Διαπραγματεύσεων συνέχεια σήμερα, υπό την «σκιά» του επικείμενου Eurogroup της επόμενης Δευτέρας.
Το κυβερνητικό επιτελείο διενεργεί κυριολεκτικά «αγώνα δρόμου» προκειμένου μέχρι τότε να βρίσκεται σε θέση να παρουσιάσει «έργο» επί των καυτών ζητημάτων επί των οποίων εδράζεται η έριδα με τους πιστωτές μας. Από την πρόοδο σε αυτόν τον τομέα θα εξαρτηθεί τελικά και η απόφαση των Βρυξελλών για την σταδιακή εκταμίευση της πολυπόθητης δόσης.
Οι 329 προτάσεις του ΟΟΣΑ, οι οποίες μεταξύ άλλων συνιστούν και την περίφημη «εργαλειοθήκη» (toolkit) του σχετικά με την ελληνική περίπτωση, αποτελούν την ύστατη «αμυντική γραμμή» της τρόικας, η οποία επιμένει στην μετάθεση για το δεύτερο εξάμηνο του 2014 της λήψης των αποφάσεων τόσο για το χρηματοδοτικό κενό όσο και για την απομείωση του ελληνικού χρέους.
Πολιτική «αυτοκτονία» η τυχόν λήψη νέων μέτρων
Η ελληνική πλευρά κατανοεί πλέον πως οι δυνατότητες διπλωματικών ελιγμών ολοένα και εξασθενούν, ιδίως στην παρούσα φάση που η χώρα διατρέχει προεκλογική περίοδο. Γι’ αυτό και η υιοθέτηση του 80% των προτάσεων του ΟΟΣΑ είναι «ό,τι καλύτερο μπορούσε να ρίξει η κυβέρνηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», τονίζει με νόημα υψηλόβαθμο στέλεχος του ΥΠΟΙΚ. Και υπενθυμίζει ότι «τρέχουν» ή θα «τρέξουν», κατά το προσεχές διάστημα, μια σειρά από αποφάσεις και ψηφοφορίες στη Βουλή που θα προκαλέσουν πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση. Η υιοθέτηση και νέων σκληρών μέτρων αυτήν την περίοδο από την κυβέρνηση «θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία».
Οι δανειστές, κατά τα φαινόμενα θα συνεχίσουν να πιέζουν -διακριτικά αλλά σταθερά- την ελληνική πλευρά, με στόχο την άμεση ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων και την κάλυψη του μελλοντικού δημοσιονομικού κενού (δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα για εφέτος).
Με φόντο την κρίση στην Ουκρανία
Κυβερνητικό στέλεχος σημειώνει ότι οι δύο πλευρές θα παραμείνουν «σε μία κατάσταση αναμονής» μέχρι τις επερχόμενες εκλογές του Μαΐου, σημειώνοντας παράλληλα ότι η ουκρανική κρίση είναι ένας παράγοντας που αναγκαστικά αλλάζει τα δεδομένα στην Ευρώπη και μεταφέρει την πίεση «από τα προγράμματα προσαρμογής των οικονομιών των κρατών – μελών σε πιο σύνθετους, γεωπολιτικού χαρακτήρα, προβληματισμούς και αποφάσεις…».
