Την ισορροπία ανάμεσα στην εσωτερική πολιτική σκηνή στην Ελλάδα και την ανάγκη να καθησυχαστούν οι αγορές αναζητά το Eurogroup, υποστηρίζει το πρακτορείο Reuters.
Σημειώνει πως από τη μια πλευρά η κυβέρνηση έχει στηρίξει την επιβίωσή της στην έξοδο από το πρόγραμμα, ενώ από την άλλη οι επενδυτές αντέδρασαν νευρικά, οδηγώντας την απόδοση των ελληνικών 10ετών ομολόγων στο 8,9%.
Υπό αυτά τα δεδομένα στο τραπέζι βρίσκονται τρεις επιλογές. Σε όλες σημαντικό ρόλο παίζει το μαξιλάρι του ΤΧΣ, ύψους 11 δισ. ευρώ.
– Η πρώτη επιλογή προβλέπει ότι το ποσό που περίσσεψε από την ανακεφαλαιοποίηση, που έχει τη μορφή ομολόγων του EFSF, θα επιστραφεί στο Ταμείο και η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για μια πιστωτική γραμμή (ECCL) από τον ESM, τον διάδοχο του EFSF.
Αυτό θα επιτρέψει στην Ελλάδα να δηλώνει ότι δεν είναι σε πρόγραμμα και δίνει τη δυνατότητα στους υπουργούς Οικονομικών να αυξήσουν το ποσό αν είναι απαραίτητο. Παράλληλα, θέτει ένα καθαρό πλαίσιο για τη διαθεσιμότητα των κεφαλαίων, ακόμα και αν δεν χρειαστούν.
Η αίτηση για το ECCL, όμως, σημαίνει ότι η Αθήνα θα πρέπει να υπογράψει ένα νέο MoU (μνημόνιο), κάτι που είναι πολιτικά ευαίσθητο για την Ελλάδα, καθώς το προηγούμενο περιελάμβανε μέτρα λιτότητας που απαιτούσαν οι δανειστές.
Αυτή η επιλογή είναι παράλληλα και σχετικά χρονοβόρα –απαιτούνται τουλάχιστον πέντε εβδομάδες για να ολοκληρωθεί- και ποιο «σκληρή» σε όρους γιατί η γραμμή ECCL μπορεί να ακυρωθεί αν η χώρα δεν καταφέρει να εκπληρώσει τους όρους αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις. Αν συμβεί κάτι τέτοιο η Αθήνα θα πρέπει να αιτηθεί για νέα διάσωση.
– Η δεύτερη επιλογή απαιτεί λιγότερο χρόνο, τρεις εβδομάδες. Με βάση αυτό το σενάριο η χρήση του μαξιλαριού του ΤΧΣ θα επεκταθεί πέραν του 2014 και θα αλλάξουν τα έγραφα προκειμένου να επιτρέπεται να αξιοποιηθούν για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους και όχι μόνο για τις τράπεζες.
Έτσι, τα χρήματα θα γίνουν ένα «μαξιλάρι» στο οποίο θα μπορεί να στηριχθεί η Ελλάδα. Αυτό όμως θα έχει μέγεθος έως 11 δισ. ευρώ. Το EFSF θα μπορεί να πάρει πίσω τα ομόλογα δίνοντας μετρητό στην Αθήνα αν η τελευταία πετύχει τους συμφωνημένους στόχους, αλλά δεν θα υπάρξει ανάγκη για υπογραφή MoU.
Αν η Ελλάδα δεν πετύχει του στόχους, δεν θα πάρει τα χρήματα, αλλά το ποσό θα παραμένει στην άκρη για να αξιοποιηθεί όποτε επιτευχθούν οι στόχοι.
Η Κομισιόν θα παρακολουθεί την πορεία των μεταρρυθμίσεων με βάση τους κανόνες της ΕΕ, ενώ ο ρόλος της ΕΚΤ και του ΔΝΤ θα πρέπει να προσδιοριστεί. Το ΔΝΤ θα έχει στην καλύτερη περίπτωση ρόλο «παρατηρητή», κάτι που αρκετές χώρες της ευρωζώνης δεν θεωρούν αρκετό, σημειώνει το Reuters. Η δε ΕΚΤ θα πρέπει να αποφασίσει, αν η συμφωνία είναι αρκετή ώστε να είναι επιλέξιμοι οι ελληνικοί τίτλοι για το πρόγραμμα ΟΜΤ.
– Η τρίτη επιλογή είναι πρακτικά να επεκταθεί το υφιστάμενο πρόγραμμα για έξι έως 15 μήνες, κάτι που απαιτεί 2-3 εβδομάδες ώστε να πάρει τις εγκρίσεις. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα δώσει χρόνο στην Ελλάδα να καλύψει τα κριτήρια για να εισπράξει από την ΕΕ την δόση του 1,8 δισ. ευρώ που απομένει, χρήματα που θα χαθούν αν δεν διατεθούν εντός του 2014.
Μετά οι υπουργοί Οικονομικών θα συμφωνήσουν ότι τα 11 δισ. ευρώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς αφού προηγουμένως επιστρέψουν στον EFSF στα τέλη της χρονιάς. Εξαιτίας του γεγονότος ότι θα γίνει αυτή η επιστροφή αυτόματα θα μειωθεί το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Ο ρόλος του ΔΝΤ θα πρέπει να αποφασιστεί, αλλά θα βρεθεί τρόπος να μην γίνεται αναφορά σε MoU μέσα από τη χρήση του όρου «επιστολή προθέσεων» (letter of intent). Ακόμα και έτσι, όμως, σημειώνει το Reuters αυτή η επιλογή αφήνει το πολιτικό «στίγμα» στην Ελλάδα ότι βρίσκεται ακόμα σε πρόγραμμα
