Ένα κράτος μέλος μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να απαγορεύει την αποκλειστική μετάδοση του συνόλου των αγώνων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου από συνδρομητικό τηλεοπτικό σταθμό, προκειμένου να παρέχεται στο κοινό του εν λόγω κράτους μέλους η δυνατότητα να παρακολουθεί τις εκδηλώσεις αυτές από τηλεοπτικό σταθμό ελεύθερης πρόσβασης.
Την απόφαση αυτή έλαβε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνοντας ότι όταν οι δύο αυτές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις έχουν, στο σύνολό τους, μείζονα σημασία για την κοινωνία, τότε αυτός ο περιορισμός της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών και της ελευθερίας εγκατάστασης δικαιολογείται από το δικαίωμα στην ενημέρωση και από την ανάγκη να διασφαλίζεται ευρεία πρόσβαση του κοινού στις τηλεοπτικές μεταδόσεις των εκδηλώσεων αυτών.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η σχετική με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων κοινοτική οδηγία επιτρέπει στα κράτη μέλη να απαγορεύουν την αποκλειστική μετάδοση εκδηλώσεων οι οποίες έχουν, κατά την κρίση των εν λόγω κρατών μελών, μείζονα σημασία για τις κοινωνίες τους, όταν μια τέτοια μετάδοση θα στερούσε σημαντική μερίδα του κοινού από τη δυνατότητα να παρακολουθεί τις εκδηλώσεις αυτές μέσω τηλεοπτικού σταθμού ελεύθερης πρόσβασης.
Το θέμα ανέκυψε όταν το Βέλγιο και η Μεγάλη Βρετανία κατήρτισαν έναν κατάλογο εκδηλώσεων που θεωρούνται ότι έχουν μείζονα σημασία, αντιστοίχως, για την κοινωνία τους. Οι κατάλογοι αυτοί περιείχαν ιδίως, όσον αφορά το Βέλγιο, όλους τους αγώνες της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου και, όσον αφορά τη Μεγάλη Βρετανία, το σύνολο των αγώνων της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου. Οι κατάλογοι αυτοί απεστάλησαν στην Επιτροπή, η οποία αποφάσισε ότι ήταν συμβατοί με το δίκαιο της ΕΕ.
Ωστόσο, η Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA) και η Ευρωπαϊκή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (UEFA) έβαλαν κατά των συγκεκριμένων αποφάσεων της Επιτροπής ενώπιον του Δικαστηρίου, θέτοντας υπό αμφισβήτηση το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι αγώνες μπορούν να αποτελούν εκδηλώσεις μείζονος σημασίας για το κοινό των κρατών αυτών.
Απορρίπτοντας τις προσφυγές της FIFA και της UEFA, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν υπέπεσε σε λάθος για το χαρακτηρισμό, εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας, όλων των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, και εκ μέρους του Βελγίου, όλων των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου ως «εκδηλώσεων μείζονος σημασίας» για τις κοινωνίες αυτών των κρατών μελών.
