Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται σαν ένα κλαμπ για τις πλούσιες χώρες, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η εμπιστοσύνη των υπόλοιπων κρατών απέναντι στις συμβουλές του, διαπίστωσε ο εσωτερικός έλεγχος του οργανισμού. Η σχετική έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ εξέτασε τις εκθέσεις του Ταμείου σε βάθος 10ετίας, για να διαπιστώσει τα κοινά μοτίβα στις περιπτώσεις όπου αυτές έπεσαν έξω.
Ουσιαστικά, ο εσωτερικός έλεγχος βρήκε μεν μερικές περιπτώσεις προνομιακής μεταχείρισης και σημείωσε πως πολλά από τα 188 μέλη του ΔΝΤ εξακολουθούν να πιστεύουν πως ο οργανισμός συμπεριφέρεται με μεγαλύτερη επιείκεια στους μεγάλους μετόχους του (τις ΗΠΑ και την Ευρώπη) από ό,τι στους υπόλοιπους.
Όπως διαπιστώθηκε, το ίδιο το προσωπικό του Ταμείου τείνει να αυτολογοκρίνεται, προκειμένου να αποφύγει να προειδοποιήσει για τα ρίσκα που αντιμετωπίζουν οι ανεπτυγμένες οικονομίες, ενώ αντίθετα, λέει ελεύθερα την άποψή του και δίνει συμβουλές στις μικρότερες και φτωχότερες χώρες.
Ως η μεγαλύτερη απόδειξη αυτής της τάσης θεωρείται το γεγονός ότι το ΔΝΤ δάνεισε δισεκατομμύρια δολάρια στις χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετώπισαν πρόβλημα (Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία), έστω και εάν είχαν χρέη πολύ υψηλότερα από το μέγεθος της οικονομίας τους.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες αντιμετωπίζουν από παλιά το ΔΝΤ με καχυποψία, καθώς ο οργανισμός προώθησε τις καταστροφικές ιδιωτικοποιήσεις, που περιέπλεξαν τη μετάβαση από τον κομμουνισμό για κάποιες χώρες, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αλλά γιατί προώθησε τις δημοσιονομικές περικοπές που ενέτειναν τις κρίσεις χρέους στην Ασία και τη Λ. Αμερική, μερικά χρόνια αργότερα.