Στις υπηρεσίες του EFSF είναι αποφασισμένο να προσφύγει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, στην περίπτωση που η επιστροφή της χώρας στις ελεύθερες αγορές κεφαλαίου καθυστερήσει περισσότερο από έναν χρόνο.
Αυτό είναι το σχέδιο που εξυφαίνεται στα αρμόδια κυβερνητικά κλιμάκια, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η απειλή της αναδιάρθρωσης του χρέους, για την οποία στο υπουργείο Οικονομικών δεν θέλουν, κυριολεκτικά, ούτε να ακούν. Ομως κι αυτό το σχέδιο παρουσιάζει ακόμα κάποια κενά.
Οπως, για παράδειγμα, αυτό που έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι όροι λειτουργίας του EFSF και κατά συνέπεια οι προυποθέσεις ένταξης μιας χώρας σε αυτόν, δεν έχουν ξεκαθαρισθεί. Οπερ σημαίνει ότι ακόμα, όλα είναι “στον αέρα”. Ωστόσο, για το λόγο αυτό, στο οικονομικό επιτελείο, κρατούν στην εφεδρεία το “όπλο” της επιμήκυνσης του συνολικού χρέους.
Η εν λόγω, κατ αρχήν δεν έχει καμία σχέση με οποιοδήποτε haircut, αλλά συνιστά μια ήπιας μορφής αναδιάρθρωση, η οποία πετυχαίνει την αύξηση του χρόνου αποπληρωμής του δανεισμού, κατόπιν συμφωνίας με τους πιστωτές.
Το θέμα, εν προκειμένω, είναι τι όρους και προυποθέσεις θα βάλουν αυτοί οι τελευταίοι, για να δεχθούν να κάνουν τη συγκεκριμένη παραχώρηση στην Ελλάδα. Πάντως, η εμπειρία απο τη τελευταία εππιμήκυνση, που πετύχαμε ως χώρα, δεν ήταν η χειρότερη.
Ο λόγος αφορά στο δάνειο των 110 δισ ευρώ, που κι 7 χρόνια επιπλέον εξασφαλίσαμε για την εξόφληση τους και 1% μείωση του επιτοκίου πετύχαμε. Κατά συνέπεια, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, όλα είναι θέμα διαπραγμάτευσης…
