Ένα χρόνο μετά το δανεισμό της Ελλάδας και ενώ η χώρα θα έπρεπε να γιορτάζει την επέτειο του πακέτου διάσωσης με την αναγγελία αποπληρωμής μέρους των χρεών της, η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είναι πιο ζοφερή.
Οι αποδόσεις των ομολόγων εκτινάχθηκαν σε νέα ύψη. Το κόστος της ασφάλισης έναντι ενός ελληνικού default αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ και το υπουργείο Οικονομικών ξεκίνησε ποινική έρευνα για τους τραπεζικούς υπαλλήλους, διαδίδοντας φήμες για επικείμενη αναδιάρθρωση.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg, όσο πιο γρήγορα η Ελλάδα επιβάλει ένα «κούρεμα» για να χρησιμοποιήσει τη θητεία της χρηματοπιστωτικής αγοράς για τις ζημίες που υπέστησαν, τόσο το καλύτερο θα είναι για όλους.
Η καθυστέρηση οδηγεί σε μεγαλύτερες περικοπές, καθώς και οικονομικές έρευνες δείχνουν πως όσο μεγαλύτερο είναι το κούρεμα, τόσο χειρότερος θα είναι ο «πόνος» που θα ακολουθήσει. Η ζημιά που προκλήθηκε στην ελληνική οικονομία είναι πολύ μεγάλη.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας, οι τιμές στην αγορά, καθιστούν σαφές ότι οι περισσότεροι έμποροι έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ελληνική αναδιάρθρωση είναι τελειωμένη υπόθεση. Η απόδοση των 2ετών ομολόγων σκαρφάλωσε στο 22%, στα τέλη της περασμένης εβδομάδας. Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων είναι τώρα κοντά στο 15 %. Το κόστος της ασφάλισης των ελληνικών κρατικών ομολόγων αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ, με τις τιμές των swaps να υποδηλώνουν ότι υπάρχει μια πιθανότητα 67% για αναδιάρθρωση.
Οι αγορές παρουσιάζουν την αναδιάρθρωση ως καταστροφική, κυρίως επειδή οι τραπεζίτες και οι διαχειριστές κεφαλαίων που παρέχουν τα περισσότερα σχόλια, ρισκάρουν να χάσουν πολλά χρήματα. Στην πραγματικότητα, η αδυναμία των χωρών να εξοφλήσουν τα χρέη τους, είναι συχνό φαινόμενο. Τι κάνει τη διαφορά, ωστόσο, είναι το μέγεθος της περικοπής.
Μελλοντική τιμωρία
Σε έγγραφο που υποβλήθηκε σε συνεδρίαση του Royal Economic Society του Λονδίνου αυτό το μήνα, από τον Juan Cruces και Christoph Trebesch, μελετήθηκαν όλες οι αναδιαρθρώσεις χρεών μεταξύ των χωρών και ξένων τραπεζών και των κατόχων ομολογιών από το 1970 – συνολικά 202 περιπτώσεις, 68 εθνών.
Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι «οι αναδιαρθρώσεις που αφορούν υψηλότερες περικοπές αποτίμησης (χαμηλότερα ποσοστά ανάκτησης), συνδέονται σημαντικά με υψηλότερο κόστος δανεισμού και μεγαλύτερες περιόδους αποκλεισμού από την αγορά κεφαλαίων». Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερες είναι οι απώλειες για τους κατόχους ομολόγων, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η τιμωρία που θα απέλθει από τις αγορές, καθώς και ο χρόνος επιστροφής στις αγορές κεφαλαίου.
Η κατάσταση της Ελάδας γίνεται ολοένα και χειρότερη. Η καθυστέρηση δεν είναι πια επιλογή, σύμφωνα με τον Άγγλο αρθρογράφο του Bloomberg, Μάθιου Λιν.
Καλύτερη λύση θα ήταν η επιβολή ενός ποσοστού 40% ή 50% απώλειας για κατόχους ομολόγων το 2011.
Ελληνική πραγματικότητα
Επιπλέον, οι ζημιές που προκλήθηκαν στην ελληνική οικονομία είναι καταστροφικές. Η ανεργία αναμένεται να αυξηθεί πάνω από 15% αυτό το έτος. Η κεντρική τράπεζα εκτιμά ότι η οικονομία θα συρρικνωθεί περαιτέρω κατά 3% μέσα στο τρέχον έτος, παρόλο που η υπόλοιπη παγκόσμια οικονομία βιώνει μια σταθερή, πλην μέτρια ανάκαμψη.
Η κυβέρνηση μειώνει περαιτέρω τις δαπάνες –κατά 22 δισ. ευρώ.- πράγμα που θα συμπιέσει ακόμη περισσότερο την οικονομία. Ωστόσο, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα οι εξαγωγές να αντισταθμίσουν την πτώση της εγχώριας ζήτησης.
Γεγονός είναι πως σε κάποιο σημείο, η ελληνική οικονομία χρειάζεται να αρχίσει να αναπτύσσεται ξανά. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει εξηγήσει πώς αυτό πρόκειται να συμβεί..
Η χώρα πρέπει να υποκύψει μάλλον σε αναπόφευκτη λύση και να ανακοινώσει ένα «κούρεμα» 50% επί του χρέους της, καθώς και να επιβάλει τριετή αναστολή των πληρωμών των τόκων. Οι ομολογιούχοι θα μπορούσαν να προσφέρουν περαιτέρω πληρωμές, που συνδέονται με την οικονομική ανάπτυξη, έτσι ώστε με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, να πάρουν τα περισσότερα χρηματά τους πίσω.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να ξεκινήσει την αναδιάρθρωση της οικονομίας της, καθώς και να εστιάσει στη δημιουργία ανταγωνιστικών εξαγωγικών βιομηχανιών, κάτι που το θα της επιτρέψει να επιβιώσει στη ζώνη του ευρώ.
Η υπόλοιπη Ευρώπη θα μπορούσε να σταματήσει να παλεύει σε μια χαμένη μάχη για τη διάσωση της Ελλάδας και να αρχίσει να συγκεντρώνεται στη βελτίωση και ανάπτυξη της ευρωζώνης.