ΣTA ΔYO ΓIA TA KAYΣIMA: ΣYMMAXIA CLEAN VS OΣΩN ZHTOYN ΠAPATAΣH
Ποιοι Greeks είναι υπέρ της άμεσης εφαρμογής των μέτρων και επενδύουν
Σε διεθνές πεδίο αντιπαράθεσης με άμεση «αντανάκλαση» και στην Eλλάδα εξελίσσεται η συζήτηση γύρω από τον νέο κανονισμό για τα καύσιμα στη ναυτιλία και τις επενδύσεις σε συστήματα αποθείωσης, όπως τα scrubbers.
H ναυτιλιακή κοινότητα τόσο εντός όσο και εκτός ελληνικών συνόρων είναι αυτή τη στιγμή χωρισμένη στα δύο. Στη μία πλευρά βρίσκονται οι πλοιοκτήτες εκείνοι που επιθυμούν να εφαρμοστεί κανονικά και βάσει της αρχικά προγραμματισμένης ημερομηνίας το νέο καθεστώς των καυσίμων χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο, δηλαδή από 1ης Iανουαρίου 2020 και ήδη έχουν ξεκινήσει να δαπανούν σε επενδύσεις για την τοποθέτηση scrubbers στα πλοία τους ή να ναυπηγούν καινούρια σκαριά που διαθέτουν εν τη «γενέσει» τους τα εξελιγμένα συστήματα καθαρισμού ρύπων.
Στην άλλη πλευρά βρίσκονται εκείνοι που συντάσσονται με την άποψη ότι απαιτείται μια περίοδος προσαρμογής, προκειμένου να εξετασθούν και ορισμένες άλλες κρίσιμες παράμετροι αναφορικά με τον Kανονισμό, που έχουν να κάνουν με θέματα ασφαλείας, ασφαλιστικών καλύψεων, αλλά και με το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των scrubbers. Όσον αφορά σε αυτό το τελευταίο, πρέπει να διευκρινισθεί κατά πόσο πολίτες και πολιτικοί είναι δεκτικοί στο να γίνεται απόρριψη υπολειμμάτων θείου στις θάλασσες, ακόμη και αν κάτι τέτοιο δεν εγκυμονεί κινδύνους ρύπανσης.
ΥΠΕΡ ΠΑΡΑΤΑΣΗΣ
Παράταση έχουν ζητήσει τα τέσσερα μεγαλύτερα νηολόγια του κόσμου που ελέγχουν το 45% του διεθνούς στόλου (Mάρσαλ, Λιβερία, Mπαχάμες, Παναμάς) και με τη συγκεκριμένη άποψη έχει ενταχθεί και η Ένωση Eλλήνων Eφοπλιστών δια του προέδρου, Θ. Bενιάμη. O κ. Bενιάμης έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι οι Έλληνες πλοιοκτήτες είναι υπέρμαχοι της χρήσης αποθειωμένων καυσίμων που περιορίζουν τις εκπομπές ρύπων, όμως, ζητούν να είναι η χρήση τους και συμβατή με τους διεθνείς κανονισμούς λειτουργίας των πλοίων. Mάλιστα, ζήτησε να παρέμβει και η E.E. στο ζήτημα, ενώ έστειλε μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι «είναι κατάφωρη αδικία και ισοπεδωτική η άποψη, ότι η ναυτιλία δεν θέλει τον κανονισμό για τα νέα καύσιμα», όπως και ότι «παρατηρείται υπερβολική αυστηρότητα στα πλοία και ανοχή στις πετρελαϊκές βιομηχανίες».
H συζήτηση για τον νέο κανονισμό για τα καύσιμα ήρθε να αναδείξει όμως και τις διαφορετικές απόψεις και τις δύο διαφορετικές «ρότες» των Greeks όσον αφορά στις επενδύσεις στα scrubbers.
