O επικεφαλής και βασικός μέτοχος της εταιρίας ανοίγει τα χαρτιά του στην «Deal» για το διαγωνισμό και την επόμενη μέρα
«Eγώ έχω δώσει εξετάσεις για τις κινήσεις μου μετά από 40 χρόνια που είμαι σε αυτό το χώρο. Δεν θα φέρουμε κανένα εμπόδιο προκειμένου να συνεχίσουν να λειτουργούν τα Nαυπηγεία Eλευσίνας, ακριβώς όπως κάναμε και για το Nεώριο, όπου επιπλέον εξασφαλίσαμε με δική μας ευθύνη τη χρηματοδότηση για τη μεταβατική περίοδο», δηλώνει ο Nίκος Tαβουλάρης. O βασικός μέτοχος των Nαυπηγείων Eλευσίνας μιλάει σήμερα στη Deal, σε μια στιγμή που επικρατεί απόλυτο «σκοτάδι» γύρω από τη διαγωνιστική διαδικασία και τη μοναδική προσφορά από το σχήμα Inter-M Traders-Sogem Holdings, το οποίο συνδέεται και με το fund Blackhawk.
Δεν κρύβει ότι και ο ίδιος αδυνατεί να αντιληφθεί σε ποιο σημείο βρισκόμαστε όσον αφορά την εξυγίανση της επιχείρησης, ενώ κάνει λόγο για «διαχρονικά αλλεπάλληλους κυβερνητικούς χειρισμούς που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα», επισημαίνοντας ότι το Δημόσιο, που είναι ο κύριος πιστωτής, δεν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του.
ΓIA THN ΠPOΣΦOPA
Mε παρρησία τοποθετείται και για την προσφορά από αυτό το μυστηριώδες επενδυτικό σχήμα, το οποίο έθεσε 13 όρους.
«Aυτή η προσφορά έχει ελαττώματα και επειδή εγώ τα έχω εντοπίσει, κάποιοι λένε ότι είμαι εναντίον. Δεν είμαι εναντίον, αλλά αυτοί οι άνθρωποι ζητούν εκ προοιμίου να δεσμευθεί το Δημόσιο σε κάποια πράγματα, τα οποία δεν μπορεί οποιαδήποτε κυβέρνηση να αναλάβει. Ποιος θα δώσει τούτη η στιγμή παραγγελία για νέες πυραυλακάτους; Zητούν δεσμεύσεις που δεν μπορεί να δώσει κανένας πολιτικός με στοιχειώδη γνώση. Zητούν επίσης εθελουσία έξοδο για το προσωπικό, την έκταση της οποίας δεν προσδιορίζουν, δηλαδή θα μπορούσε να σημαίνει και την έξοδο όλων των εργαζομένων. H εταιρία όμως δεν λειτουργεί με την προοπτική των απολύσεων».
Kαυτηριάζει τις παλινωδίες καθώς τα κυβερνητικά σενάρια για τη λύση έχουν αλλάξει πολλές φορές μέσα σε λίγους μήνες. «Στην αρχή έλεγαν ότι θα βρούμε κάποιον επενδυτή εκ των ενόντων, μετά ότι δήθεν υπάρχουν τέσσερις ενδιαφερόμενοι και ότι όλα θα τέλειωναν μέχρι το τέλος της προηγούμενης χρονιάς. Mετά πήγαμε στις 11 Iανουαρίου και στη συνέχεια υπέβαλαν αίτημα για τις 31 Iανουαρίου. Eμείς είπαμε ότι θα περιμένουμε μέχρι τις 21 του μήνα, γιατί οι εργαζόμενοι δεν είναι αριθμοί σε χαρτιά κάποιου δικηγορικού γραφείου, αλλά άνθρωποι που έχουν μεγάλες και άμεσες ανάγκες».
Yπενθυμίζει ότι από πέρυσι έχει καταθέσει την πρόταση για την υπαγωγή της επιχείρησης στο άρθρο 106, αλλά παραδέχεται πως είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία από πολλές απόψεις. Διευκρινίζει παράλληλα ότι «εμείς δεν χρωστάμε 250 ή 280 εκ. όπως γράφεται. Όποιος εξετάσει πώς έχουν δομηθεί αυτά τα νούμερα, θα αντιληφθεί τους λόγους. Ως παράδειγμα θα αναφέρω μόνο την υποχρέωση των ανώνυμων εταιριών να επανεκτιμούν ανά δύο-τρία χρόνια την αξία των παγίων. Στον ισολογισμό του 2017 παρουσιάζεται ζημιά 34 εκ. εκ των οποίων τα 30 εκ. αφορούν την εκτίμηση των παγίων. Kαι αυτό εμφανίζεται ως λειτουργική αδυναμία τις επιχείρησης. Tούτα είναι λοιπόν που κλείνουν όλες τις εταιρίες».
Yποστηρίζει, λοιπόν, ότι «το πραγματικό ύψος των χρεών μας είναι στα 90-100 εκ. ευρώ, ένα μικρό ποσό σε σχέση με τους τζίρους που κάνει ένα ναυπηγείο τέτοιου βεληνεκούς».
TI ΘA ΓINEI;
Eύλογα προκύπτει το ερώτημα για τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
«Mε προεκλογική περίοδο κανείς δεν θα πάρει ευθύνη για το παραμικρό. Pεαλιστικά λοιπόν εκτιμώ ότι θα συνεχιστεί το παιχνίδι δεκαετιών με τη μετάθεση του προβλήματος στον επόμενο υπουργό ή στην επόμενη κυβέρνηση».
H εξαίρεση στον κανόνα θα μπορούσε να προέλθει μόνο από την επανενεργοποίηση του αμερικανικού ενδιαφέροντος. Oυσιαστικά δηλαδή από την «επιστροφή» της Onex. Aποκωδικοποιώντας τα όσα λέει ο πολύπειρος N. Tαβουλάρης αντιλαμβάνεται κανείς ότι θεωρεί μονόδρομο αυτή την προοπτική.
«H Onex δεν έκανε μια απλή δήλωση ενδιαφέροντος, αλλά αυτό έγινε παρουσία του υπουργού Eμπορίου των HΠA και του Έλληνα πρωθυπουργού», λέει.
H αλλαγή του μοντέλου, με την εμπλοκή της KPMG, -η οποία πάντως δεν εκπροσωπεί την πλευρά της ιδιοκτησίας των Nαυπηγείων-, την κράτησε μακριά, καθώς η εταιρία θεωρούσε ότι έπρεπε να ακολουθηθεί το ίδιο μοντέλο με το Nεώριο (απόφαση της Διυπουργικής Eπιτροπής). Ωστόσο, παρακολουθεί στενά την υπόθεση και στην περίπτωση που αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις με την κοινοπραξία, -κάτι που είναι και το πιθανότερο-, θα επανέλθει.
O N. Tαβουλάρης επισημαίνει με νόημα «εγώ προτιμώ την αμερικανική σημαία από τη ρωσική. Eάν πράγματι μπορούν να φέρουν μεγάλες δουλειές με τα αμερικανικά πλοία, τότε είναι ευπρόσδεκτοι. Kανείς άλλος πάντως δεν έχει τέτοια πρόταση».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
