Για την αντιμετώπιση της υπερφορολόγησης των πολιτών – Ο ρόλος του ΔΝΤ
Εν αναμονή της άφιξης των εκπροσώπων των δανειστών το Σάββατο η κυβέρνηση με απώτερο στόχο την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης θα πέσουν και οι περικοπές δαπανών, σε μία προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η υπερφορολόγηση των πολιτών, η οποί αποτελεί πονοκέφαλο για το Μαξίμου.
Παράλληλα, προβληματισμό προκαλεί η στάση του ΔΝΤ και οι πραγματικές προθέσεις των δανειστών ως προς την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολλογησης.
Επιπλέον, η Αθήνα διαβλέπει απροθυμία των δανειστών να φανούν εντάξει στις δικές τους υποχρεώσεις, με κορυφαία εκείνη για τη ρύθμιση του χρέους, εφόσον ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Ο ίδιος ο Β. Σόιμπλε, μάλιστα, στον οποίο-με δεδομένη και την σχετική θεσμική αυτονομία που διαθέτει το Βερολίνο το υπουργείο Οικονομικών – η Άγκελα Μέρκελ φαίνεται να του έχει «εκχωρήσει» την οικονομική πολιτική για την χώρα της και την Ευρώπη, δηλώνει συνεχώς και δημοσίως τελευταία – πως «δεν επείγει το ζήτημα του χρέους για την Ελλάδα».
Το πιθανότερο σενάριο, πάντως, είναι να ξεκινήσει μεν η συζήτηση, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να μπορεί να χρησιμοποιήσει τη ρύθμιση για το χρέος ως «αντίβαρο» στον επώδυνο συμβιβασμό στον οποίο θα υποχρεωθεί να προχωρήσει (έτσι ώστε και τα μέλη της ΚΟ να έχουν «πάτημα» να υπερψηφίσουν τα νομοσχέδια που θα έρθουν για το κλείσιμο της αξιολόγησης) και ως «ελπίδα για το μέλλον», πλην όμως στην πράξη να μην δεσμευτούν για σημαντικές μειώσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Μαξίμου, τα σχέδια του Βερολίνου για την απομείωση του ελληνικού χρέους είναι ελαφριά και προφανώς «μη αποδεκτά» από την Αθήνα, ενώ θα επιτείνουν την ένταση στις σχέσεις ΔΝΤ και ευρωπαϊκών θεσμών.
Πιέσεις για σκληρότερα μέτρα
Συνολικότερα, πάντως, η ελληνική κυβέρνηση ανησυχεί πλέον μήπως οι δανειστές είναι εκείνοι που επιδιώκουν καθυστέρηση, ώστε η Αθήνα να βρεθεί ενώπιον διλημμάτων που θα προκύπτουν από αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών της, με σκοπό να αναγκαστεί στην αποδοχή των πλέον σκληρών μέτρων που θα επιβληθούν.
Το Μαξίμου δεν δείχνει να διαθέτει εναλλακτική στρατηγική στο θέμα, ενώ από το περιβάλλον της κυβέρνησης δηλώνουν πως τα πράγματα δεν πρέπει να φτάσουν εκεί.
Ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται αποφασισμένος να κλείσει την αξιολόγηση ακόμα και με πολύ επώδυνους συμβιβασμούς, όχι όμως και με τις παράλογες απαιτήσεις του ΔΝΤ, κάτι που ουδεμία ελληνική κυβέρνηση μπορεί να πράξει.
Τυχόν περαιτέρω καθυστέρηση της αξιολόγησης, πάντως, μεταξύ των άλλων, θα αναστείλει και τον πολιτικό σχεδιασμό της κυβέρνησης. Έναν πολιτικό σχεδιασμό που περιλαμβάνει ευρύτατο ανασχηματισμό εντός του Μαΐου, το αργότερο αρχές Ιουνίου, αναλόγως με το χρόνο ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, διεύρυνση μέσω του Συνεδρίου που είναι προγραμματισμένο για 19-22 Μαΐου, κατάθεση εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης για τη χώρα και σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών προκειμένου να αποφασιστεί εθνική γραμμή στη μείζονα διαπραγμάτευση για τη μείωση του χρέους.
Η αναδιάρθρωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αν δεν ματαιώνεται μετά τη σύμπραξη της Φώφης Γεννηματά και Σταύρου Θεοδωράκη για ένα νέο φορέα (στο Μαξίμου εκτιμούν ότι το σχήμα αυτό θα αποτελεί τους ΑΝΕΛ… του Κυριάκου Μητσοτάκη), παραπέμπεται για το καλοκαίρι.
Άλλωστε, όπως τονίζει κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος ,«προτάσεις για αναδιάρθρωση έχουν πολιτικό όφελος όταν γίνονται από θέση ισχύος και όχι από θέση αδυναμίας». Και στον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζουν να ανακάμψουν και πολιτικά και δημοσκοπικά μετά το καλοκαίρι, αποτελώντας στρατηγικά τον ένα από τους δυο πόλους του νέου διπολισμού που δημιουργείται, μαζί φυσικά με τη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη…