H Sheri Berman, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Barnard College και συγγραφέας του βιβλίου «Η υπεροχή της πολιτικής: Η κοινωνική δημοκρατία και η δημιουργία του 20ού αιώνα της Ευρώπης», αναλύει στην Washington Post το τελευταίο πόνημα του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.
Το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη υπό τον τίτλο «Ενήλικες στο δωμάτιο» είναι δύσκολο κανείς να το χαρακτηρίσει, σύμφωνα με την αρθρογράφο. Φαινομενικά, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος κάνει μία πεζή αποτίμηση των διαπραγματεύσεών του με την τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) σχετικά με την ελληνική κρίση χρέους. «Μερικές φορές, ωστόσο, το βιβλίο διαβάζεται σαν ένα μυθιστόρημα που επικεντρώνεται σε έναν ήρωα που οδηγεί μοτοσικλέτα, και καταπολεμά τις δυνάμεις του σκότους και της άγνοιας» επισημαίνει, υπογραμμίζοντας εμμέσως το «εγώ» του Γιάνη Βαρουφάκη.
«Τελικά, ίσως το βιβλίο είναι καλύτερα κατανοητό ως η ιστορία ενός ακαδημαϊκού ιδεαλιστή που εμπλέκεται σε βαθιές πολιτικές μάχες για τις οποίες είχε ελάχιστη κατανόηση ή συμπάθεια» λέει η συγγραφέας.
Ξεκινά από τον ισχυρισμό του Γιάνη Βαρουφάκη, ότι είχε ένα σχέδιο που θα έθετε τέλος στην ταλαιπωρία της Ελλάδας και θα αναζωογονούσε την Ευρώπη. Ένα… σχέδιο θα είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, στις οποίες αρχικά οφειλόταν το ελληνικό χρέος και η ίδια η ευρωζώνη.
«Ο Βαρουφάκης έπεισε τον νέο αριστερό πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα να αποδεχθεί το σχέδιό του και ο Τσίπρας ζήτησε από τον Βαρουφάκη να γίνει υπουργός Οικονομικών για να το υλοποιήσει» αναφέρει στην αρχή του άρθρου της.
Στην ανάλυσή της περιλαμβάνει και την επίσημη δικαιολογία του πρώην υπουργού στο ερώτημα γιατί αρχολήθηκε με την πολιτική:
«Αν και αρχικά ήταν ακαδημαϊκός και επιφυλακτικός σε ό,τι αφορά την πολιτική, ο Βαρουφάκης δίστασε να ασχοληθεί με τα κοινά, ωστόσο στο τέλος δέχτηκε, επηρεασμένος από τις ανησυχίες ενός άστεγου που του υπενθύμισε ότι έπρεπε να “θυμάται” τους ανθρώπους και να συνειδητοποιήσει ότι ένα “ιστορικό ατύχημα” του έδωσε μια σπάνια ευκαιρία να μπορεί να μιλάει, να λέει την αλήθεια στην εξουσία και να εργαστεί για να φέρει μια γνήσια ανάκαμψη στην έρημο μας».
Το σχέδιό του ήταν να πατήσει το κουμπί των πυρηνικών, δηλαδή της άρνησης πληρωμής εκ μέρους της Ελλάδας. Μετά από ένα εξάμηνο πειραματισμών, ο Αλέξης Τσίπρας τον μπλόκαρε και το όλο θέμα κατέρρευσε, τονίζει η Sheri Berman.
«Το βιβλίο, υπό τον τίτλο: «Ενήλικες στην αίθουσα» παραθέτει την εξήγηση του Βαρουφάκη για την αποτυχία αυτή. Πεπεισμένος για την οικονομική και ηθική υπεροχή του σχεδίου του, ο Βαρουφάκης τονίζει την ηλιθιότητα και την ανηθικότητα των αντιπάλων του. Ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του ως τον μόνο ενήλικα στο δωμάτιο.
Οι βασικότεροι αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένης της δική του νέμεσης, του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, χαρακτηρίζονται από ανικανοποίητο αυταρχισμό και οι πολιτικές τους θεωρούνται “άσχημα οργανωτικές σαν ένας δημοσιονομικός “πνιγμός” (waterboarding όπως τα βασανιστήρια στη φυλακή -κολαστήριο Γκουαντάναμο).
Ο Βαρουφάκης ισχυρίζεται ότι η τρόικα απέρριψε το σχέδιό του για να αποφύγει να αναγνωρίσει ότι τα δικά του λάθη είχαν επιδεινώσει την κρίση και ασχολήθηκαν με “ψέματα και στρεβλώσεις που θα καθιστούσαν υπερήφανο τον Γκέμπελς.
Όλες οι καλές ιστορίες χρειάζονται έναν” κακό” , και για τον Βαρουφάκη είναι οι Γερμανοί.
Ισχυρίζεται ότι ο απώτερος στόχος τους ήταν η ενίσχυση της εξουσίας τους, η οποία σήμαινε τη συντριβή της αριστερής ελληνικής κυβέρνησης, ώστε να μην «δώσουν ιδέες σε άλλους Ευρωπαίους». Ο Βαρουφάκης δεν έχει τίποτε άλλο παρά περιφρόνηση για το πώς η υπόλοιπη Ευρώπη υπέβαλε ευγενικά τον καινούργιο «κύριο». (Οι “ενήλικες στο δωμάτιο” καταγράφουν πολλούς ανθρώπους που συμφώνησαν μαζί του, αλλά μόνο σε προσωπικό επίπεδο).
Σχετικά με τον Αλέξη Τσίπρα, ο Βαφουφάκης είναι ιδιαίτερα ενοχλημένος από την προδοσία του Έλληνα πρωθυπουργού. Πιστεύει ότι αν ο Τσίπρας τον είχε στηρίξει,το σχέδιό του θα είχε αποδώσει. Ο Βαρουφάκης, πάντως, ανέλαβε διστακτικά το ρόλο του υπουργού Οικονομικών και στη συνέχεια απειλούσε συνεχώς να παραιτηθεί, καθώς ο πρωθυπουργός Τσίπρας ήταν υπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας και του κόμματος.
Η προσκόλληση στο σχέδιο του Βαρουφάκη θα σήμαινε την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ σε έναν κόσμο όπου οι τράπεζές της δεν είχαν χρήματα και η επιβίωση χώρας εξαρτιόταν από την κατασκευή ενός εντελώς νέου και μη δοκιμασμένου συστήματος πληρωμών για την αντικατάσταση του ευρώ» καταλήγει η καθηγήτρια.
