Η Έλενα Κατρίτση και τα Προσωπικά με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό στις 2 Απριλίου, η εκπομπή προσεγγίζει το θέμα του αυτισμού μέσα από προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που το βιώνουν .
«…Είναι σα να βλέπεις μια ταινία, χωρίς να ξέρεις τον τίτλο και ξαφνικά τυχαίνει να τη δεις ξανά στην τηλεόραση και λες ”αυτή την ταινία την ξέρω, αλλά έτσι τη λέγανε;”. Αυτό συνέβη σε εμένα. Ζούσα βλέποντας την ταινία που λεγόταν αυτισμός χωρίς να ξέρω τον τίτλο της…Όταν επιτέλους ήρθε η διάγνωση , ήταν μια επιβεβαίωση. Αισθάνθηκα ανακούφιση…
Από την άλλη μεριά , όμως, έχασα πολλά χρόνια από τη ζωή μου, αγωνιζόμενη να γίνω σαν τους άλλους ενώ ήταν κάτι το οποίο δε θα γινότανε ποτέ…»
Η Πέρλα Μεσίνα , η οποία σπούδασε γραφικές τέχνες, ψυχολογία και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και μιλά 8 γλώσσες, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της χωρίς να γνωρίζει ότι έχει μια μορφή αυτισμού, το σύνδρομο Άσπεργκερ . Η διάγνωση ήρθε πριν από 6 χρόνια , από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Άμστερνταμ.
Η άγνοια έχει οδηγήσει τους περισσότερους από εμάς, στη διαμόρφωση μιας συγκεκριμένης εικόνας για τα αυτιστικά άτομα, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις, απέχει πολύ από την πραγματικότητα…
Υπολογίζεται ότι 1 στους 166 Έλληνες έχει αυτισμό. Το 70% παρουσιάζει ταυτόχρονα διαφορετικής σοβαρότητας νοητική υστέρηση, το 20% νοητικές λειτουργίες σε φυσιολογικό επίπεδο και το υπόλοιπο 10% υψηλό επίπεδο νοητικών δεξιοτήτων.
Πριν 16 χρόνια , μπήκε στη ζωή της Ευαγγελίας Χαβιάρα -Κοκκινάκη, η Ειρήνη, ένα όμορφο κοριτσάκι , ηλικίας μόλις 2,5 χρόνων.
Η απόφαση για υιοθεσία ήταν απόλυτα συνειδητή τόσο για την ίδια, όσο και για το σύζυγό της, ο οποίος είναι ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 2ικράτησε2,5 χρόνια η απόλυτη οικογενειακή γαλήνη. Εντελώς τυχαία, έμαθαν ότι η μικρή Ειρήνη είναι αυτιστική.
«Λέγεται ότι έχουν αυτισμό 60.000 άτομα. Τα βλέπετε να κυκλοφορούν ; Τα κρύβουν…Το φάσμα του αυτισμού είναι ευρύτατο. Άλλο είναι επιθετικό, άλλο δεν είναι. Άλλο μιλάει άλλο όχι. Άλλο καταλαβαίνει τα πάντα κι εάν θέλει μιλάει».
Το μεγαλύτερο άγχος, όμως, όλων όσων μεγαλώνουν παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας είναι τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά , όταν δε θα βρίσκονται οι ίδιοι στο πλευρό τους …
Ο Δημήτρης Βεζυράκης , Διοικητής του Κέντρου Προστασίας του Παιδιού «Η ΜΗΤΕΡΑ» ,τονίζει ότι πρέπει να καταλάβει ο κόσμος πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός της αναδοχής , επισημαίνοντας ότι όλα τα παιδιά και ειδικά αυτά που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας θα έπρεπε να μεγαλώνουν σε οικογένειες και όχι σε ιδρύματα.
«Ανάμεσα στα παιδιά που φιλοξενούμε υπάρχουν και κάποια με στοιχεία αυτισμού . Είναι από τα ”άτυχα” παιδιά με την έννοια ότι δεν ανήκουν στην κατηγορία των ”επιθυμητών” παιδιών . Αυτών που θα ήθελε μια οικογένεια να πάρει κοντά της. Εμείς όμως επιμένουμε…».
