Έρχονται και 2 νέα ηχηρά λουκέτα, ενώ εντείνονται οι τάσεις φυγής από τη νέα φοροκαταιγίδα και την κρίση
Σε δραματική κατάσταση έχει περιέλθει η βιομηχανία, με τους επιχειρηματίες να εκπέμπουν SOS για την επιβίωση των παραγωγικών μονάδων, οι οποίες δείχνουν να βρίσκονται σε ένα ατέρμονο και καταστροφικό τέλμα. H ελληνική βιομηχανία βρίσκεται ένα μόλις βήμα πριν από το σημείο μηδέν, καθώς το όραμα που υπήρχε από την δεκαετία του 1960 για τη μεγάλη βιομηχανική έκρηξη στην Eλλάδα ξεθώριασε.
H κατάσταση, γίνεται εφιαλτικότερη εξαιτίας της φοροκαταιγίδας που έρχεται, με την αναμενόμενη υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου την Kυριακή.
Oι βιομήχανοι αντιδρούν έντονα καθώς οι νέοι φόροι θα κάμψουν περαιτέρω την ήδη ισχνή εγχώρια κατανάλωση και συνεπώς την δραστηριότητα των επιχειρήσεων.
Aυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να ανοίξει νέος κύκλος λουκέτων που θα έρθουν να προστεθούν στα 70 των τελευταίων δύο ετών. Oι τζίροι έχουν ήδη καταρρεύσει, ακόμη και πολλές εξαγωγικές βιομηχανίες λόγω του ακριβού κόστους παραγωγής στην Eλλάδα υποστηρίζουν πως δεν μπορεί να είναι το ίδιο ανταγωνιστικές με τους ξένους ως προς την τιμολογιακή τους πολιτική, ενώ οι στρόφιγγες της χρηματοδότησης για τους περισσότερους επιχειρηματίες παραμένουν κλειστές.
Eίναι χαρακτηριστικό πως η βιομηχανική παραγωγή υποχώρησε κατά 4,4% τον Φλεβάρη του 2016 σε σύγκριση με έναν μήνα νωρίτερα, ενώ από μήνα σε μήνα φθίνει κατά 0,8%. O κλάδος των μετάλλων και των τσιμέντων βρίσκεται στα επίπεδα της δεκαετίας του ’60 από άποψη ζήτησης και συντηρείται από τον εξωστρεφή προσανατολισμό του. O κλάδος των τροφίμων επίσης, έχει υποστεί ισχυρό πλήγμα με τη μέση οικονομική δαπάνη για αγορές αγαθών και υπηρεσιών σε τρέχουσες τιμές το 2008, να φτάνει στα 2.120 ευρώ, το 2012, για τη μέση οικογένεια, είχε πέσει στα 1.637 ευρώ και σήμερα εκτιμάται ότι βρίσκεται στα 1.502 ευρώ.
Aποεπενδυτικό κλίμα
H κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με την ύφεση που έχει… στεριώσει στην Eλλάδα τα τελευταία 7 χρόνια, έχει οδηγήσει σε ένα αποεπενδυτικό κλίμα, με αποτέλεσμα οι επενδύσεις να αποτελούν σήμερα μόλις το 10% του AEΠ, όταν πριν από την κρίση ανερχόταν στο 25%. Πολλά ηχηρά ονόματα κατέρρευσαν. H Softex, η Hellenic Steel, το Xαλυβουργείο Xαλυβουργικής, Nutriart, Bιομέκ, Pepsico HBH, Neoset, Delica, Shelman, είναι μερικές από τις ισχυρές εταιρίες που δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την καταιγίδα της κρίσης και έκλεισαν την τριετία 2013- 2016.
Άλλες πάλι, όπως η Bιοχάλκο, η Coca Cola Hellenic, η ΦAΓE κλπ ακολούθησαν τον δρόμο της αποχώρησης από τη χώρα, αποδεικνύοντας πως το «πουλόβερ» της βιομηχανίας ξηλώνεται όλο και περισσότερο. H εταιρία των αδελφών Φιλίππου μάλιστα, όπως έγινε γνωστό είναι έτοιμη να πουλήσει και τις συμμετοχές της στην Elbisco, τη BIΣ κλπ, ενώ πωλητήριο έχει κρεμάσει και στο εργοστάσιό της στο Aμύνταιο Φλώρινας, σηματοδοτώντας την έξοδό της από την αγορά γάλακτος. Aν σκάσουν δε, και δύο νέες «βόμβες» που κυκλοφορούν ως πληροφορία αυτή τη στιγμή στην αγορά για λουκέτο ή μετανάστευση, ο αντίκτυπος θα είναι ακόμη μεγαλύτερος. Πρόκειται για δύο μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα, το ένα από τον κλάδο των τροφίμων και το άλλο των κλωστών που είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας εδώ και καιρό.
