Επενδύσεις ύψους 200 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι θα απαιτηθούν στα επόμενα έξι έως δέκα χρόνια για την υλοποίηση ενεργειακών δικτύων κοινού ενδιαφέροντος στην Ευρώπη.
Τα παραπάνω επεσήμανε σήμερα, από το βήμα του 8ου Ενεργειακού Διαλόγου, που διοργανώνει το Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ), στη Θεσσαλονίκη, ο επίσημος εκπρόσωπος του Norton Rose Fulbright στην Ελλάδα, Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος.
Όπως ανέφερε ο κ. Ζαφειρόπουλος, τον Οκτώβριο του 2013, υπήρχαν καταγεγραμμένα στην ΕΕ 248 έργα του είδους.
Η “μερίδα του λέοντος” των 200 δισ. θα κατευθυνθεί σε έργα ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής τάσης (140 δισ.), ενώ το αμέσως μεγαλύτερο κομμάτι της “πίτας” θα απολαύσουν οι υποδομές αερίου, για τις οποίες αναμένεται να διατεθούν 40 δισ. ευρώ. Επιπλέον 20 δισ. αναμένεται να χρηματοδοτήσουν έργα υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).
Ο κ. Ζαφειρόπουλος ανέφερε ακόμη ότι, βάσει των τρεχουσών εκτιμήσεων, η παγκόσμια ζήτηση ενέργειας αναμένεται να αυξηθεί κατά 8% μέχρι το 2050, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του διαρκώς αυξανόμενου πληθυσμού του πλανήτη και προκειμένου να μην υπάρξει έλλειμμα, θα απαιτηθούν επενδύσεις ύψους 35 τρισ. δολ.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, από την πλευρά του, ο Βρετανός αναλυτής Κρις Γουόλτερς της Gas Stragegies, εξέφρασε την πεποίθηση ότι η ζήτηση αερίου στην ΕΕ δεν αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά μέχρι το 2050, εξαιτίας -μεταξύ άλλων- μιας σειράς αρνητικών πολιτικών. Παρατήρησε ακόμη ότι η αγορά της “Γηραιάς Ηπείρου” υποφέρει τα τελευταία χρόνια από την “αντιφατική κοινοτική πολιτική” υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), που έχει προσελκυσει επενδύσεις-μαμούθ στον συγκεκριμένο τομέα.
Όπως είπε, η αντιφατική αυτή πολιτική, σε συνδυασμό με τον φθηνό άνθρακα και τις χαμηλές τιμές αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, δεν έχουν μέχρι στιγμής “βοηθήσει” το αέριο. “Ο ανταγωνισμός μεταξύ του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και των εισαγωγών, μέσω αγωγών, στην Ευρώπη προς το τέλος της δεκαετίας εκτιμώ ότι πιθανώς θα δημιουργήσει πίεση στις ευρωπαϊκές τιμές ενέργειας” πρόσθεσε ο κ. Γουόλτερς.
Αναφερόμενος στο ρωσικό αέριο, διατύπωσε χαρακτηριστικά την εκτίμηση ότι “αυτό δεν θα φύγει ποτέ” και ότι θα διατηρήσει την κρισιμότητά του για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης. Το 2010, σημείωσε, το 47% του ρωσικού αερίου που διακινείτο προς την Ευρώπη διέσχιζε το ουκρανικό έδαφος, ποσοστό που πλέον έχει μειωθεί στο 29%, λόγω του αγωγού Nord Stream και των γενικότερων εξελίξεων στην περιοχή. Πρόσθεσε ότι με την κατασκευή του South Stream δημιουργείται πλέον η δυνατότητα πλήρους παράκαμψης της Ουκρανίας.
Ο κ. Γουόλτερς διατύπωσε ακόμη την εκτίμηση ότι κάποια στιγμή εντός των επόμενων ετών, η Νοτιοανατολική Ευρώπη θα αποκτήσει το δικό της σύστημα διαμόρφωσης τιμών στο αέριο. Πρόσθεσε δε, ότι η κατανάλωση φυσικού αερίου στις έξι μεγαλύτερες αγορές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μειώνεται με ετήσιο ρυθμό 1% από το 2000 μέχρι σήμερα.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο κ. Γουόλτερς στη στροφή που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως στο LNG. Για του λόγου το αληθές, επεσήμανε ότι 40 έργα του είδους -τα περισσότερα ήδη υλοποιημένα- έχουν καταγραφεί στην Ευρώπη. Στις ΗΠΑ “τρέχουν” 95 projects για τη μετατροπή μονάδων σε εξαγωγικές LNG, ενώ αύξηση παραγωγής σημειώνεται σε Αυστραλία, Ρωσία, Καναδά και ανατολική Αφρική.
