Έκκληση προς τους ευρωπαίους ηγέτες απευθύνουν, σύμφωνα με ρεπορτάζ του περιοδικού «Der Spiegel», 50 εξέχουσες προσωπικότητες να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση η υπερχρεωμένη χώρα θα πρέπει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, αν όχι και την ΕΕ. Αυτή την άποψη φαίνεται να συμμερίζεται μεγάλη μερίδα πρωθυπουργών, υπουργών και λαών, κυρίως στη Βόρειο Ευρώπη. Μια ομάδα όμως από εξέχουσες ευρωπαϊκές προσωπικότητες δεν θέλει να αποδεχτεί κάτι τέτοιο: απευθύνοντας κοινή έκκληση καλεί τους ευρωπαίους κορυφαίους πολιτικούς να μην επιτρέψουν την κατάρρευση της Ελλάδας.
Οι 50 υπογράφοντες στηρίζουν μια τέτοια προσπάθεια με κοινή τους επιστολή, η οποία δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στο διαδίκτυο. Μεταξύ άλλων πρόκειται για επιφανή ονόματα, όπως ο γερμανός πρώην υπουργός Οικονομικών, Χανς Άιχελ, ο ιταλός πρώην πρωθυπουργός, Τζουλιάνο Αμάτο, και ο γερμανός οικονομολόγος, Πέτερ Μπόφινγκερ.
Όπως γράφουν, μεγαλώνει ο αριθμός εκείνων «οι οποίοι πιστεύουν ότι η ευρωζώνη μπορεί να παραβλέψει μια έξοδο της Ελλάδας χωρίς προβλήματα». «Εμείς αντίθετα πιστεύουμε ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα σήμαινε πολιτική και οικονομική καταστροφή».
Οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί διάσωσης δεν παρέχουν ασφαλή προστασία. «Μια έξοδος των Ελλήνων από το ευρώ θα μπορούσε να έχει ως συνέπεια τη διάλυση ολόκληρης της Ευρωζώνης, πράγμα το οποίο με τη σειρά του θα συνεπαγόταν βαθιά ύφεση και νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση». Επιπλέον, μια τέτοια εξέλιξη θα έβλαπτε «ανεπανόρθωτα» την υπόληψη της Ευρώπης.
Οι περισσότεροι από τους υπογράφοντες είναι μέλη του European Council on Foreign Relations (ECFR), ένα είδος think tank. Στα ιδρυτικά μέλη του ανήκουν οι Τζορζ Σόρος, Γιόσκα Φίσερ, Μπράιαν Ινο και Ρεμ Κούλχας, οι οποίοι όμως δεν έχουν συνυπογράψει αυτή τη φορά.
Σήμερα, την πλειονότητα των μελών του ECFR την αποτελούν πρώην κορυφαίοι πολιτικοί της ΕΕ ή οικονομολόγοι. Επειδή το ECFR είναι ανεξάρτητο πολιτικά, οι υπογράφοντες την έκκληση στην Ευρωζώνη εκφράζονται ως ιδιώτες.
Ζητούν επίσης από τους τωρινούς εν ενεργεία ηγέτες πολιτικούς «να δώσουν τη δυνατότητα στην Ελλάδα να επιστρέψει εντός της Ευρωζώνης στο μονοπάτι της βιώσιμης ανάπτυξης». Προσθέτουν δε ότι «δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί» το γεγονός ότι η αυστηρή και άνευ συμβιβασμών πολιτική λιτότητας τελικά είναι καταδικασμένη να αποτύχει οικονομικά. Η πολιτική θα πρέπει να βρει μια συμβιβαστική λύση, βάσει της οποίας η Ελλάδα θα βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά της, ταυτόχρονα όμως θα έχει περισσότερο χρόνο για να αποπληρώσει τα δάνειά της στο ΔΝΤ και στους διεθνείς εταίρους.
Η έκκληση προσωπικοτήτων περιλαμβάνει και συγκεκριμένες οδηγίες δράσης: Για παράδειγμα, τη μείωση των επιτοκίων που πληρώνει η Ελλάδα στους ευρωπαίους εταίρους της, με αντάλλαγμα βέβαια τη σαφώς καθορισμένη πρόοδο της χώρας όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις. Οι υπογράφοντες ελπίζουν ότι έτσι θα δοθεί στον ελληνικό λαό νέα ελπίδα για οικονομική ανάπτυξη, αλλά θα διατηρηθεί και η «δική του ευθύνη» για τις επειγόντως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Η κριτική στρέφεται κυρίως κατά της στάσης της γερμανικής κυβέρνησης, που με την ασυμβίβαστη θέση της όσον αφορά το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας απομονώνεται όλο και περισσότερο στην Ευρώπη. Η έκκληση κλείνει με τα λόγια: «Είναι σαφές ότι και οι δύο πλευρές θα πρέπει να κάνουν θυσίες – αλλά μια Ευρώπη ευημερίας για όλους το αξίζει κατά τη γνώμη μας».