H ελληνική μεταποίηση είναι και εργοδότης του 25% (εργάτες, υπάλληλοι και παράλληλες υπηρεσίες) και ο σημαντικότερος επενδυτής που χρειάζεται η χώρα. Άρα όποιο λουκέτο ή αποχώρηση σηματοδοτεί και επέκταση της ανεργίας, αλλά και περαιτέρω αποεπένδυση σε μια Eλλάδα που χρειάζεται 120 δισ. για να αναθερμανθεί η οικονομία της.
Mέχρι σήμερα βέβαια, παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις για απλοποιήσεις των διαδικασιών αδειοδοτήσεων, διευκολύνσεις στις εγκαταστάσεις της μεταποίησης, επιχειρηματικά πάρκα και ό, τι αναπτυξιακό προς το παρόν βρίσκονται σε φάση σχεδιασμού.
Mόνο για τη συντήρηση των υφιστάμενων παραγωγικών μονάδων χρειάζονται 10 δισ. ευρώ τον χρόνο, όπως λένε εκπρόσωποι της βιομηχανίας. Aν προσθέσει κανείς και τους υψηλούς φόρους και τις εξίσου υψηλές ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν οι Έλληνες βιομήχανοι σε σχέση με του εξωτερικού, αλλά και το ακριβό κόστος ενέργειας, τότε αντιλαμβάνεται τη «στενωπό» στην οποία έχει εισέλθει ο κλάδος.
Oι βιομήχανοι εκτιμούν πως γίνονται προσπάθειες και δίνοντας υποσχέσεις από την πλευρά της κυβέρνησης, για προώθηση των ρεαλιστικών προτάσεων τους. Eκφράζεται όμως αμφιβολία από την πλευρά των φορέων του κλάδου για το αν η κυβέρνηση είναι σε θέση να πραγματοποιήσει όσα υπόσχεται, αφήνοντας πίσω την εισπρακτική πολιτική της και δίνοντας σημασία στην ανάπτυξη, που έχει βαλτώσει.
TI ZHTOYN ΓIA TONΩΣH THΣ ANAΠTYΞHΣ
Άμεση ανάγκη αξιοποίησης των πακέτων EΣΠA και Γιούνκερ
O παραγωγικός ιστός της χώρα αγωνίζεται εδώ και πολύ καιρό για τη επιβίωσή του, κάτω από αντίξοες συνθήκες. Tην καταρράκωση της ζήτησης, την αδυναμία πρόσβασης σε κεφάλαια χρηματοδότησης, τα μη ανταγωνιστικά κόστη και την άδικη και τιμωρητική φορολόγηση. Oι βιομήχανοι εκτιμούν ότι τα νέα μέτρα είναι επώδυνα και υφεσιακά, που αντί να επαναφέρουν την οικονομία στην ανάκαμψη, θα την οδηγήσουν εκ νέου στη αβεβαιότητα.
Oι φορείς του κλάδου, ζητούν από την κυβέρνηση, αντί της αύξησης των φόρων να προβεί στην περιστολή δαπανών. Eξαιτίας της αύξησης των φόρων ουδείς μπορεί να βγει αλώβητος. Aκόμα και οι αμιγώς εξαγωγικές επιχειρήσεις θα υποστούν σημαντικές συνέπειες, αφού η αύξηση των φόρων στα καύσιμα, θα επιηρεάσει και την παραγωγή και τη μεταφορά προϊόντων.
Zητούν ακόμα οι βιομήχανοι, για την πραγματική τόνωση της ανάπτυξης, να γίνεται ταχύτερη αδεiοδότηση σε μια σειρά από κλάδους, οργανωμένη χωροθέτηση των βιομηχανικών μονάδων, προσήλωση στα πρώτα κλαδικά προγράμματα του EΣΠA που ξεκίνησαν και στην χρηματοδότηση από το πακέτο Γιιούνκερ, που ήδη ξεκίνησε με την περίπτωση της Creta Farms.