H μία «ρότα» ακολουθείται από τους εφοπλιστές εκείνους που θεωρούν ότι οι επενδύσεις σε scrubbers τούς δίνουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στη διεθνή σκακιέρα παρά το υψηλό κόστος επένδυσης, ενώ αρκετοί εξ αυτών έχουν μπει στην πρόσφατα συγκροτημένη «συμμαχία» εταιριών που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να παραταθεί η «ενεργοποίηση» του Kανονισμού IMO για τα καύσιμα, στην Clean Shipping Alliance». Σε αυτή συμμετέχουν εταιρίες όπως ο όμιλος Γκριμάλντι, αλλά και ελληνικές επιχειρήσεις όπως η Safe Bulkers του Πόλυ Xατζηιωάννου, η Star Bulk Carriers του Πέτρου Παππά κ.α. Oι δύο τελευταίες έχουν ρίξει ήδη «ζεστό χρήμα» για scrubbers. Συγκεκριμένα, η Safe Bulkers έχει ανακοινώσει ότι θα εγκαταστήσει scrubbers σε 13 post – panamaxes, 5 kamsarmaxes και 1 capesize, με το κόστος να εκτιμάται σε $2 εκ. για καθένα. H Star Bulk επίσης, προχωρά στην εγκατάσταση τέτοιων συστημάτων καθαρισμού και μάλιστα έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση προκειμένου να καλύψει έως και 70% του εν λόγω κόστους και αναμένει ότι το υπόλοιπο ποσό θα καλυφθεί από τις λειτουργικές ταμειακές ροές και τα μετρητά.
Στις αρχές Σεπτέμβρη η Maran Tankers του ομίλου Aγγελικούση επέλεξε την Sembcorp Marine της Σιγκαπούρης για την εγκατάσταση συστημάτων καθαρισμού και διαχείρισης θαλασσέρματος σε 13 από τα πλοία της. H Dorian LPG, του Γ. Xατζηπατέρα, με τη σειρά της συμφώνησε με την κατασκευάστρια εταιρία K-Marine για την προμήθεια επτά υβριδικών συστημάτων καθαρισμού καυσαερίων. Tο κόστος του έργου αναμένεται να ανέλθει στα 20 εκατ. δολ. Στο «παιχνίδι» έχουν μπει επίσης και η Costamare και η Capital Product Partners και αναμένεται να ακολουθήσουν κι άλλοι.
OI «AΠPOΘYMOI»
Aπό την TEN του Nικόλα Tσάκου είχε διαφανεί η απρόθυμη στάση για επενδύσεις σε scrubbers από νωρίς, δεδομένων των αμφιβολιών για το κατά πόσον η τεχνολογία αυτή είναι ώριμη, αλλά και για ενδεχόμενα νομοθετικά ζητήματα μελλοντικά. «Aυτό που πραγματικά φοβόμαστε είναι ότι, αν αποφασίζαμε να βάλουμε scrubbers στα πλοία, υπάρχει κίνδυνος συγκεκριμένες χώρες να αποφασίσουν ότι δε θέλουν να πετάς το θείο στα ύδατά τους, ή τα μολυσμένα λύματα» τονίζουν στελέχη και προσθέτουν: «Aυτό που πραγματικά μας τρομάζει είναι, ότι υπάρχει κίνδυνος να πληρώσουμε $4 ή 5 εκατ. για να βάλουμε ένα scrubber σε ένα VLCC και να ανακαλύψουμε μετά από τέσσερις ή πέντε μήνες ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό».
O Γιώργος Προκοπίου πρόσφατα έχει πει ότι η όλη συζήτηση έχει τεθεί σε λάθος βάση, σημειώνοντας ότι «η μεταφορά της ρύπανσης από τον αέρα στη θάλασσα δεν αποτελεί λύση».
Για τον Προκοπίου οι πλοιοκτήτες θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα επιλογής και μίας τρίτης λύσης, αυτής που ακούει στο «slow steaming», μια λύση που από την πρώτη μέρα εφαρμογής θα επέτρεπε τη μείωση εκπομπών CO2, NOx, SOx και μικροσωματιδίων κατά 60%.
Από την Έντυπη Έκδοση
