Με τον χρόνο να πιέζει και τους δανειστές να σκληραίνουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο την στάση τους οι ιθύνοντες του οικονομικού επιτελείου επιθυμούν να κλείσει η συμφωνία η οποία θα αποτελέσει και βαθιά ανάσα.
Τα παζάρια των προηγουμένων ημερών στην Ουάσιγκτον δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και το μήνυμα προς την Αθήνα από τη συνάντηση Βαρουφάκη με τον πρόεδρο Ομπάμα και την Κριστίν Λαγκάρντ ήταν «τελειώνετε γρήγορα» και προχωρήστε σε μεταρρυθμίσεις.
Πόκερ για δυνατούς παίχτες
Κομβικό σημείο για την επόμενη ημέρα είναι το Euro-working group της ερχόμενης Τετάρτης (μέσω τηλεδιάσκεψης). Αν οι εργασίες του Euro-working έχουν θετικό πρόσημο τότε αυτό θα προμηνήσει και την εξέλιξη του επερχόμενου Eurogroup.
Ο «σκληρός» Ντράγκι αναγνωρίζει προσπάθειες
Την ίδια ώρα ο κεντρικός τραπεζίτης Μάριο Ντράγκι δηλώνει έτσι ότι η ελληνική κυβέρνηση «πρέπει να βοηθήσει τον εαυτό της», αλλά από την άλλη αναγνώρισε πως πλέον κάνει και πράγματα που πριν δεν δεχόταν να κάνει.
Εδώ να σημειωθεί πως ο επικεφαλής της ΕΚΤ έχει ρόλο κομβικό καθώς μπορεί να «αυξομειώνει» την χρηματοδότηση και την πίεση προς την Αθήνα και παράλληλα κρατάει τα «κλειδιά» της συμφωνίας αλλά και τα 1,9 δισ. που περιμένουν για να δοθούν στη χώρα μας.
Για τον λόγο αυτόν, στη συνάντηση που είχε την Παρασκευή στην Ουάσιγκτον με τον Μάριο Ντράγκι, ο Γιάνης Βαρουφάκης ζήτησε από τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να μην διακόψει τον έκτακτο μηχανισμό παροχής ρευστότητος (ELA) προς τη χώρα μας και να επιστραφούν άμεσα στην Ελλάδα τα 1,9 δισ. ευρώ που τα έχει απόλυτη ανάγκη. Πέραν όμως των δηλώσεων Ντράγκι πως θα συμβάλει όσο και όπως μπορεί, μένει να αποδειχθεί αν τα χρήματα θα φτάσουν εγκαίρως ή, διαφορετικά, αν θα προκληθούν ανώμαλες καταστάσεις στην χώρα και στην διαπραγμάτευση.
Νέα λίστα μέτρων
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο πληροφορίες θέλουν το οικονομικό επιτελείο να επεξεργάζεται νέο πακέτο μέτρων.
Συγκεκριμένα:
-Στα εργασιακά, με νέου τύπου “έξυπνες” (όπως λένε στην κυβέρνηση) συμβάσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με τις οποίες, αντί μιας οριζόντιας λύσης για τους μισθούς όλων των εργαζομένων, θα ανατίθεται ειδικός ρόλος στους τεχνοκράτες του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας – ΟΜΕΔ, να κρίνουν αυτοί πότε οι συμβάσεις αυτές (σε επίπεδο Ομίλων επιχειρήσεων κυρίως) θα αυξομειώνονται, ώστε πχ ο μισθός του λογιστή να διαμορφώνεται ανάλογα με τις συνθήκες στην αγορά. Για το μέτρο αυτό υπάρχει και συνεργασία με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας της Γενεύης – ILO.
-Στο ασφαλιστικό, όπου «κλείνουν» οι τρύπες για πρόωρες συνταξιοδότηση στο ευρύτερο δημόσιο, σε μεγάλες ΔΕΚΟ, σε τράπεζες κλπ ώστε να μη λαμβάνει σχεδόν κανείς σύνταξη πριν τα 60, εκτός από μητέρες με ανήλικα παιδιά κλπ.
-Στη φορολογία, με κατάργηση όποιων φοροαπαλλαγών έχουν απομείνει, κατάργηση των μετρητών στις συναλλαγές, νέου τύπου ελέγχους του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, αλλά και ρυθμίσεις χρεών στις οποίες η κυβέρνηση ποντάρει πολλά για να διασώσουν τα κρατικά ταμεία, αν και δεν απέδωσαν ως τώρα τα αναμενόμενα-όπως φάνηκε και από την υστέρηση 584 εκατ. ευρώ παρά την ρύθμιση «μιας χρήσεως» του Μαρτίου.
-Στις ιδιωτικοποιήσεις, που θα προχωρήσουν με κριτήριο όμως όχι πλέον το εισπρακτικό τίμημα –και παρά τις αντιδράσεις που μπορεί να προκαλέσει και στο εσωτερικό της κυβέρνησης ακόμα η συζήτηση για “ξεπούλημα” κλπ- αλλά με βάση την οικονομοτεχνική προσφορά και με δεσμεύσεις για ένα μίνιμουμ επενδύσεων από τον αγοραστή.
Όλα αυτά όμως, με τον όρο που θέτει η κυβέρνηση, ένα μέρος των εσόδων να δοθούν στα ταμεία, για να αποφευχθούν περικοπές συντάξεων για κάλυψη της «τρύπας» του Ασφαλιστικού.