«Η πρόοδος στην Ευρώπη καθυστερεί επί του παρόντος, επειδή η Γαλλία και η Γερμανία δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Το Παρίσι ελπίζει σε μια αλλαγή κυβέρνησης στο Βερολίνο μετα το φθινόπωρο, αλλά ακόμη κι αυτό το ενδεχόμενο δεν θα άλλαζε και πολλά προκειμένου να γεφυρωθεί το ολοένα και μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στις δυο χώρες», σημειώνει το άρθρο, τονίζοντας πως δεν επικρατεί αισιοδοξία για βελτίωση των σχέσεων ούτε στην γερμανική πλευρά.
«Όπως είπε άλλωστε και ο οικονομικός σύμβουλος της Αγκελα Μέρκελ, ο Νικολάους Μάγερ-Λάντρουτ, το Παρίσι δεν ενδιαφέρεται να καταλήξει σε μια συμφωνία πάνω σε ουσιώδη ζητήματα με το Βερολίνο, τουλάχιστον μέχρι τον ερχόμενο Σεπτεμβριο. Το νόημα στα λόγια του ήταν ξεκάθαρο: ο Ολάντ στηρίζεται στις γερμανικές εκλογές για να ανέβει μια νέα κυβέρνηση στη Γερμανία που, όπως ελπίζει ο γάλλος πρόεδρος, θα είναι περισσότερο διατεθειμένη να προχωρήσει σε κάποιους συμβιβασμούς με τη Γαλλία. Είναι λοιπόν σαφές πως ο Ολάντ δεν έχει να περιμένει απολύτως τίποτα από την κυβέρνηση Μέρκελ», σημειώνει το Der Spiegel.
Το άρθρο επισημαίνει επίσης πως οι δυο χωρες βρίσκονται «στα μαχαίρια» σχεδόν για κάθε τρέχον πολιτικό κι οικονομικό ζήτημα, είτε αυτό αφορά στην τραπεζική ενοποίηση, είτε στο πακέτο διασωσης της Κύπρου.
«Και παρόλο που όλοι εντός της Ε.Ε. γνωρίζουν πως τίποτα στην Ευρώπη δεν προχωράει αν δεν υπάρχει μια από κοινού συνεργασία των δυο αυτών κρατών, η μια βάζει διαρκώς τρικλοποδιά στην άλλη», υποστηρίζει το δημοσίευμα που συνεχίζει λέγοντας πως «ο Ολάντ αρνείται πεισματικά να αφήσει τη Γερμανία να επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη το οικονομικό της μοντέλο, φοβούμενος πως με τον τρόπο αυτό [με την επιβολή κι άλλης λιτότητας] η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο».
«Οι πολιτικές διαφορές μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου επιδεινώνονται περαιτέρω κι από τις όποιες προσωπικές αντιπάθειες ανάμεσα στους ηγέτες των δυο χωρών. Η καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος Ολάντ ποτέ τους δεν κατάφεραν να αναπτύξουν μια πιο προσωπική σχέση -όχι πως αυτό αποτελεί απαραίτητα ένα πρόβλημα, καθώς προκειμένου να συνεργαστούν δυο πολιτικοί δεν πρέπει απαραίτητα να είναι και φίλοι.
Όμως οι χαρακτήρες τους είναι αντίθετοι και αυτό δεν κρύβεται: ο Ολάντ κρατάει «μούτρα» στη Μέρκελ επειδή εκείνη δεν τον κάλεσε για επίσημη επίσκεψη στο Βερολίνο κατά τη διάρκεια της περσινής προεκλογικής του εκστρατείας. Από την άλλη, κι η ίδια η γερμανίδα καγκελάριος δεν κάνει καμία προσπάθεια να προσεγγίσει τον Ολάντ.
Δυο εβδομάδες πριν, κάλεσε στην κατοικία της, στο Μέσεμπεργκ, τον ευρωσκεπτικιστή βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον και την οικογένειά του. Αν ο Ολάντ περίμενε μια ανάλογη κίνηση από τη Μέρκελ, η αναμονή του θα ήταν μάταιη», προσθέτει το άρθρο, καταλήγοντας πως «στην παρούσα φάση, η αμοιβαία εμπιστοσύνη που υπήρχε κάποτε μεταξύ των δυο κρατών φαίνεται να έχει χαθεί, ενώ η χημεία ανάμεσα στους δυο ηγέτες είναι τόσο κακή, ώστε βάζει σε κίνδυνο την Ε.Ε.».
