Το συγκυβερνών κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών FDP βρίσκεται πάλι σε διαμάχη για τη γραμμή που ακολουθεί στην ευρωπαϊκή πολιτική. Μετά τον υπουργό εξωτερικώνΓκίντο Βεστερβέλε, χθες και ο επίτιμος πρόεδρος του κόμματος και πρώην ΥΠΕΞ Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ ζήτησε περισσότερη προσοχή και αλληλεγγύη στην αντιμετώπιση ευρωπαϊκών κρατών που διέρχονται κρίση όπως η Ελλάδα…
Πίσω από την αντιπαράθεση για την αντιμετώπιση της Ελλάδας κρύβεται κάτι περισσότερο από μια απλή διαμάχη δηλώσεων και αντιδηλώσεων. Μήνες τώρα, το κόμμα των γερμανών Φιλελευθέρων είναι διχασμένο όσον αφορά την ακολουθητέα γραμμή στην ευρωπαϊκή πολιτική – και ο πρόεδρός του Φίλιπ Ρέσλερ βρίσκεται πάντα ανάμεσα σε όλα τα στρατόπεδα: Για να είναι πιστός στην κυβέρνηση συνασπισμού και στην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, ο Ρέσλερ πρέπει να δηλώνει πίστη στην Ευρώπη και στο ευρώ. Ωστόσο, οι δηλώσεις του συχνά δίνουν την εντύπωση ότι γίνονται με μισή καρδιά ή είναι εντελώς αντίθετες με την κυβερνητική γραμμή.
Στην κομματική βάση από την άλλη, όπως και σε όλο τον λαό, κυριαρχεί μια διάθεση ευρωσκεπτικισμού. Η έκβαση μιας ψηφοφορίας μεταξύ των μελών του κόμματος, στα τέλη του 2011, για τη βοήθεια δισεκατομμυρίων σε χώρες όπως η Ελλάδα ήταν μεν υπέρ των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, αλλά ταυτόχρονα ο Ρέσλερ, λόγω της μεγαλύτερης παρουσίας του σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης σε σχέση με τον αρχηγό της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης της Βαυαρίας CSU Χορστ Ζεχόφερ, ελκύει συχνά την προσοχή με τις ιδιαίτερα σκληρές δηλώσεις του για τα κράτη με κρίση. Και έτσι είναι διαρκώς ύποπτος του ότι με αυτές τις δηλώσεις θέλει κυρίως να επωφεληθεί εσωπολιτικά.
Πράγματι, ο Ρέσλερ πρέπει να προσέξει να μην του πάρουν στις βουλευτικές εκλογές του 2013 η CSU ή οι Ελεύθεροι Ψηφοφόροι τους τελευταίους οπαδούς που του έχουν απομείνει. Στις δημοσκοπήσεις το FDP κυμαίνεται παγγερμανικά στα επίπεδα του 4 με 5%. Ο ίδιος ο Ρέσλερ είναι επιπλέον ο πλέον αντιδημοφιλής κορυφαίος πολιτικός της Γερμανίας. Όταν λοιπόν ο Ρέσλερ προβαίνει σε αιχμηρές δηλώσεις, πρόκειται όχι μόνο για το καθαυτό αντικείμενο των δηλώσεών του, π.χ. για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αλλά και για την παραμονή του ίδιου στην προεδρία του FDP.
Αυτή η τήρηση ισορροπιών καθιστά και τις δηλώσεις Γκένσερ εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Μέχρι τώρα οι επικριτές του Ρέσλερ μπορούσαν ως επί το πλείστον να διατυπώνουν τις προσωπικές απόψεις τους, ότι δηλαδή ο πρόεδρος του κόμματος μοιάζει υπερφορτωμένος από τα πολλά του αξιώματα ή ανώριμος.
Αντίθετα, ανοιχτή διαφωνία μεταξύ του Ρέσλερ και των εσωκομματικών επικριτών του για ένα σημαντικό ζήτημα ουσίας δεν υπήρχε. Τώρα όμως αυτό μπορεί να αλλάξει, και μάλιστα ακόμα κι αν τις επόμενες ημέρες ο Ρέσλερ αποδεχθεί τις θέσεις του Γκένσερ. Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν: Κι αυτό επειδή στο μεταξύ ο Ρέσλερ έχει αντιπάλους σε όλα τα στρατόπεδα του κόμματος, τόσο στους ευρωπαϊστές όσο και στους ευρωσκεπτικιστές.
