Κατά των ιδεών για ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και υπέρ της άποψης ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο τάσσεται για μια ακόμη φορά ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν βαν Ρομπάϊ, σε συνέντευξή του που δημοσιεύει σήμερα η βελγική εφημερίδα “Ντε Σταντάρ”.
Το πλήρες κείμενο των ερωτήσεων και των απαντήσεων του Ρομπάϊ είναι το ακόλουθο:
“Ερ.: Είναι η ελληνική αναδιάρθρωση αναπόφευκτη;
Απ.: Όχι. Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος δεν δίνει σε αυτή τη χώρα καθόλου χρόνο. Πέρσι το Μάιο, μόλις η Ελλάδα είχε καταρτίσει ένα πρόγραμμα εξυγίανσης, οι πάντες ήδη μιλούσαν για την μη βιωσιμότητα του χρέους. Στο Βέλγιο είχε δοθεί, τη δεκαετία του ’90, ένα διάστημα επτά χρόνων για να μειώσει ένα έλλειμμα της τάξεως του 7,5%.
Η Σουηδία είχε λάβει το χρονικό περιθώριο οκτώ χρόνων, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές του ’90.Πιστεύω ότι το χρέος της Ελλάδας είναι ανεκτό, αν της δοθεί αρκετός χρόνος για το αντιμετωπίσει. Στην πραγματικότητα, οι αγορές θα έπρεπε να το λάβουν αυτό υπόψη, καθώς δεν ισχύει ότι οι Έλληνες αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Όχι μόνο κάνουν δραστική εξυγίανση, αλλά, κυρίως, προωθούν ιδιωτικοποιήσεις αξίας 50 δις ευρώ. Για μια τόσο μικρή χώρα, αυτό είναι γιγαντιαίο.
Ερ.: Δε θα ήταν όμως καλύτερα οι δανειστές να ξέγραφαν ένα μέρος των απαιτήσεών τους, ώστε να δώσουν στην Ελλάδα μια προοπτική και να κόψουν τον δρόμο στο λαϊκισμό;
Απ.: Τα πλεονεκτήματα μιας αναδιάρθρωσης δεν είναι τόσο σημαντικά όσο τα μειονεκτήματα. Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι μιλούν υπερβολικά πολύ και με επιπολαιότητα για το θέμα αυτό. Θα επρόκειτο για πραγματική περιπέτεια.
Ερ.: Διαφωνείτε με την άποψη ότι λόγω της ταχύτητας των επιβεβλημένων περικοπών, η οικονομία της χώρας ενδέχεται να χάσει τη δυναμική της;
Απ.: Το ιδανικότερο θα ήταν να μπορούσε να επιμηκυνθεί χρονικά η εξυγίανση. Αλλά αυτό δε γίνεται για την Ελλάδα. Το ελληνικό πρόβλημα ήρθε στο φως μετά τη στατιστική απάτη, λόγω της οποίας ξέσπασε μια πραγματική κρίση εμπιστοσύνης. Δεν υπήρχε, λοιπόν, πραγματικά, καμία άλλη επιλογή. Μια αξιόπιστη εξυγίανση μπορεί να αποκαταστήσει πράγματι το ίδιο γρήγορα την εμπιστοσύνη του καταναλωτή, αν και είναι αλήθεια ότι η χώρα θα πρέπει πρώτα να διέλθει μια δύσκολη περίοδο. Αυτό το έχουμε ζήσει και εμείς στο Βέλγιο.
Ερ.: Έχει φτάσει η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στα όρια της;
Απ.: Δεν πρόκειται για ένα θέμα αλληλεγγύης. Πρόκειται για δάνεια, όχι δώρα. Ακόμη περισσότερο: ο βέλγος φορολογούμενος θα έχει όφελος από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα εκτός του μηχανισμού στήριξης. Το επιτόκιο για αυτά τα χρήματα είναι υψηλότερο από εκείνο των δανείων που πρέπει να λάβουν τα κράτη-μέλη για να χρηματοδοτήσουν το μηχανισμό στήριξης.”
Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 26. 04. 2011 – 18:14
