Στον «αποδυναμωμένο πρόεδρο Ομπάμα», αφιερώνει το τεύχος αυτής της βδομάδας, η βρετανική εφημερίδα The Economist, τονίζοντας ότι πιο σημαντικό χαρακτηριστικό ενός προέδρου δεν είναι η δυνατότητα να ασκεί βέτο ή να εκτοξεύει πυραύλους, αλλά η πυγμή του.
Και αυτή η πυγμή, όπως σημειώνεται στο άρθρο, φαίνεται να εξασθενίζει μετά το κυβερνητικό λουκέτο και το αλαλούμ που συνοδεύει την μεγάλη μεταρρύθμιση στην υγεία, γνωστή και ως «Obamacare».
Ο πλανητάρχης δεν έχει την πολυτέλεια να επαναπαύεται, πρέπει να στρωθεί στη δουλειά, πριν να είναι πολύ αργά.
«Όταν ένας πρόεδρος μιλά, ο κόσμος ακούει. Γι’ αυτό έχει σημασία η αξιοπιστία του Ομπάμα. Αν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν αυτά που λέει, η ικανότητά του να διαμορφώνει τα γεγονότα, εξασθενεί. Και τα πρόσφατα γεγονότα έχουν κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κόσμου στον Ομπάμα.
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, το χάος γύρω από την μεταρρύθμιση στον τομέα της υγείας, το έχει κάνει ακόμη δυσκολότερο για εκείνον, να υλοποιήσει ο,τιδήποτε άλλο. Στο εξωτερικό, θεωρείται αδύναμος προς δυσαρέσκεια των συμμάχων των ΗΠΑ» γράφει ο Economist, o οποίος αναγνωρίζει ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που οδήγησαν σε αυτή την εικόνα, αλλά διευκρινίζει ότι πλέον «η δικαιολογία ότι φταίει κάποιος άλλος, αρχίζει να ξεφτίζει».
«Υπό την διοίκηση του Ομπάμα, η Αμερική μοιάζει δίχως πηδάλιο και η ισχύς της σπαταλιέται. Ένας πρόεδρος που θα ασχολούταν περισσότερο, θα μπορούσε να χειριστεί τους Ρεπουμπλικανούς- και τον υπόλοιπο κόσμο-με μεγαλύτερη δεξιότητα» υπογραμμίζει.
«Η αποτυχία του Obamacare (μεταρρύθμιση στον τομέα της υγείας) αποδυνάμωσε σημαντικά τον πρόεδρο…Όσο περισσότερος χρόνος χρειαστεί για να φτιαχτεί η ιστοσελίδα (που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα) αυξάνεται η πιθανότητα να αποτύχει το Obamacare… Αυτή η θλιβερή οδύσσεια έκανε τους Αμερικανούς να αμφιβάλλουν για την εντιμότητα του Ομπάμα», τονίζει το άρθρο, ενώ γίνεται αναφορά σε γκάλοπ στην Washington Post που έδινε στον πλανητάρχη, ποσοστό αποδοχής 42%, το πιο χαμηλό κατά την διάρκεια της θητείας του μέχρι στιγμής.
«Οι δηλητηριώδεις πολιτικές στον τομέα της υγείας, αναδεικνύουν ένα ακόμη συνηθισμένο παράπονο για τον Ομπάμα: Ότι εκφωνεί υπέροχους λόγους, αλλά αποτυγχάνει στο να χτίζει σχέσεις. Στο εξωτερικό έχει ψυχρές σχέσεις με τους επικεφαλής των ξένων κυβερνήσεων. Οι ηγέτες συμμάχων όπως το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία, τον περιφρονούν» ενώ πολλά είναι και τα παράπονα των Ευρωπαίων, σημειώνει ο Economist.
Το βρετανικό έντυπο σημειώνει παράλληλα ότι ακόμη και στο εσωτερικό, ο Ομπάμα δεν διακρίνεται για τις πολλές και συχνές επαφές του, όχι μόνο με τους αντίπαλους Ρεπουμπλικάνους, αλλά και με τους δικούς του, τους Δημοκρατικούς.
«Υπάρχει μια προσωπική τραγωδία σε αυτό: ένας ταλαντούχος άνδρας που πολύ συχνά δεν ανταποκρίνεται…», γράφει η The Economist, καλώντας τον πλανητάρχη να ξεχάσει «το φωτοστέφανο του Νόμπελ (είχε βραβευτεί με Νόμπελ Ειρήνης το 2009) και να σηκώσει τα μανίκια»:
«Ο Ομπάμα μπορεί να τα καταφέρει, αν προσπαθήσει… Μπορεί να μην έχει την δυνατότητα να περπατήσει στο νερό. Αυτό είναι επίπονα ξεκάθαρο πια, ίσως και για τον ίδιο. Αλλά ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Αμερικής έχει ακόμη την δύναμη να φύγει από το Οβάλ Γραφείο διάσημος για αυτά που έκανε, όχι για το ποιος ήταν».
