«Το κυνήγι του μαύρου χρήματος» είναι τίτλος σχολίου της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt για την παγκόσμια έρευνα που διεξήγαγε η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων ( ICIJ) σχετικά με πρόσωπα και κινήσεις υπεράκτιων εταιρειών.
«Ως αποτέλεσμα των διεθνών πιέσεων που ασκούν από το 2009 η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία μέσω του G20 και του ΟΟΣΑ, κανείς πλούσιος κληρονόμος ή δικτάτορας δεν μπορεί να είναι πια σίγουρος για το μαύρο χρήμα που έχει κρύψει σε κάποιο λογαριασμό. Ο πήχης για αποκαλύψεις ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων από απογοητευμένους εργαζόμενους χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και τραπεζών έχει χαμηλώσει σε διεθνές επίπεδο».
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, «η αποκάλυψη των στοιχείων για τους φορολογικούς παραδείσους δείχνει σε ΗΠΑ και ΕΕ ότι η μάχη κατά της φοροδιαφυγής δεν έχει ακόμα κερδηθεί. Το ζητούμενο είναι τώρα οι βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες να πιέσουν για την καθιέρωση διεθνών κανονισμών. Μια πρώτη επιτυχία είναι ότι όποιος φοροδιαφεύγει έχει πλέον κακή φήμη σε παγκόσμιο επίπεδο».
Η Süddeutsche Zeitung προκρίνει την επιβολή κυρώσεων: «Οι φορολογικοί παράδεισοι δεν έχουν θέση σε τουριστικούς κατάλογους ή διαφημιστικά χρηματοπιστωτικών εταιριών, αλλά σε μαύρες λίστες. Στις χώρες ή περιοχές που βρίσκονται στις λίστες αυτές θα πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις, οι οποίες θα πρέπει να πλήξουν και τις τράπεζες ή τις δικηγορικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται είτε στη μεταβίβαση κεφαλαίων είτε τη διαχείρισή τους. Όποιος μεταβιβάζει σημαντικά ποσά σε υπεράκτιες εταιρίες αφήνει υπόνοιες για φοροδιαφυγή».
Τον κώδωνα του κινδύνου για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων κρούει η Die Welt. «Tα στοιχεία που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας είναι τόσο πολλά που οι όποιες έρευνες των αρχών κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ιερά εξέταση με έτοιμη εκ των προτέρων την καταδίκη των κατηγορουμένων».
«Στο τέλος όποιος έχει σχέση με το χρήμα και την οικονομία θα είναι ύποπτος, διότι o “πλούσιος” έχει γίνει συνώνυμο του “εγκληματία”. Δεν θα είναι εύκολο να δοθεί μια εποικοδομητική κατεύθυνση στις αποκαλύψεις για τους φορολογικούς παραδείσους. Στην καλύτερη περίπτωση να βρεθούμε στο “σημείο μηδέν” όπου ορίζονται εκ νέου οι κανόνες που διέπουν τις διεθνές ροές κεφαλαίων. Οι δυσκολίες στη φορολογική συμφωνία Γερμανίας και Ελβετίας δείχνουν ότι ο δρόμος θα είναι μακρύς».
