Το Αρχείο της ΕΡΤ τιμά τη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη που έφυγε από τη ζωή στις 18 Μαρτίου 1996 με μια εκπομπή που προβλήθηκε την ημέρα της απονομής του βραβείου Νόμπελ στις 10 Δεκεμβρίου 1979.
Πρόκειται για ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τη ζωή και το έργο του, παραγωγής του Γιώργου Σγουράκη, που παράλληλα θα προβαλλόταν και στη σουηδική τηλεόραση. Τα γυρίσματα της εκπομπής με τίτλο “Της Πατρίδας Μου Πάλι Ομοιώθηκα” γίνανε στο σπίτι του Οδυσσέα Ελύτη. Είχε προηγηθεί η απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον ποιητή στις 18 Οκτωβρίου 1979 «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία».
Σε αυτό ο Οδυσσέας Ελύτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη) μιλά για τη ζωή και το έργο του λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1979). Η αφήγησή του ξεκινά με πληροφορίες για την καταγωγή του, τους τόπους όπου έζησε και τον επηρέασαν καθώς και για την προέλευση του ονόματός του. Αφηγείται ακόμη πώς δημοσιεύτηκαν τα πρώτα του ποιήματα το 1935 στο περιοδικό «Τα Νέα Γράμματα». Στη συνέχεια εξηγεί την οικειότητά του με τη θάλασσα και αναφέρεται στην επίδραση των θαλασσινών τοπίων και της αιγαιοπελαγίτικης αισθητικής στην ποίησή του. Κάνει επίσης αναφορές στα πρώτα του ποιητικά έργα: «Προσανατολισμοί» (1939) και«’Ήλιος ο Πρώτος».
Μιλά για τη σύνδεσή του με τον υπερρεαλισμό, αν και ποτέ δεν υπήρξε αμιγώς υπερρεαλιστής ποιητής, και για το πώς μπόρεσε με τις επιρροές του κινήματος αυτού, χωρίς να φανεί τοπιογράφος να ανασυνθέσει το ελληνικό τοπίο. Αναφέρεται ακόμη στους ποιητές της γενιάς του ’30 και ειδικότερα στη βοήθεια που έλαβε από τον Ανδρέα Εμπειρίκο και τον Γιώργο Σεφέρη. Δίνει την προσωπική του ερμηνεία για την έννοια της ελληνικότητας εκφράζοντας τις ανησυχίες του για τον κίνδυνο που διατρέχει η ελληνική παράδοση στη σύγχρονη κοινωνία. Εξηγεί τη σημασία του Αιγαίου και των νησιών των Κυκλάδων ως φορέων του ελληνικού πολιτισμού με συνεχή πορεία στο χρόνο, χώρος που καθόρισε την ποιητική του. Μιλά ακόμη για τη λυρική ποίηση και ειδικότερα για τη Σαπφώ.
Διευκρινίζει πώς αντιλαμβάνεται την «ελληνικότητα» και τη «διαφάνεια», έννοιες κεντρικές στην ποίησή του, ενώ ιδιαίτερη μνεία κάνει στον Διονύσιο Σολωμό, στην ποιητική παράδοση του οποίου θεωρεί ότι ανήκει. Κάνει επίσης μνεία στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και το έργο του, και εξηγεί τη δική του επιδίωξη να συνδυάσει τη φυσιοκρατική παράδοση που είχε από τους Αιολείς με την αγιότητα της Ορθοδοξίας και να περάσει σε ένα επίπεδο του εξαγιασμού, όπως λέει, των αισθήσεων. Αναφερόμενος στο μείζον έργο του «Άξιον Εστί» περιγράφει πώς γεννήθηκε η ιδέα του και ο δεητικός του χαρακτήρας, και εξηγεί τον τρόπο που εργάστηκε για να δημιουργήσει μια ποιητική σύνθεση με αναλογίες χριστιανικής λειτουργίας, αλλά με θεματολογία που θα σχετιζόταν με τη σύγχρονη Ελλάδα και το δράμα της. Παραθέτει επίσης την εμπειρία του στο Αλβανικό μέτωπο και πώς αυτή μετουσιώθηκε σε ποίηση στο «Άξιον Εστί». Μιλά ακόμη για την πολιτικοποιημένη ποίηση.
Τέλος αναφέρεται στη σχέση του με τους νέους και τη φωνή που τους έδωσε για να εκφραστούν μέσω της ηρωίδας του ομώνυμου έργου του«Μαρία Νεφέλη». Στη διάρκεια της εκπομπής για το έργο του ποιητή μιλούν ο κριτικός λογοτεχνίας Ευγένιος Αρανίτσης και ο μεταφραστής του ποιητικού του έργου Κίμων Φράιερ.
Ο ίδιος ο Ελύτης διαβάζει από τη συλλογή «Έξη και μια τύψεις για τον ουρανό» (1960), τα ποιήματα «Αυτοψία» και «Λακωνικόν». Ο Μάνος Κατράκης διαβάζει από το «Άξιον Εστί» την «Πορεία προς το Μέτωπο» ενώ προβάλλονται πλάνα από το Αλβανικό μέτωπο του 1940 με έφιππους Έλληνες στρατιώτες ή στρατιώτες που προελαύνουν σε χιονισμένο τοπίο, καθώς και εικόνες από τη ζωή στο μέτωπο. Ποιήματα διαβάζει επίσης ο Φάνης Χηνάς.
