Την ανάγκη να ληφθούν μέτρα για την ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην Ευρωζώνη που θα αποκαταστήσει και την εμπιστοσύνη στις αγορές, τονίζει στην έκθεσή του «Global Financial Stability Report», το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) που εκτιμά πως χρειάζεται μεγαλύτερη πρόοδος.
Το ΔΝΤ, συγκεκριμένα, καλεί στην ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, ενώ θεωρεί καταλυτική και τη συνδρομή του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM).
Ειδικότερα, όπως σημειώνει το ΔΝΤ, μέχρι πρότινος, στις δύσκολες περιόδους, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα, η πολιτική που ακολούθησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) απομάκρυνε ενδεχόμενο αντίκτυπο από τις ανησυχίες γύρω από μία πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας ή έξοδο της χώρας από το ευρώ. Ωστόσο, η πολιτική που υιοθετείται στην Ευρωζώνη με σκοπό την αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στην ΕΚΤ, όπως τονίζεται.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, η ενδυνάμωση της Ευρωζώνης θα επέλθει μέσα από την ολοκλήρωση των διαδικασιών για μια τραπεζική ένωση, κάτι που συμπεριλαμβάνει:
– την καθιέρωση ενός πανευρωπαϊκού σχήματος εγγύησης καταθέσεων,
– τον περιορισμό των εμποδίων που προβάλλουν απέναντι στην άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού σταθερότητας (ESM),
– τη δημιουργία των βάσεων για μία ένωση αγορών κεφαλαίου,
– την προώθηση της δημοσιονομικής και οικονομικής ολοκλήρωσης.
Όπως επισημαίνει το ΔΝΤ, η περαιτέρω ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, μέσω της διευθέτησης του προβλήματος με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, θα βελτιώσει τις προοπτικές και θα τονώσει την εμπιστοσύνη στις αγορές.
Συγκεκριμένα, στην Ε.Ε., ο SSM θα μπορούσε να επιταχύνει την επίλυση του προβλήματος ως εξής:
– με την ενίσχυση των κινήτρων για διαγραφές ή αναδιαρθρώσεις του χρέους,
– με τη διασφάλιση ότι οι χορηγήσεις δανείων από τις τράπεζες θα γίνονται με σύνεση,
– με την επιβολή υψηλότερων επιβαρύνσεων στα κεφάλαια ή τον καθορισμό προθεσμιών για τα μακροπρόθεσμα μη εξυπηρετούμενα δάνεια,
– με την καθιέρωση σταθερών κριτηρίων για τον προσδιορισμό των μη βιώσιμων επιχειρήσεων.