Συνεχίζουν την καθοδική τους πορεία, καθώς τελειώνει το πρώτο εξάμηνο του 2011, οι αρνητικοί δείκτες κυρίως από τις ΗΠΑ αλλά και τις άλλες ανεπτυγμένες ζώνες, συμπαρασύροντας και τις αναπτυσσόμενες ζώνες σε αισθητή επιβράδυνση.
Τι ια μπορούσε όμως να δώσει μια ανάσα στην οικονομική πορεία, ώστε μαζί με τις διαλύσεις υπερήλικου τονάζ, να συντελέσει στην αποκόλληση της ναυλαγοράς από την περιοχή των 1,200-1,400 μονάδων;
– Τα κυριότερα σημεία στις ΗΠΑ είναι η παραγωγικότητα στο εσωτερικό που συνδέεται με την τεχνολογική και οργανωτική πρωτοπορία, και στο εξωτερικό η σταδιακή αξιοποίηση των λιμναζόντων Αμερικανικών ιδιωτικών κεφαλαίων, με διοχέτευση σε επενδύσεις στις αναπτυσσόμενες, τόσο στην βιομηχανία όσο και στις υπηρεσίες για τις οποίες π.χ ανοίγει τις πύλες της η Κίνα πολύ προσεκτικά.Εάν αντί αυτού περιμένει κανείς το άλλο κανάλι οικονομικής ανάκαμψης, δηλαδή το κράτος να αυτοπεριορισθεί σε δαπάνες και ο χρηματοοικονομικός κλάδος να πουλά….Βίους Αγίων αντί…toxics, θα περιμένει πολύ ακόμα.
– Στην ΕΕ αυτό που θα μπορούσε να συντελέσει στην άνοδο της οικονομίας είναι η αξιοποίηση της συνολικής δανειακής επιβάρυνσης με βάση Ευρω-ομολόγου, την μεγάλη εσωτερική αγορά, το υψηλό τεχνολογικό και μορφωτικό επίπεδο, την ζώνη χαμηλού κόστους στην Ανατολική Ευρώπη και την γειτνίαση με την Ρωσία, η οποία είναι πρώτη στις πρώτες ύλες και την ενέργεια.
Εάν όμως με τις μεσοβέζικες λύσεις αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της περιφέρειας, το Διευθυντήριο των ισχυρών αποβλέπει μυωπικά στην εξαθλίωση της περιφέρειας είτε προς ….έξωση είτε για δημιουργία νέας ζώνης χαμηλού κόστους για να ανταγωνισθεί την Κίνα, τότε, χωρίς υπερβολή, οι συνέπειες των συσχετισμών θα δώσουν ημερομηνία λήξης όχι μόνο στο Ευρώ αλλά και στην ΕΕ. Ακόμα και η Κίνα άλλωστε, παρ’ ότι διαθέτει ακόμα πολλά εργατικά χέρια φθηνής εργασίας, αρχίζει να εγκαταλείπει αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης και να στρίβει στον δρόμο της γνώσης, της παραγωγικότητας, της έρευνας και της καινοτομίας.
Γι’ αυτό, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αποδεχθεί τελικά ο πυρήνας της ΕΕ να… φορτωθεί σιγά σιγά το….αμαρτωλό παρελθόν της περιφέρειας με το Ευρω-ομόλογο σε 1-2 χρόνια, αφού όμως εν τω μεταξύ πειθαναγκάσει την περιφέρεια να μετασχηματισθεί θεσμικά και οργανωτικά σε Κεντρική Ευρώπη, όπως είπαν προχθές Γερμανοί ιθύνοντες.
– Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι τα πολιτικά πάθη στην Ιαπωνία ίσως είναι χειρότερα της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό είναι ότι πιέζεται ο πρωθυπουργός που εξελέγη το 2009 να παραιτηθεί παρά την απαιτούμενη ομοψυχία για την αντιμετώπιση των καταστροφών. Θα εκλεχθεί δηλαδή στην συνέχεια η…. έκτη κυβέρνηση σε…πέντε χρόνια.
Από τις μάχες μεταξύ ομάδων στο κυβερνόν κόμμα, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και κυβέρνησης με Κεντρικής Τράπεζα, θύμα είναι η ανοικοδόμηση, η επιχειρηματική και καταναλωτική εμπιστοσύνη, η αποκατάσταση της ηλεκτροπαραγωγής, η παγκόσμια τροφοδοτική αλυσίδα ανταλλακτικών και η ανάκαμψη. Η αποκατάσταση της πολιτικής σοβαρότητας και ομαλότητας θα επιτάχυνε εύκολα την επιστροφή της Ιαπωνικής οικονομικής μηχανής σε ανοδική τροχιά αντί της βαθιάς ύφεσης του α΄ και β΄ τριμήνου.
– Εάν η παραπάνω ώθηση σε ανάπτυξη και εμπόριο από τις ανεπτυγμένες είναι δυνητική μεν αλλά ως ένα βαθμό υποθετική, η ώθηση από τις αναπτυσσόμενες είναι βέβαιη. Κατά πρώτον παρατηρούμε ότι η μείωση των δεικτών τους είναι οριακή.
Δεύτερον, εφαρμόζονται συνεχώς αξιοθαύμαστες πολιτικές διαχείρισης και απολύτως μετρημένης ορθολογικής μεγιστοποίησης. Από τα πιο πρόσφατα δείγματα, αναφέρουμε σημειολογικά την απόφαση πώλησης σε ιδιώτες του 51% των 4 μεγάλων αεροδρομίων, όχι μιας οιασδήποτε χρεοκοπημένης χώρας, αλλά της ανερχόμενης υπερδύναμης Βραζιλίας!!! εν όψει έργων αναβάθμισης για το Moundial και την Ολυμπιάδα (στην Ελλάδα θα εθεωρείτο….ξεπούλημα της Πατρίδας).
Για την Κίνα, αναφέρουμε το σχέδιο κατασκευής….36 εκατομ. οικιών στην πενταετία από την κυβέρνηση για να ελεγχθούν οι τιμές των ακινήτων μέσω προσφοράς, αφού η αστρονομική ζήτηση λόγω ανόδου εισοδημάτων τροφοδοτεί τον πληθωρισμό παρά τα λαμβανόμενα μέτρα. Βραχυχρόνια, οι υποδομές αυτές, όπως και οι μεγαλύτερες στον κόσμο υπό κατασκευή υποδομές της Ινδίας, οι σχεδιαζόμενοι αυτοκινητόδρομοι ύψους $200 δις της Ρωσίας κλπ., θα μεταφράζονται βέβαια σε μεταφορές υλικών, κυρίως όμως θα επιδράσουν μεσοπρόθεσμα πολλαπλασιαστικά στο ΑΕΠ και στο εμπόριο.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι δεν είναι μακριά η χρονιά που το ΑΕΠ και το εμπόριο των αναπτυσσόμενων θα ξεπεράσει το 50% του παγκόσμιου, ώστε επί δεκαετίες μετά, να έχει ολοένα και μικρότερη επίπτωση στις μεταφορές το εάν οι οικονομίες των ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνίας κινούνται υποτονικά.