος με τις δηλώσεις του στις 14 Ιουλίου, λέγοντας για τον Αλέξη Τσίπρα: «Εκλέχθηκε με ένα πολύ αριστερό πρόγραμμα και βρέθηκε να εφαρμόζει πολύ δύσκολες μεταρρυθμίσεις, υπήρξε γενναίος (θαρραλέος)».
