Η ελληνική οικονομία σταθεροποιείται, μπορεί να επιτύχει μέσα από τη φορολογία
Έναν ακόμη «σύμμαχο» μετρούν οι πολέμιοι μιας ενδεχόμενης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ο λόγος για τον οικονομολόγο Μίχαελ Χούτερ, διευθυντή του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας στην Κολωνία, ο οποίος, σε συνέντευξή του στην Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlanfunk, δήλωσε πως δεν θεωρεί απαραίτητο ένα κούρεμα του χρέους, δεδομένης, όπως πιστεύει, της οικονομικής κατάστασης, που αρχίζει να σταθεροποιείται.
Στη συνέντευξή του, ο κ. Χούτερ τόνισε ότι θα πρέπει να είναι σαφές στον ΣΥΡΙΖΑ πως σε περίπτωση που υπάρξει χαλάρωση των μέτρων λιτότητας η ευρωζώνη «θα μπορούσε να αντιδράσει ευέλικτα» και σε περίπτωση που η χώρα πραγματικά θα ήθελε να εγκαταλείψει την ευρωζώνη θα έπρεπε «να πληρώσει ένα πολύ υψηλό τίμημα για αυτό».
«Δεν αντιλαμβάνομαι τους λόγους ενός κουρέματος γιατί μετά τις αποφάσεις του 2012 –που περιλαμβάνουν το κούρεμα μέσω του οποίου ιδιώτες πιστωτές παραιτήθηκαν από 107 δις ευρώ, την παράταση του χρόνου αποπληρωμής των υφιστάμενων δανείων στα 30 χρόνια, τη μείωση των επιτοκίων και την παράταση της αποπληρωμής των τόκων- δεν είναι βέβαιο ότι απαιτείται μια περαιτέρω ελάφρυνση. Οι πληρωμές των τόκων από την Ελλάδα, σε σχέση με το ΑΕΠ, βρίσκονται περίπου στο 4%. Μακροπρόθεσμα δεν είναι πολλά. Είναι κάτι που μια ελληνική οικονομία, η οποία σταθεροποιείται, μπορεί να επιτύχει μέσα από τη φορολογία.»
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, ο Μίχαελ Χούτερ θεωρεί πως οι όροι είναι πολύ ευνοϊκοί για την ελληνική οικονομία. Στην ερώτηση που του τέθηκε ότι τελευταία δίνεται η εντύπωση πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί όλο και πιο πειστικό το επιχείρημα ότι χωρίς ένα νέο κούρεμα η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει, ο γερμανός οικονομολόγος απαντά πως είναι λάθος να γίνεται μια τέτοια συζήτηση τώρα:
«Οι εκλογές στο τέλος Ιανουαρίου θα φέρουν πιθανότατα ριζικές αλλαγές. Δεν είναι πολύ έξυπνο να δώσει κανείς τώρα απαντήσεις. Πάνω από όλα θα πρέπει να επιτύχει συνολικά η πολιτική διαχείρισης της κρίσης και αυτό το «συνολικά» σημαίνει πως πρέπει να πει κανείς και στις άλλες χώρες της Ευρώπης που κατέβαλαν προσπάθειες, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία αλλά και Κύπρο, ότι ήταν σωστό».
Τέλος, στον κ. Χούτερ ετέθη και το θέμα του αναγκαστικού δανείου που έδωσε η Αθήνα στο Βερολίνο το 1942, και εάν θεωρεί εύλογο το αίτημα των επανορθώσεων:
«Όχι γιατί η Γερμανία αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά κατά κύριο λόγο η Γερμανία, συνέβαλαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια στη σταθερότητα της Ελλάδας. Στο πρώτο πακέτο για την Ελλάδα, η Γερμανία συμμετείχε με δικά της μέσα και στο δεύτερο πακέτο με μέσα του ευρωπαϊκού ταμείου. Υπήρξε μεγάλη αλληλεγγύη και δεν είναι δίκαιο να θέτει κανείς νέες απαιτήσεις με ιστορικά αμφίβολα κατασκευάσματα ».
