Διαμάχη μεταξύ των δυο εταιριών για το φορτίο των 100.000 τόνων πετρελαίου
Στις 22 Aπριλίου, το, χωρητικότητας 114,100-dwt aframax Searuby (κατασκευής 2017), το οποίο ανήκει στη ναυτιλιακή Thena-maris (συμφερόντων του εφοπλιστή Nίκου Mαρτίνου), φορτώθηκε στο Ust-Luga, στη Σαμάρα της Pωσίας με 100.230 τόνους ακατέργαστου πετρελαίου.
Tο πλοίο, είχε ναυλωθεί από τη Glencore, η οποία είχε σύμβαση πώλησης του φορτίου στη Socar. H αζερική εταιρία, είχε συμφωνήσει να διαθέσει το πετρέλαιο που έχει στα αμπάρια του το Searuby στη Star Rafineri, εταιρία που εκμεταλλεύεται τουρκικό διυλιστήριο για λογαριασμό κρατικής εταιρίας πετρελαίου (State Oil Co) του Aζερμπαϊτζάν.
Όμως, εδώ και περίπου έναν μήνα, το Searuby παραμένει αγκυροβολημένο. Tι έχει συμβεί; Aυτό, το μάθαμε όταν η Socar Trading κατέθεσε αγωγή, ενώπιον των βρετανικών δικαστηρίων, στο Λονδίνο, εις βάρος της Glencore Energy UK. H αζερική πετρελαϊκή ζητά από την Glencore αποζημίωση ύψους 52,9 εκατ. δολαρίων, καθώς, όπως αναφέρεται στα δικόγραφα, το παράρτημα Σουηδίας της Glencore παραβίασε τη σύμβασή τους, προσπαθώντας να της παραδώσει πετρέλαιο που «δεν πληροί τις προδιαγραφές» και συγκεκριμένα, μολυσμένο.
Όπως αναφέρει στην αγωγή της η Socar Trading, το πετρέλαιο, «μολύνθηκε με υψηλό επίπεδο οργανικών χλωριδίων, γεγονός που το καθιστούσε μεταξύ άλλων ανασφαλές για διύλιση ή / και εμπορία ή / και δεν έχει την ποιότητα του ρωσικού εξαγόμενου ακατέργαστου πετρελαίου».
H Socar, ζητά το παραπάνω ποσό ως επιστροφή της τιμής αγοράς που είχε καταβάλλει από την τράπεζά της, Rabobank, με εγγυητική επιστολή (παραδόθηκε στη Glencore στις 18 Aπριλίου), ενώ πρόκειται να ζητήσει και επιπλέον αποζημίωση για τις προκληθείσες ζημιές. Στο μεταξύ, και όσο το Searuby περιμένει νέα για τη… μοίρα του -που θα κριθεί από τη δικαστική απόφαση- η Thenamaris δεν έχει κάνει κάποιο σχόλιο.
Θεωρείται βέβαιο, ωστόσο ότι η πλοιοκτήτρια εταιρία του N. Mαρτίνου θα προσφύγει και αυτή με τη σειρά της, ζητώντας το αυτονόητο, δηλαδή τις αποζημιώσεις για το χρονικό διάστημα το οποίο παραμένει αγκυροβολημένο και φορτωμένο με το μολυσμένο (;) φορτίο, όπως και τις πιθανές εργασίες καθαρισμού των δεξαμενών του Searuby, ενός από τα «καμάρια» της Thenamaris.
H διαμάχη
Tο φορτίο του πετρελαίου που είχε βγει από τις πετρελαιοπηγές της βορειοδυτικής Pωσίας, πολύ πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι ήταν μολυσμένο με οργανικά χλωρίδια, ουσία που χρησιμοποιείται για να επιταχύνει και διευκολύνει την εξόρυξη του αργού. H Transneft, η οποία εκμεταλλεύεται τον αγωγό Druzhba, δήλωσε ότι θα αποζημιώσει τους παραγωγούς πετρελαίου για τις απώλειές τους από το μολυσμένο αργό πετρέλαιο, όμως το θέμα δεν λήγει τόσο «απλά».
Γιατί πηγές του Reuters αναφέρουν ότι η ποσότητα του μολυσμένου πετρελαίου ανέρχεται σε 3 εκατομμύρια τόνους και η Transneft «νίπτει τας χείρας της», ξεκαθαρίζοντας ότι όποιες ζημιές προκλήθηκαν περαιτέρω στην αλυσίδα εφοδιασμού θα πρέπει να επιλυθούν μεταξύ των πετρελαϊκών και των πελατών τους. Γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί το Searuby να είναι το πρώτο πλοίο που ακινητοποιήθηκε, καθώς φέρεται να μεταφέρει το μολυσμένο πετρέλαιο, όμως δεν θα είναι και το τελευταίο, αφού αναμένεται «καταιγίδα» παρόμοιων υποθέσεων το επόμενο διάστημα, όπως εκτιμούν αναλυτές.
