Οι εικασίες σχετικά με μια ελληνική αναδιάρθρωση του χρέους αυξάνει τα ερωτηματικά σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους της Ιρλανδίας, ωστόσο το Δουβλίνο έχει ακόμη χρόνο για να πείσει τους επενδυτές ότι δεν θα είναι το επόμενο στη σειρά.
Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί και Γερμανοί αξιωματούχοι εισηγήθηκαν την περασμένη εβδομάδα προστασία της Αθήνας από τους ιδιώτες πιστωτές, πράγμα που ώθησε τις ιρλανδικές αποδόσεις των ομολόγων υψηλές τιμές, αφού πολλοί επενδυτές φοβούνται πως μια ελληνική αναδιάρθρωση θα μπορούσε τελικά να ακολουθηθεί από ανάλογες ενέργειες από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Παρόλα αυτά η Ιρλανδία, η οποία δεν θα πρέπει να επιστρέψει στις αγορές για χρηματοδότηση μέχρι να σταματήσει η ‘ροή΄δανείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2013, φαίνεται ακόμα να έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες από την Ελλάδα για την αποφυγή μιας αναδιάρθρωσης του χρέους.
Το φορτίο χρέους του Δουβλίνου είναι μικρότερο από ό, τι της Ελλάδας, σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας της, ενώ προς το παρόν φαίνεται να υπάρχει λιγότερη αμφιβολία ότι έχει την πολιτική βούληση να κολλήσει με το πρόγραμμα λιτότητάς της.
Επιπλέον, ο ραγδαία αναπτυσσόμενος τομέας των εξαγωγών της, μπορεί να βοηθήσει για να εξασφαλισθεί η οικονομική ανάπτυξη που απαιτείται για τη συρρίκνωση του χρέους της.
Αποτελέσματα οικονομικής ανάλυσης
Οικονομικοί αναλυτές που ρωτήθηκαν από το Reuters νωρίτερα αυτό το μήνα σχετικά με τις πιθανότητες της Ιρλανδίας για αναδιάρθρωση, κατέληξαν στο ποσοστό του 40%, σε σύγκριση με το 60% που δίνουν για την Ελλάδα και το 30% για την Πορτογαλία.
Ενώ το ΔΝΤ προβλέπει πως το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα θα φτάσει το 158% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος το 2013, τα στοιχεία δείχνουν πως η Ιρλανδία θα φτάσει στο 125%.
Η Ιρλανδία έχει εντυπωσιάσει ορισμένους επενδυτές με την πολιτική της σταθερότητα. Ενώ οι Έλληνες οργάνωσαν μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες και η πορτογαλική κυβέρνηση κατέρρευσε πάνω από τα μέτρα λιτότητας, οι Ιρλανδοί ψηφοφόροι αντικατέστησαν μια κέντρο-δεξιά κυβέρνηση με μια άλλη που συνέχισε να στηρίζει τους δημοσιονομικούς στόχους του ΔΝΤ.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιμένει πως η αναδιάρθρωση του χρέους δεν είναι επιλογή, αλλά εξέχοντες πολιτικοί, όπως ο επικεφαλής της Επιτροπής οικονομικών υποθέσεων του κοινοβουλίου, έχουν δηλώσει πως η αναδιάρθρωση μπορεί να είναι αναπόφευκτη, καθώς η χώρα έχει φθάσει στο όριο των μέτρων λιτότητας. Μέχρι στιγμής, η πίεση της κοινής γνώμης δεν έχει προκύψει στην Ιρλανδία.
Με μέσο επιτόκιο 5,8% για τα δάνεια έκτακτης ανάγκης από την Ευρώπη, η οικονομία της Ιρλανδίας θα πρέπει να αναπτυχθεί πολύ πιο γρήγορα από το 0,5% που προβλέπει το ΔΝΤ για το 2011, για να αρχίσει να μοιράζει την «πίτα χρέους» της. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι η Ιρλανδία θα χρειαστεί μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη της τάξης του 2 % για να κρατήσει το χρέος ανεκτό.
Από αυτή την άποψη, υπάρχει ελπίδα. Οι εξαγωγές της Ιρλανδίας είναι σε καλό δρόμο, το εμπορικό πλεόνασμα θα επεκταθεί κατά 6% από το προηγούμενο έτος, παρέχοντας μια θετική συμβολή στην ανάπτυξη.
«Υπάρχει μια πιθανότητα να βγούμε από αυτό, ενώ δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για την Ελλάδα», δήλωσε ο Brian Devine, οικονομολόγος στο NCB Stockbrokers του Δουβλίνου. «Υπάρχει μια πιθανότητα να αναπτυχθούμε».
Σαρωτική καταιγίδα
«Πολλά πράγματα έχουν προχωρήσει με τον σωστό τρόπο στην Ιρλανδία, αλλά αν οι άνθρωποι βλέπουν την Ελλάδα ως μέρος μιας μεγαλύτερης καταιγίδας, τότε τα θετικά στοιχεία της ιρλανδικής κατάσταση δεν θα θεωρηθούν εξαιρετικά σημαντικά», δήλωσε ο Austin Hughes, οικονομολόγος της KBC Τράπεζα.
Μερικοί λένε ότι είναι ήδη πολύ αργά για την Ιρλανδία για να βγεί από το δρόμο του προβληματος και ότι χρειάζεται μια μεγάλη χειρονομία από την Ευρώπη με τη μορφή συμπληρωματικής ενίσχυσης, ή μια επιθετική υποτίμηση των ιρλανδικών εμπορικών τραπεζικών χρεών, για να αποτρέψει μια αναδιάρθρωση χρέους.
«Είμαστε στη μέση ενός τυφώνα ρευστότητας», δήλωσε ο Constantin Gurdgiev, λέκτορας οικονομικών στο Trinity College του Δουβλίνου. «Η ανάπτυξη δεν έχει σημασία πια. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το μικρό παράθυρο που έχουμε για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού χρέους μας για να σωθούμε».