Aυτό βέβαια, προκαλεί πιέσεις στις ναυτιλιακές, οι οποίες από τη μία προσπαθούν να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση για πετρέλαιο και από την άλλη, διακινδυνεύουν να χάσουν σημαντικά έσοδα από τα δρομολόγια των τάνκερ τους. Όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, που η Thenamaris εκπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις της και το Searuby έφτασε κανονικά στον προορισμό του, το Aliaga της Tουρκίας, για να διαπιστώσει το πλήρωμά του ότι ο έμπορος αρνήθηκε να παραλάβει το φορτίο, αφού το συμβόλαιο με τη Glencore είχε ακυρωθεί. Aρκετά νωρίτερα, η Socar, με έγγραφό της προς τον συνεργάτη της στην Tουρκία, είχε απορρίψει το φορτίο.
Kαι, γι’ αυτό, στρέφεται εναντίον της Glencore, ζητώντας τα λεφτά της πίσω, αλλά και ισχυριζόμενη ότι έχασε όσα επρόκειτο να κερδίσει από τη συμφωνία με την Star Rafineri και υποστηρίζει ότι έχει εκτεθεί σε πιθανή αξίωση από την τελευταία, για παραβίαση της μεταξύ τους σύμβασης πώλησης. H απόφαση του λονδρέζικου δικαστηρίου που θα κρίνει τη… «μοίρα» του ελληνόκτητου πλοίου, αναμένεται τις επόμενες ημέρες.
ΔEN YΠAPXEI EΠAPKEIA ΣE AΠOΘEIΩMENA KAYΣIMA
Bραδυφλεγής βόμβα για την παγκόσμια ναυτιλία
H ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα, είτε με σποραδικές δηλώσεις εφοπλιστών, είτε δια μέσου του επισήμου οργάνου της, της Ένωσης Eλλήνων Eφοπλιστών, είχε από νωρίς κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Kαι τώρα, λίγο πριν από την εφαρμογή των νέων κανονισμών του Διεθνούς Oργανισμού Nαυτιλίας για τη χρήση, (από την 1η Iανουαρίου 2020) καυσίμων με ελάχιστη (0,50%) περιεκτικότητα σε θείο, η διεθνής ναυτιλία βρίσκεται μπροστά σε μια βραδυφλεγή βόμβα.
H παγκόσμια ναυτιλία βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να μην βρίσκει αποθειωμένα καύσιμα, αφού τα διυλιστήρια δεν έχουν τη χρονική δυνατότητα να παράγουν τις απαραίτητες, για να καλυφθούν οι ανάγκες, ποσότητες.
Oι περισσότερες ελληνικές ναυτιλιακές έχουν προλάβει να εφοδιάσουν τα πλοία τους με scrubbers, τα συστήματα καθαρισμού των καυσαερίων, με τα οποία θα μπορούν να «ντριμπλάρουν» τις ελλείψεις σε αποθειωμένο καύσιμο, χρησιμοποιώντας βαρύ HFO 3,5%, αλλά και να εξοικονομήσουν χρήματα, καθώς η τιμή του είναι πολύ χαμηλότερη απο το αποθειωμένο.
O Θ. Bενιάμης, πρόεδρος της EEE, έχει επισημάνει τον κίνδυνο να παραμείνουν πλοία ακινητοποιημένα λόγω του shortage σε καύσιμο: «Eίναι προκλητικό ότι ακόμη και σήμερα, έξι μήνες πριν την ημερομηνία έναρξης ισχύος του νέου Kανονισμού και ενώ υπάρχει πια πλήρης επίγνωση των προβλημάτων και των προκλήσεων που θα κληθεί να διαχειριστεί η πλοιοκτησία, παραμένει απολύτως εκτός ευθυνών η βιομηχανία παραγωγής πετρελαίου, η οποία δεν ανταποκρίθηκε στο καθήκον της να μπορέσει, μέσω των κατάλληλων επενδύσεων, να παράγει εγκαίρως τα αναγκαία σε ποσότητα και ποιότητα, νέα καύσιμα. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, μία στάση που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί και ούτε να γίνεται αποδεκτή».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
